Kanter İçinde

Yapıcılar türkü söylüyor

Yapı türkü söyler gibi yapılmıyor ama.

Bu iş biraz zor.

Yapıcıların yüreği bayram yeri gibi cıvıl cıvıl

ama yapı yeri bayram yeri değil.

Yapı yeri toz toprak.

Çamur, kar.

Yapı yerinde ayağın burkulur, ellerin kanar.

Yapı yerinde ne çay her zaman şekerli

her zaman sıcak,

ne ekmek her zaman pamuk gibi yumuşak

ne herkes kahraman ne dostlar vefalı her zaman.

Türkü söyler gibi yapılmıyor yapı bu iş biraz zor, zor ama

yapı yükseliyor, yükseliyor.

Saksılar konuldu pencerelere alt katlarında.

İlk balkonlara güneş taşıyor kuşlar kanatlarında.

Bir yürek çarpıntısı var her putrelinde

Her tuğlasında her kerpicinde.

Yükseliyor, yükseliyor yapı kan ter içinde.

                                                  Nazım Hikmet

Yoldaş Birol Ağabey’in Ardından

Ben hapisten çıktından sonra tanıdım kendisini. İsmini ilk defa; 1981 yılında Haziran’ın 15’ni, 16’sına bağlandığı gece, “Kırmızı Fener”operasyonuyla tutuklandığımızda duydum.  Birol Başören ismini tekrar tekrar söyleyerek tepki ölçüyorlardı polisler. O, Mayıs ayının başlarında, biz, Haziran ayının tam ortasında tutuklandık. 

12 Eylül Faşist darbesinin yapılacağını biliyorduk. Emir vermişti parti; saklanma yerleri ve yeni kişilerle tekrar ilişki kurma konusunda bazı düzenlemeler yapılmıştı. Çok önceleri “Faşizme Karşı Direniş Milisleri” adıyla ikinci bir emirle durdurulan bir düzenlemeye de teşebbüs edilmişti ama faşizm bağıra bağıra gelmişti.

 TKP’nin ilk tutuklanan üst düzey yöneticileri arasındaydı Yoldaş Birol Başören. Tüzüğe göre o tutuklandığı zaman, diğerlerinin saklanması, partinin korunması gerekiyordu.  

Olan, oldu. Kimisi yurt dışına kaçtı, kimisi öldü, kimisi de Birol Başören gibi uzun yıllar hapis yattı. En ağır hapis koşullarını da Mamak’ta yatanlar[ yaşadı. 

Tabii ki sıra bize de geldi, önce Zonguldak İl Komitesi yakalandı tam kadro. 

15 – 16 Haziran gecesi geldi tutuklanma sıramız. Üzülmez olarak ben dâhil tam kadro olarak açığa çıktı bölgemiz.

Önce Çaydamar, Seymen ve Konca’ya kadar geldik. İzmit, Bursa, Balıkesir, Zonguldak ve Sakarya tutukluları hep bir aradaydık.

 Birol  benden bir önceki kuşak olarak Üzülmezde büyüdü. Özellikle bu tarihi yansıtmaya çalıştığım için benim için çok önemlidir.

 Birol Başören ile yıllardan beri görüşürdük. Aysel Aydın Başören’de Üzülmelidir, benden büyüktür, komşuyduk çocukluğumu bilir. Birol Başören ve Aysel Aydın Başören birbirlerinin talihi olmuşlardı. Çok ama çok güzel bir evlilik ve buna bağlı mutluluk yaşamışlardı. Ama asıl önemlisi Aysel Aydın Başören’in hapisten çıkar çıkmaz elini taşın altına koymasıydı. Beraber mücadele ettik. Birol Başören çok sonra hapisten çıkmıştı, o da bizlerle dostluğunu sürdürmüş, birbirimizden kopmamıştık. Birbirimize dayanak olduk. Tevkifatla ilgili bana; “Zamana bırak, her şey meydana çıkar” demişti.

Birol Başören, tam bir dürüstlük içinde, para pul peşinde koşmadan, partiye ve geçmişine saygılı bir yaşam sürdü. Son 10 yılı hastalıklarla mücadele ederek geçmesine rağmen inançlarından milimetre taviz vermedi, hiçbir zaman umutsuzluğa düşmedi. Gitmeden iki gün önce görüştüğümde; Proletarya Diktatörlüğü ve Proletarya Enternasyonalizmi sözcüklerini söylediğim zaman gülümsemesini ve gözlerindeki parıltıyı hiç bir zaman unutmayacağım, zaten istesem de unutamam. Velhasıl hiçbir pisliğe ve ihanete bulaşmadı.

Aysel Aydın Başören ve Birol Başören klasik komünistlerin bir ekolüydü. Örnek bir yaşantıları vardı.

 Netice itibarıyla sırlarıyla beraber, Birol Ağabey’de bir yıldız gibi kaydı gitti yaşamdan. O, hiç kimsenin arkasından konuşmadı. İnançları ve TKP için olumsuz bir tek kelime sarf etmedi. Onurlu olarak yaşadı. Çaycuma SEKA kâğıt fabrikasında başlayan bir mücadele süreci İzmit, Mamak ve Zonguldak’la devam edip gitti.

Hayatını mücadeleye vermiş, saygı duyduğum dürüst bir yoldaşımızı kaybettik.

Ne hiç birimiz korkaktık ne hiç birimiz cesur, sadece sıra neferiydik. Bırakın sıra neferi rahat uyusun.

Susma Gazetesi / ZONGULDAK