Siz “Hocalı katliamını kınıyor musunuz” diye soruyorlar, ne kınaması ben lanetliyorum Hocalı katliamını...

                                            * * *

Diyorlar ki, Ermeni çeteleri de Türkler’i öldürdü; ben o Ermeni çetelerinin Allah belasını versin diyorum...

                                            * * *

Balkanlar’dan sürülen Müslümanlar için ne diyorsun diyorlar? Büyük acıdır, travmadır, ayıptır, günahtır, bütün bu yapılanları, o ülkelerin milliyetçilerinin yüzlerine bir tokat gibi vuralım diyorum...

                                            * * *

Diyorlar ki, Sırplar Boşnak kardeşlerimize neler neler yaptı... Diyorum ki, o Sırp kasapları Yugoslavya Ceza Mahkemesi’ne teslim eden Sırp yöneticileri avuçlarım patlayıncaya kadar alkışlıyorum...

                                            * * *

Diyorlar ki, biz Ermeni soykırımı iddialarını inkar ederek bu ülkenin menfaatlerini koruyoruz. Acaba diyorum, bunu diyenlere, gerçekten öyle mi yapıyorsunuz?
Bana tam tersi doğru gibi görünüyor. Bu inkar sayesinde bu ülkenin vicdanını kaybettiğini düşünüyorum ben. Bu inkar sayesinde katillerin kahraman, gerçek kahramanların hain gibi göründüğünü, bütün gerçeklik algımızın bozulduğunu düşünüyorum. Bu inkarın diğer bütün inkarların anası olduğunu düşünüyorum.1915’i inkar ettiğimiz için, bu ülkede gayrimüslimlere, Kürtler’e, Aleviler’e ve diğer herkese yapılan zulümlerle, katliamlarla bir türlü yüzleşemediğimizi düşünüyorum. İnkarın inkarı doğurduğunu görüyorum...

                                            * * *

Tam da bu inkar yüzünden bir gün tüm o korkulan şeylerin bu ülkenin başına geleceğini görüyorum. Vicdanla, akılla çözülecek bir sorunu, sürekli olarak inkar etmenin bu ülkeyi inanılmaz derecede güçsüzleştirdiğini görüyorum. Her yıl neredeyse bir yalvarış edasıyla, o kelimeyi söylemesin diye Amerikan başkanlarının ağzının içine bakan yöneticiler görüyorum. Her soykırım kelimesini kullanan karşısında, kırılıp dökülen, hemen elçi çeken, küsen ama hiçbir gerçek politika üretemeyen bir ülke görüyorum...

                                            * * *

Aradan geçen yüzyıldan sonra bile bu kadar kuvvetli inkar için, sadece ayıptır, günahtır, vicdansızlıktır diyorum...

                                            * * *

Yüz yıl önce, 24 Nisan 1915’te bu ülkede ilk olarak Ermeni aydınlar bir ölüm yolculuğuna gönderildiler. Onların ardından, bu ülkenin her köşesinde yaşayan Ermeniler kadın, yaşlı, çocuk, hasta demeden evlerinden, yurtlarından sökülüp atıldı. 

                                           * * *

Ne Ermeni çeteleri ne 1. Dünya Savaşı silahsız günahsız sivillerin öleceklerini bile bile çöllere sürülmesini, yollarda katliamlara uğramasını, ailelerin parçalanıp, çocukların yetimhanelere düşmesini, mallarının mülklerinin talan edilmesini maruz gösterebilir.

                                           * * *

Bugün 24 Nisan. Yüz yıl önce bu topraklarda feci bir şekilde yaşamlarını yitiren bir milyona yakın Anadolu Ermenisi’nin acı dolu hatırası önünde saygıyla eğiliyorum.
Onlara bu acıları yaşatan İttihat ve Terakki yöneticilerini, Ermeniler’in, canlarına, mallarına ve ırzlarına el uzatan bütün katilleri de lanetliyorum...