MALÛM, ortada iki ayrı uçak meselesi var… Bugün birincisine değineceğim.

Tabii ki Papa’nın özel uçağı yok! Hiçbir zaman da olmadı!

Zaten bir nebzecik, ama hakikaten bir nebzecik aktüaliteyi izleyen insan bunu bilir.

***

BİLİR, çünkü Katolik önder ne zaman seyahate çıksa ya havaalanı fotoğraflarında ya da televizyon haberlerinde mutlaka ve mutlaka bir “Alitalia” alamet-i farikası görürsünüz.

Bu enstantaneler sayısızdır. Belki de dünya medyasına en çok servis edilen klişedir.

Zira Ruhani liderin ayak bastığı ülkenin toprağını öpmesi genel olarak âdettendir.

Dolayısıyla da Papa kırmızı halı üzerinde eğilirken, kâh İtalyan hükümeti tarafından tahsis edilen, kâh da Vatikan’ın bizzat kiraladığı o “Alitalia” uçağı geri planda göz çıkartır.

Hayret!

Cumhurbaşkanı Erdoğan kendi uçağını savunmak için “Papa’nın da var” diye kelâm buyurduğuna göre demek ki bu gerçek o kalın ve o koyu camlı güneş gözlüklerini aşamamış…

***

FAKAT bunu söylediğim için sakın Ak Saray kiracısına uçak alınmış olmasını ilke olarak da reddettiğim sanılmasın…

Asla! Bu tür reddiyeler hem ufuksuzluğun, hem de pintiliğin dik âlâsını oluşturuyor.

En kıytırık ülkeler bile sahipken tabii ki TC cumhurbaşkanının da özel uçağı olacak!

Nitekim Turgut Özal başbakanlık makamına ilk tayyareyi ısmarladığında da bilumum “bir lokma, bir hırka” müritleri yine hop oturup, hop kalkmıştı. Vaveyla koparttılar.

Onlara kalsa değil özeli, değil tarifelisi, başvekilin de, reisicumhurun da charter seferlerle yolculuk etmesi gerekecek. Biraz daha ileri gitseler posta trenini layık görecekler…

Dolayısıyla, hayır! Burada eleştirilmesi gereken nokta Cumhurbaşkanlığına uçak alınmış olmasında değil, o uçağın niteliği, tahsisi ve art niyeti meselelerine odaklanıyor.

***

ÖYLE, çünkü tıpkı Ak Saray’ın inşasında olduğu gibi Erdoğan tek koridorlu ve orta hacimli bir aparatla yetinmek yerine heyula gövdeli bir çelik kuş ısmarladı.

Mahiyette gazeteci fotoğraflarından çıkarttığım kadarıyla da tabii yine kitsch gustolu…

Böylelikle de hem tekrar megalomani sergilemiş oldu, hem de bilhassa tasarladığı başkanlık sisteminin altyapısını daha baştan hazırlamaya kalkıştı.

Bir kere gerek alım, gerek bakım itibariyle gayet pahalı bu uçağın elzem olup olmadığı konusu son derece tartışmalıdır. Zaten bana kalırsa da görmemişin oğlu meselesidir…

Zira pintilik bir şeydir, tevazu bir şeydir, müsriflik ise bambaşka bir şeydir!

Olgunluk ve oturmuşluk seviyesine bunlar arasında ayırım yapılabildiği ölçüde ulaşılır.

***

FAKAT esas önemli olan nokta şu ki, Türkiye’de yürütmenin lideri başbakandır!

Dolayısıyla da görevi icabı en çok o seyahat eder ve edecektir.

Bu takdirde de, eğer mutlaka zorunluysa sözkonusu uçağın Ahmet Davutoğlu’na ve daha sonra gelecek liderlere tahsis edilmesi gerekirdi ve gerekir.

Oysa Recep Tayyip Erdoğan daha Ak Saray’a çıkmadan ve tıpkı orası için yaptığı gibi kendi kriter, zevk ve tasavvurlarına göre uçak sipariş etmekle hem arabayı atın önüne koşmuş oldu, hem de tasarladığı sistemin kesinleşeceğine dair “iman” beyanında bulundu.

Başka bir deyişle izin mizin beklemeden pistin başına geldi ve reaktörleri fayrap etti.

Ve umalım ki 7 Haziran seçimlerinde uçuş kesinkes yasaklasın ve pilotun lisansı iptal edilsin de TC-TUR tescilli tayyare de tıpış tıpış aprona geri dönsün!

Diğer uçak meselesine, yani Alman tarihi havacılık kadar eski olan ve sittin sene önce yine Alman planşta çizilen Dornier’in “yerliliğine” (!) bir başka yazıda geleceğim.

hadiuluengin@taraf.com.tr