Bir zamanlar şimdiki günlerin bile olmadığı zamanlarda Turgut Özal diye birisi vardı. İnadına savaşın adalet, hak, özgürlük tanımadan, insan kanı dökülmesini hiç umursamadan sürdürüldüğü ve normal görüldüğü yıllardı. Özal, Kürt sorunu konusundaki gelişmeleri geniş bir perspektiften görebiliyordu. Danışmanı Cengiz Çandar'a "T.C. olarak Kürtlerle itişip kakışmayı bırakalım, Kürtlerle güçlenelim, Barzani ve Talabani'yle görüşelim" demişti. İlk başta tepkiyle karşılansa da doğruluğu sonra herkes tarafından teslim edilmiş yaratıcı ve güçlü bir çıkıştı bu. Bunun siyasette önemli etkileri olmuş, yıllardır takılan at gözlüklerinin zararlı olduğu anlaşılmış ve yeni bir perspektif ortaya konmuştu. Şimdi var olan hale bakınca o gün Özal'ın girişimlerinin son derece haklı olduğunu görüyoruz. Tarih, kişiler ve olaylar değişse de değişmeyen gerçeğin "Türkler ve Kürtler birbirine hasım değil, diğeriyle güçlenen halklar" olması gerektiğidir. Ancak şu an Özal perspektifinden daha ileri gidilebilmiş midir, yeni perspektifler ortaya konulabilmiş midir, bunu sorgulamak gerekir.
Çözüm süreci Türkiye'nin her bölgesini rahatlatmıştı. Ancak Suriye'de karmaşıklaşan, kronikleşen savaş çözüm sürecini de vurmaya başladı. Süreci başlatan Ak Parti hükümetinin ve seçmenlerinin Kürt realitesini yeterince tanımaması yüzünden seçim sonuçlarından sonra çözüm süreci hakkında sorunlar yaşandı. Kafası hala Misak'ı milli sınırlarıyla dolu hükümet ve seçmeni Türkiye sınırı dışındaki olaylardaki Kürt hassasiyetini anlayamadı. Oysa bu sınırlar sun'i sınırlardı ve zatan yıllarca bayramlarda tel örgüler etrafında bayramlaşmaya çalışan bölge halkının zihninde sindirilememiş durumdaydı. Seçim sonuçlarını anlamak yerine "nankörlük" ithamına başlayan bir bilinçaltı sonraki gelişmelere nasıl doğru ve dinamik bir yön verebilecektir?
Türkiye halklarının iyileşmesi açısından gittikçe artan bir empati ihtiyacımız var. Çözüm süreci yapay başlayan bir sorunun yapay yöntemlerle bitirilmesi değil, ölgenin tümünü kuşatan ve yüzyıllık yanlış anlayışların değiştirilme süreci olmalıdır. Güney'de kantonların birleşmesi Türkiye'nin aleyhine değildir. Bu normal bir süreçtir. Yeniden şekillenen bölgenin asli yapısına da uygundur.
Türkiye Cumhuriyeti hükümeti kırmızı çizgi ilan ettiği bölge olan Kobani ve Afrin kantonları arasındaki Celabrus bölgesinin PYD tarfından ele geçirilmesi ihtimaline karşı operasyon ihtimalini düşünüyor. Türkiye zaten tam bir savaş bataklığına dönmüş bölgeye bir askeri operasyonun halklar arasında zayıflamış güven bağlarını hepten koparabileceğini unutmamalıdır. Bölgede tüm vahşiliğiyle IŞİD gerçeği büyük bir mazlumiyet ve ardından nefret oluşturuyorken Türkiye'nin birlikte güçleneceği Kürtlere savaş ilan etmesi büyük bir gaflettir. Hükümet, sadece Rusya ve İran'dan çekindiği için değil son derece yanlış bir girişim olacağı için böyle bir fikirden vazgeçmelidir.
Bu topraklarda, Ortadoğu'da yüzyıllardır birlikte yaşayanlar, arada sırada dikte edilen yanlış politikalar yüzünden birbirine düşmüşse de her zaman diğeriyle kopmaz bağları olmuştur ve olacaktır. Doğru politikalar yeni sosyolojiyi doğru okumak ve suyun akışına direnmemekle olur. Türkiye'de yaşanan değişimi, Suriye'de yaşanan değişimi görecek güncel politik çekişmelere kendini kaptırmamış kuşbakışı değerlendirmelere her zamankinden daha çok ihtiyacımız var. Bölgenin yeni gerçeği, eski sınırlar, IŞİD hakimiyeti değil, Türkler, Kürtler, Araplar ve diğer azınlıkların kardeşliğidir.
Türkiye sınırları içindeki sorunu savaş yoluyla bitirememişseniz sınırlar dışındaki Kürtlerle olan sorunları da savaş yoluyla çözmemelisiniz. Kürtlerle savaş yerine Kürtlerle güçlenmek doğal olana, tarihi olana ve realiteye en uygun olan değil midir?
@gergerliogluof
Yorum Yap