Kürt siyaseti artık ısrarla barış inşası için hukukî altyapı gerekli diyor. Bayık, Demirtaş, Kışanak, Karayılan, hepsi art arda gerçek ve kapsamlı müzakere için Öcalan’ın en başında işaret ettiği hukukî temeli hatırlatıyorlar. Ancak burada muhteşem bir paradoks yatıyor. Barış inşası için hayatî olan hukuku hiçe sayan bir hükümetle nasıl barış inşa edilecek?

Geçen hafta perşembe İMC televizyonunda “Kürtler çıtayı düşürdü” derken hukukî ihtiyacı işaret ediyordum. Kürt siyaseti açmazın farkında. En son Demirtaş hukukî teminat olursa Erdoğansız da barış olur derken bu noktaya işaret ediyor. Bu hafta “bir yıldır PKK sınır dışına çıktı bekliyor. Orada mı bekleyecek, kurda kuşa yem mi olacak, inmeyecek mi? Hani bunun yasası? İmralı ile bütün konuları müzakere etmek için görüşme yapacağız, hani bunun yasası” diye sorarken yine hukuka vurgu yapıyor. Ancak karşısında bir anti-hukuk abidesi var!

AB İLE SİYASÎ DİYALOG

Pazartesi siyasî diyalog toplantısı vardı. Hükümet yetkilileri, Genişleme Komiseri Füle’nin HSYK ve İnternet konularında Twitter veya basın bildirisi yoluyla yaptığı eleştirilerden rahatsız olunduğunu dile getirmiş. AB tarafı da, öyleyse daha önce taslakları bizle veya Avrupa Konseyi ile paylaşsaydınız demiş. Siyasî diyalog tam da bu demek! 1989 sonrasında AB’ye aday doğu Avrupa ülkelerini kıtanın batısının hukuk ve demokrasi kurallarıyla buluşturmak üzere düşünülmüş, aday Türkiye de bu sisteme dâhil edilmişti. Yani aday ülkelerin iç meseleleri diyalog kapsamına alınmıştı. Daha hâlâ, AB üyeliğinin bir dışpolitika konusundan ibaret olmadığını kavrayamamak nasıl bir şuur hâlidir?

2013’ÜN SİCİLİ

Dördüncü rapor Sınır Tanımayan Gazeteciler Örgütü’nden. Dünya İfade Özgürlüğü Endeksi’nde Türkiye yerini koruyarak yine 180 ülke arasında 154. sırada yer aldı. Ama son 10 yılda 56 sıra geriledi. Tebrikler AKP.

İSTANBUL SÖZLEŞMESİ’NDEN (2)

Her şeye rağmen bir yerel seçime gidiyoruz. Abuk sabuk seçim vaatleri dışında yerellikten bahseden neredeyse yok. Yerellik için İstanbul Sözleşmesi’nden söz etmiştim. Artık Antalya, Batman, Rize’de benzer şehir sözleşmeleri oluştu. Bu cuma sözleşmenin ikinci bölümü...

“Gelişen İstanbul’da haklarımızı yeniden tanımlamalıyız:

• Konut, sağlık, ulaşım, kültüre erişim, temel insan hakkıdır. İstanbul’da yaşayan her yurttaşın bu haklara en kolay, en az maliyetle ulaşması yerel yöneticilerin öncelikli görev ve sorumluluğu.

• Kentliler her türlü afet riskine karşı bilinçlendirilmeli, doğacak risk ve zararın en aza indirilmesine yönelik acil eylem planları oluşturulmalı ve uygulanmalı.

• Kentsel dönüşüm ve yenileme projeleri, bölgesinin sosyal, kültürel ve yerel dokusu ele alınarak, mülksüzleştirmeden ve hak sahipliği korunarak, orada yaşayanların katılımıyla ve kimse yerinden edilmeden birer iyileştirme çalışması olarak gerçekleştirilmeli.

• Kentte yaşayan çocuk, yaşlı, yaya, bisikletli, engelli herkesin dilediği yere zamanında, tehlikesiz ve sağlıklı ulaşımı için çözümler bulunmalı.

• Yerel yönetimler, kadınların adil ve eşit olarak, sosyal, kültürel, kamusal yaşama ve üretime katılması için her türden tedbir ve teşviki, kadınların geniş katılımıyla planlamak ve uygulamakla yükümlü.

• Yöneticiler, şehirdeki bütün kimliklerin, inançların, kültürlerin özgürce yaşanabilmesini sağlamak ve her tür ayrımcılık, şiddet ile mücadele etmekle yükümlü.

• Yerel yönetimler kent kültürünün yaratıcı ve çok sesli bir şekilde geliştirilmesini sağlamalı. Sanat eğitimi, üretimi ve sunumunun desteklenmesi amacıyla belediye bütçelerinde pay ayrılmalı, kentlilerin ve kar amacı gütmeyen kurumların sanat-kültür projeleri desteklenmeli.”

Kim böyle bir metni sahiplenmez ve altına imzasını atmaz? (www.istanbulhepimizin.org)

cengizaktar@gmail.com