Şöyle başlayalım: Normalleşme, hukuk devleti olma bir mönüdür, alakart tüketilmez.

Normalleşme Türkiye’nin temel sorunu idi, bugün de öyle, ne yazık ki, muhtemelen, yarın da öyle olacak.

Normalleşme dış politikadan, hukuka, ekonomiden, iç siyasete çok kapsamlı bir kavram.

Son günlerde, dış politikada normalleşme adına adımlar atılıyor, herkes konuları biliyor, detaylara girmeyeceğim.

İsrail ve Rusya konularında geçmişteki inanılmaz, salak hatalardan bir biçimde dönülüyor olması doğrudur, normalleşme alanında her adım hepimiz adına, çocuklarımız adına, işsizler adına desteklenmesi gereken bir süreçtir.

Muhalefete de düşen bu hatadan dönüşü eleştirmek değil, aynı salaklıkların bir kez daha yapılmaması için uyarıcı olmaktır.

Ancak, normalleşme, başarılı olabilmesi için, çok geniş bir alanda, eşanlı olarak hayata geçirilmeli.

21. yüzyılda, küreselleşmenin geldiği bu aşamada artık iç politikadan bağımsız bir dış politika yok.

İçeride baskıcı, totaliter, otoriter iktidarların dış politikada kalıcı başarı şansı yok, olamaz da, örneği de yok.

Çok büyük, muazzam cari fazla veriyorsan, mesela Rusya, Suudi Arabistan, bir süre totaliter yönetimlerle idare edebilirsin, ama ancak o kadar.

27 Haziran akşamı ekranları izliyorum, Cumhurbaşkanı, Külliyesinde, galiba esnafa bir konuşma yapıyor, içeriğini hepimiz ezbere biliyoruz, haber niteliğinde hiçbir şey yok.

Ve, yaklaşık tüm kanallar da bu iftar sonrası, haber niteliği taşımayan konuşmayı naklen veriyorlar.

Bir Cumhurbaşkanının konuşmasının, çok özel bir haber niteliği yoksa, tüm kanallardan naklen verilmesi normal demokratik hukuk devletlerinde olmaz.

CNN’de bir tartışma izliyordum o sırada, kanal Külliyeye bağlandı, Erdoğan’ın konuşması yaklaşık bir saat sürdü ve kanalda iki profesör, bir öğretim görevlisi ve bir gazeteci bekletildi ama daha da önemlisi onlar da beklediler.

Cumhurbaşkanı “Külliye nasıl milletin evi oldu” diye anlatırken tüm kanallar, bir bölümü gönüllü, bir bölümü müeyyide korkusundan, bir bölümü içselleşmiş korkudan bu konuşmaya canlı olarak bağlanıyorlar ise bu ülkede, bu ülke Türkiye de olabilir, başka bir yer de, kapsamlı ve kalıcı bir normalleşme, demokratikleşme, hukuk devleti olanaksızdır.

2007, 2008 öncesi Genelkurmay başkanları bilgilendirme konuşmaları yaparken tüm ekranlar kendisine bağlanırdı.

Çok iyi hatırlıyorum, Mart 2007, Yaşar Büyükanıt, yaklaşan cumhurbaşkanlığı seçimleri öncesi, yeni Cumhurbaşkanının laiklikle ilişkisinin sözde değil, özde olması gerektiğini hatırlattığı konuşmasını tüm kanallar canlı vermiş idi.

Bir kanaldan öbürüne zaplıyorsunuz, karşınızda hep aynı üniformalı kişi konuşuyor.

Bugün de durum aynen öyle.

Bugünkünün sırtında asker üniforması olmaması, seçilmiş olması bu anormal durumu değiştirmiyor.

Normalleşme için daha kırk fırın ekmek yememiz lazım galiba.

Gazeteleri kapatarak, kanalları, internet sitelerini karartarak normalleşme olmaz.

Olsa olsa büyük çapta ahlaksızlık, kalleşlik, şerefsizlik olur.

Kanal, gazete, internet sitesi kapatma güdüsünün arkasında mutlaka ama mutlaka bir şeyleri, mesela hırsızlıkları, ahlaksızlıkları saklama motivasyonu vardır.

ESER KARAKAŞ / HABERDAR