Sen “dünya düzdür.” derken; o, kelle koltukta “hayır yuvarlaktır.” diye itiraz edendir.

Sen, ağacın altında otururken kafana elma düştüğünde küfredensin. Akademisyen, elmanın yukarıya doğru değil de aşağıya doğru düşmesindeki hikmeti merak edendir. Sen, bu arabaya tek yerine çift beygir koşsak daha hızlı gideriz hesabı yapabilirken; yüz beygir gücünde motor yapma hayali kurandır akademisyen.

Sen, haytalık peşinde koşarken, dizini kırıp ders çalışandır akademisyen.

Sen teneffüs zilini beklerken, öğretmenin ağzının içine bakandır o.

Üniversiteyi dereceyle bitirip dolgun maaşla beyaz yakalı olmayı seçebilecekken, hiç bitmeyecek bir öğrenciliğe dümen kırandır akademisyen.

Milyonlarca insanın çocuklarını en iyi okullara gönderip, en özel dersleri aldırıp kapısının önünde kuyruğa girdiğidir akademisyen.

Sen Avrupa, Amerika vizeleri için kapılardan kovulurken, bu ülkelerden davet alandır akademisyen.

Oturup bir diziyi bile sırf keyfine izleyemeyendir, bir laboratuvara kapatılmış gibi dünyayı sürekli gözleyendir akademisyen.

Soru işaretleri bir ömür peşinden kovalayandır; hiç yalnız bırakmayan, rahat vermeyendir.

“Üniversite toplumların beynidir.”

Üniversiteler için yapılmış en güzel tanımlardan biridir. Beynimizden geçenlere gem vuramayız. İstesek de engel olamayız. Beynimizden geçenleri bazen en yakınımıza dahi itiraf edemeyiz.

O halde üniversiteler de en olmayacak şeyleri düşünür, kimsenin söyleyemediğini söyler bazen. Bunlar beynin sesli düşünmesidir. Mutlaka başka düşünceler de seslendirilecektir.

Vücut için en doğru olana ulaşılacaktır. Bu seslerin bir kısmını ağır hakaretler ve tehditlerle bastırmak beyni devre dışı bırakmaktır. Beyni kaybetmiş bir beden bitkiden farksızdır.

Devlet denilince üstüne alınmak

Çok güldüğüm bir fıkra var. Temel ile Dursun polisten kaçıyorlarmış. Polis kovalamaktan usanmış bir halde arkadan bağırmış: “Durun ulan o. çocukları!!” Temel zınk diye durmuş.

“Dursun sen kaç, beni tanidular.”

Devlete laf edilince üzerine alınan sivillere, siyasetçilere, gazetecilere çok şaşırıyorum. Sizinle ne alakası var? Değil bir avuç akademisyen, 76 milyon bir olup yollara dökülsek yine de devletin elinde tuttuğu kudreti gölgeleyemeyiz.

Devlet işlevseldir, hayatidir ama bir o kadar da tehlikelidir. Tabiri caiz ise “bu devletin iki tabağından birini kıracaksın.” Bu gücü başka türlü dengeleyemeyiz.

“Katil devlet!” demeyi yasaklarsanız, o devletin işleyeceği cinayeti gözlerinizle gördüğünüzde dahi sesinizi çıkaramaz hale gelirsiniz. Ve dünyanın her yerinde devlet insan öldürür.

Savaşa gür bir şekilde itiraz edeceksiniz ki; mutlak zaruret olmadıkça savaş oyunlarına soyunmasın devletiniz.

Dün, inançları yüzünden baskı gören öğrencileri için o günün devletine karşı çıkan, Irak savaşına hayır çağrısı yapıp 1 Mart tezkeresine engel olan akademisyenler bugünün devletine laf söylüyorsa size düşen asgari ölçüde saygı duymak, daha da iyisi bu seslere kulak vermektir.

MEYDAN