Henüz hükümet kurulmadı, kurulup kurulamayacağı da meçhul. Ancak hükümet kurulsun ya da kurulmasın ya da kimin tarafından kurulursa kurulsun 7 Haziran seçimlerinin değişmeyecek, fiili sonuçları var. Bir kere başkanlık işi bitti, bu kesin. Bu parlamentodan da muhtemel bir erken seçim parlamentosundan da başkanlık çıkarmak imkansız. İkinci olarak, Erdoğan’ın 2011’den beri adım adım dozunu arttırdığı keyfi yönetim eğilimi durduruldu, bu da kesin. Erdoğan, Türkiye siyaseti bir tarafa, artık kendi partisinde bile rakipsiz değil. Üçüncü olarak, Türkiye’nin İhvan çizgisine liderlik ederek bölgesel güç olma siyaseti sona erdi, bu da muhakkak. Seçim sonuçları Türkiye yurttaşının bu revizyonist bölgesel siyasete aklının yatmadığını gösteriyor. Seçimlerin fiili sonuçları bunlar ve hiç de hafife alınabilir değil ve malum bütün bu hafife alınamaz sonuçlar HDP’nin büyük risk alarak yaptığı yaratıcı hamleyle, attığı ölüm taklasıyla mümkün oldu. 

HDP bu yaratıcı hamleyi yaptığında dudak bükenlerin ya da olmadık ithamlarda bulunanların da aralarında olduğu büyükçe bir kesim, bu önemli fiili sonuçlarla yetinmeyip, bu sonuçları derinleştirmek, büyütmek istiyor; Erdoğan’ı devirmeyi, geride kalan 13 senelik Ak Parti icraatını bir restorasyon hamlesiyle kazımayı arzuluyor. Arzulayabilirler, haklarıdır. Lakin imkanlarının el vermediğinin farkında değil gibiler. 

Restorasyon arzusuna kapılmışlara bakılırsa imkan var tabii. CHP-MHP ve HDP bir hükümet kurar, olmadı CHP-MHP hükümetine HDP dışarıdan destek verir, o da olmadı CHP azınlık hükümetine MHP ve HDP dışarıdan destek verir ve Erdoğan devrilir, restorasyon gerçekleştirilir. Ancak şurası açık: Aritmetik olarak mümkün görünen bu ihtimal siyaseten, fiilen imkansız. Hem de sadece içinde HDP’nin olduğu bir formülde MHP yer almayacağından değil. Sözünü ettiğim imkansızlığın daha derin, daha yapısal sebepleri var. 

İlk sebep şu: Söz konusu restorasyon arzusunu CHP büyük (?) kısmıyla paylaşıyordur ama ne MHP ne de HDP sözü edilen türden bir restorasyon arzusuyla kasıp kavruluyor gibi görünmüyor. Erdoğan’ı parlamenter rejimin cumhurbaşkanı olmaya zorlamak, 17 Aralık’ta faş edilen yolsuzlukların hesabını sormak ve Suriye’de takip edilen siyasette yapılan hukuksuzlukları soruşturmak, bunlar hem HDP’nin hem de MHP’nin arzulayacağı şeyler olur, buna şüphe yok. Ancak 13 yıllık Ak Parti iktidarına komple bir restorasyon siyasetiyle mukabele etmeyi ne MHP ne de HDP tabanı ve kadroları o kadar kuvvetle arzular. Hele de MHP’yle HDP’nin son seçimlerde aldığı yeni oyların kaynağı bu kadar ortadayken. Dolayısıyla bir an önce kabul etmekte fayda var: CHP yüzde elli oy alıp iktidara gelmiş olsaydı böylesi bir restorasyon siyasetinin imkanları hasıl olmuş olurdu ama bugünkü siyasi tabloda bu imkan (neyse ki) yok. 

Restorasyon siyasetini imkansız kılan ikinci bir sebep daha var ve az önemli değil. Sözünü ettiğim yaratıcı HDP hamlesi geldiğinde dudak büküp, itham edenlerin bugün HDP’ye telkin ettiklerine kulak verilecek olursa, HDP her ne olursa olsun Ak Partisiz hükümet formülüne, diğer bir deyişle, CHP ve MHP’li hükümet formülüne evet demeli. MHP’den dolayı zaten olacak gibi değil ama bu telkin HDP’ye kendisi için hayati olan bir mevzuyu, çözüm sürecini epey bir zaman için askıya almaktan başka bir şey önermiş olmuyor. Bu da şu demek: HDP ölüm taklası atarak oluşmasına yol açtığı önemli fiili sonuçlarla yetinmesin, kendi tabanının da çok da arzulamayacağı bir restorasyon siyaseti için çözüm sürecini en azından belirsiz bir zaman için feda etsin. Hasılı, söz konusu restorasyon siyasetini imkansız kılan ikinci sebep de bu: Çözüm sürecini siyasi gündemin dışına çıkarıyor olmak. 

Bütün bu hal şunu gösteriyor. Ortada mezkur restorasyon siyasetini uygulayacak bir siyasi tablo yok. Bu imkansızlık kabul edilmek yerine arzuların peşine düşülürse, bir Ak Parti-MHP koalisyonu ya da mevcut durumu aşağı yukarı tekrar üretecek bir erken seçim davet edilmiş olur, başka bir şey değil. Dolayısıyla, herkes için ama başta HDP ve Kürt hareketi için bir imkan ve arzu dengelemesine ihtiyaç var. Mevcut tabloya bir imkan ve arzu diyalektiğiyle bakıldığında görünen şu: Kürt hareketi ve müttefikleri için en optimum olan çözüm sürecini yeniden siyasetin başat gündemi yapmayı, Erdoğan’ı anayasal sınırlarına çekmeyi ve geride kalan dönemin büyük yolsuzlarının ve hukuksuzluklarının peşine düşmeyi mümkün kılacak bir hükümeti teşvik etmek ya da böylesi bir hükümete destek olmaktır. Bu elbette HDP’nin aynı anda hem CHP’yle hem de Ak Parti’yle müzakere etmesini gerektiriyor. 

Seçimin filli sonuçları bu müzakere için yeterince kuvvetli bir zemin oluşturuyor. 

(BasHaber Gazetesi)