Sonunda gene CHP’ye yükleniyor herkes.

Deniyor ki, öngörseydi, oyun kurucu olsaydı da; meselâ MHP’nin adayı Ekmeleddin Bey’i desteklemeyi akıl etseydi.

Neden hep CHP’den bekleniyor fedakârlık?

Erdoğan’dan kurtulmak sadece onun mu sorunu?

MHP’nin, HDP’nin değil mi?

CHP’nin de bir seçmen kitlesi yok mu, hesap vereceği?

Olup bitenler yüzünden bugün böyle düşünüyoruz. Ya olmayan bir şeyi nasıl izah ederdi, seçmenine CHP; kendi adayını değil de, MHP’ninkini seçerek?

Şimdi sonuç bu olunca, böyle söylemek kolay geliyor.

Gerçekleşmesi engellenerek durdurulmuş hangi olay var hafızalarda, alkışladığı bu toplumun; var mı doğru dürüst bir örnek?

HDP barajı geçsin diye, 7 Haziran seçim sürecinde kendi seçmen kitlesinin bir bölümünü yitirmeyi göze alan Kılıçdaroğlu’nu, ne oldu, omuzlara mı aldılar; yoksa oyunu artıramadı diyerek daha da mı fazla eleştirdiler?

Hem, HDP’yi yok saydığını bütün ketumluğuyla ortaya koyan birine, CHP-MHP ortak adayı önermenin mantığı ne? HDP olmadan başkan seçmeye yetmiyor ki sayıları.

Kaldı ki, koalisyon ortaklığı hâlinde “başbakanlığı size bırakalım” teklifinde başlarına geldiği gibi, ne malûm gene hakaret işitmeyecekleri?

Allah aşkına söyleyin; eğer sorun gerçekten HDP ile yakınlık kuranı cezalandırmak olsaydı, bugüne kadar bunu yapan CHP miydi, AKP miydi?

Bahçeli tutarlıymış.

Çünkü HDP’yi tanımadığını erkenden ilân etmiş imiş.

Bu da tıpkı, anayasaya uymayacağını meydanlarda önceden söyledi diye buna hak kazandı sanılanErdoğan’ın tutum ve tutarlılığına benziyor.

Demek bu kadar kolay; öyle yaptın mı, iş bitiyor.

Oh ne alâ memleket!

O zaman hepimiz rezervlerimizi bir bir sayıp dökelim, olsun bitsin. Yasa da, ahlâk da, oraya geldi mi işleyemesin.

MHP’nin hiç mi sorumluluğu yok tarihe karşı?

Bir önceki dönemde, örneğin Meclis Anayasa Komisyonu’nda senelerdir HDP ile birlikte çalışmamışlar mıydı, harıl harıl?

Tanımak değildi de, neydi o pekiyi?

İşbirliği yapmamanızı anlarım; ama vereceği oyu dahi mesele yapacak kadar yok saymak da neyin nesi?

Genel Kurul’a da girmeyin o vakit.

Hemen yanı başınızda oturuyorlar çünkü.

Öyle ya, kürsü’yü de kullanmayın.

Sizin bu yaptığınıza ne denir, biliyor musunuz; Meclis’in meşruiyetini düpedüz ayaklar altına almak!

Kürt meselesi konusunda ben de yeri geldiğinde PKK’ya ve onun vesayeti altındaki HDP’ye veryansın ediyorum; ama içinde farklı düşünen Kürtlerin de var olduğu bu halkın Meclis’inden dışlanmalarını da doğru bulmuyorum.

Ne diyeceğim ben şimdi, öteden beri “bu iş parlamentoda çözülmelidir” diye ısrar ettiğim okurlarıma?

Öcalancı Kürtleri savaşın çözüm yolu olmadığına iknaa çalışırken, Meclis’teki partilerini de tanımadığınıza göre, yerine hangi siyaset aracını önermeliyim; var mı bir tavsiyeniz?

Onca acıya rağmen Türkler ve Kürtler olarak hep beraber kan tükürüp kızılcık şerbeti içtiğimize vermezsek, ülkenin kangrenleşen bu problemini meşru zeminlere nasıl taşıyabileceğiz ki?

Yurtseverlik böyle olur!

İşbirliği yaparak mı hesap soracaksınız, Erdoğan’dan?

Belli ki bunların hepsi oyun.

AKP ile tabandan gelen yakınlıklarına o kadar çok vurgu yaptı ki MHP, âdetâ kendisine kaçan “emanet oylar” konusunda dersini kitabın neresinden çalışacağına dair bir hayli ipucu verdi, muhatabına.

İlk seçimde gösterecek onlara, dünyanın kaç bucak olduğunu.

Sonuç olarak, MHP’nin AKP’ye desteği utangaçça değil, utanmazca olmuştur.

Seçimde yenilen Erdoğan, kapalı kapılar ardında şimdilik kazanmış görünüyor.

Erdoğan Rejimi’nden kurtulmak isteyenler bakımından ise, ne kadar mazeretleri varsa derhâl bir kenara koyarak, artık hep birlikte Kılıçdaroğlu’nun CHP’si etrafında toplanmak durumundadırlar.

cinarnamik@hotmail.com

twitter@cinarnamik