İçişleri Bakanı Süleyman Soylu'nun Cumhurbaşkanı Erdoğan’dan dönen istifası, siyaset gündemini kısa süreli de olsa değiştirdi.

İstifanın perde arkası ve sonrasına dair kulis ve analizler yazılmaya devam ediyor.

İstifanın duyurulduğu dakikalarda, "Yarın umumi arzu üzerine istifası kabul edilmez ve geri döner" tweeti atan isimlerden olan Cumhuriyet yazarı Miyase İlknur, "Zira AKP geleneğinde istifa değil azledilme vardır. Davutoğlu ve belediye başkanlarına yapıldığı gibi baskılarla istifa ettirilme şeklinde olur. Bakanlar ya da milletvekilleri öyle kendiliklerinden onur istifası yapamazlar. Yaptıkları takdirde onlara o makamı bağışlayan 'Şahsım Cumhuriyeti'nin onurunu sarsmış olurlar. O yüzden ancak o isterse istifa edebilirler" diyor.

"Şaşırmamız işte bu yüzdendi. Ama o istifanın işleme konmayacağını da bal gibi biliyorduk" diyen İlknur, "Soylu da bunu biliyordu elbet. O da 'Bu koşullarda istifamın kabulü zor. Kabul edilmezse Albayrak ve Pelikan çetesine gücümü ispat etmiş olurum, edilirse de cürmümden çok yer yakarım' düşüncesiyle hareket etti muhtemelen. Zaten istifasının nedeni de bu sürecin kötü yönetilmesi nedeniyle sorumluluk alma duygusundan ziyade eleştirilerin parti içinde de dillendirilmesine yönelikti" görüşünü dile getiriyor.

Süleyman Soylu ile aynı liseden mezun olduğunu söyleyen Miyase İlknur, "Sonuç itibarıyla Soylu’nun istifa krizi 24 saat bile sürmedi. Herhalde bileti tek gidişti. Bu da ne demek şimdi diyeceksiniz" ifadesini kullanıyor ve ekliyor:

"Efendim, 1960 ihtilalinden sonra kurulan hükümette Milli Eğitim Bakanı olan Turhan Feyzioğlu, üniversitedeki görevlerinden atılan 147 öğretim üyesinin geri alınması konusunda Cemal Gürsel ve diğer kabine üyeleriyle ters düşer ve istifa eder. İstifadan sonra basın mensuplarının “Neden istifa ettiniz” sorusuna şöyle yanıt verir: 'Benim biletim gidiş dönüştü zaten. Dönüş tarihimi biraz erkene çektim sadece.'"

Türk siyasi tarihinde en çok içişleri bakanlarının istifa ettiğine dikkat çeken yazar, şu örnekleri sıralıyor:

"23 Nisan 1920 hükümetinden başlatırsak tam tamına 16 içişleri bakanı istifa etmiş. Cami Baykut, Hakkı Behiç Bayiç, Nazım Resmor, Refet Bele, Fethi Okyar, Şükrü Kaya, Recep Peker, Hıfzı Oğuz Bekata, İrfan Özaydınlı, Hasan Fehmi Güneş, Mustafa Gülcügil, İsmet Sezgin, Nahit Menteşe, Mehmet Ağar, Muammer Güler ve Efgan Ala. Bu istifa edenler dışında Sadettin Tantan ve İdris Naim Şahin gibi bakanlar da kabine revizyonuyla başka bakanlıklara kaydırılmak yoluyla görevlerinden alınmıştı. Gerçi Tantan, bunu içine sindiremeyip bakanlıktan ve partisinden istifa etmişti. Ama bu bakanlar içinde sadece ikisi görev sorumluluğu kapsamına giren olaylar nedeniyle istifa etti. Diğerleri ya koalisyon ortaklarıyla ya da başbakanla ihtilafları yüzünden bu yolu seçti. Hasan Fehmi Güneş’inki ise daha farklı. Özel yaşamının magazin basınına malzeme yapılması nedeniyle görevini bıraktı.

1978’de CHP hükümetinde İçişleri Bakanı olan İrfan Özaydınlı ile II. MC hükümetinin İçişleri Bakanı Mustafa Gülcügil, yaşanan iki müessif olay nedeniyle koltuklarını boşalttılar. Özaydınlı, Maraş katliamının yaşanmasından sonra sarf ettiği “Sağ-sol çatışması nedeniyle olaylar yaşandı” cümlesinin parti içinde sol kanat ve Alevi milletvekillerinin tepkisine yol açması, ardından da Ecevit’e “Ya o ya biz” demeleri üzerine genel başkanını rahatlatmak adına istifasını sundu. Gülcügil de Nihat Erim’in öldürülmesi üzerine. Hem Ecevit hem de Demirel “canım senin ne kabahatin var” demeyip istifayı kabul ettiler."