Kobanê’de onlarca masumu vahşice katletmelerinden belli ki IŞİD barbarlarının Kürt kanına doyacağı yok. IŞİD barbarlığı bir süre daha Suriye ve Irak Kürtlerinin burnunun dibinde olmaya devam edecek, bu belli. Kürtler şehirlerini, ülkelerini IŞİD’den korumak için “daha dikkatli olmaya”, “daha fazla iç dayanışmaya”, “daha çok müttefike” ihtiyaç duyacak. IŞİD’in Kobanê saldırısı bunu gösteriyor. 

Kobanê saldırısının Türkiye’de yarattığı yankıysa bambaşka bir şeyi. Gerek Rojavalı gerekse de Türkiyeli Kürt siyasetçiler ferasetli bir tutum takınıp katliamın faillerini Türkiye’yle ilişkilendirmekten özenle sakındıysa da, bu ferasetin sosyal medyada, sıradan insanlar arasında aksettiğini söylemek güç. Sosyal medyada yazılıp çizilenlerle yazılı ve görsel medyada ima edilenler, katliamın Türkiye’nin desteğiyle yapıldığını düşünenlerin de, IŞİD barbarlarının ruh halini paylaşanların da az olmadığını gösteriyor. Bu durum ülkede acilen bir atmosfer temizliğine ihtiyaç olduğunu gösteriyor. Özellikle de seçimlerin ardından ortaya çıkan, hem içeride hem de dışarıda bir şeyleri düzeltme imkanını kullanmak istiyorsak. 

Türkiye devletinin IŞİD hamisi, Suriye Kürtlerinin Türkiye düşmanı olarak kodlandığı bu atmosferin temizlenmesi işinde büyük sorumluluk elbette hükümetin. Türkiye devleti Kürtlerle barış içinde yaşamaya kararlıysa eğer, hükmedenlerin evvela hem içeride hem de dışarıda barış içinde yaşama işini durdurmaya niyetli birilerinin olabileceğini görmesi gerekiyor. Ardından da geride kalan dönemdeki Suriye siyasetinde yapılan edilenlerin, bu niyette olanlara niyetlerini gerçekleştirmeleri için epey imkan sunan bir ortam oluşturduğunu. Bu ortamın ne olduğunu ve nelere yol verebileceğini, 6-8 Ekim’de ve seçimler esnasında gördük. 

Sözünü ettiğim ortamın ve aslında temizlenmesi gereken atmosferin en belli başlı unsurunu hem Türkiye hem de Suriye Kürtlerine dönük husumetten, öfkeye, öfkeden hınca, hınçtan kör düşmanlığa uzanan ve çoklarınca paylaşılan bir duygu tayfı oluşturuyor. Şurası belli ki gerek Irak Kürtlerinin özgürleşmiş olması, gerek Türkiye ve Suriye Kürtlerinin özgürleşme mücadelesi, Türkiye’de ulusu ya da ümmeti bölen, ulusun ya da ümmetin hayrına olmayan bir iş olarak okunuyor çoklarınca ve bu okumanın yerleşmesine siyasetçisi, medya erbabı, uleması hep beraber yardım ediyor. 

Halbu ki, hükmedenlerin ve hükmedilenlerin birlikte, bir an önce şunu idrak etmesi gerekiyor: Son seçimlerin Türkiye’de, Kobanê direnişinin de Suriye’de gösterdiği üzere, Türkiye ve Suriye Kürtleri kendilerine reva görülen statükoyu geride bırakmakta, özgürleşmekte kararlılar. Dolayısıyla, Kürtlerin Türkiye’de ve Suriye’de özgürleşmesi ulusun ya da ümmetin parçalanması demek olacaksa, bundan kaçış yok, bu açık. Üstelik, kim bilir, Kürtlerin özgürleşmesi ulusun ya da ümmetin parçalanmasına değil de, birliğine hizmet edebilir; en azından hizmet eder kılınabilir. Yüzlerce senelik ortak tarihe ve paylaşılan coğrafyaya bakınca, bu ihtimal ilkinden daha kuvvetli görünüyor. 

Pek çoklarına Kürtleri ulusun ya da ümmetin hasmı, devleti IŞİD’in banisi olarak gösteren bugünkü atmosfer dünden bugüne oluşmadığından temizlenmesi öyle kolay olmayacak, bunun farkındayım. Ama bir yerden de başlamak gerekiyor. Bu minvalde yapılabilecek ilk şey hem Türkiye’de hem de Türkiye dışında Kürtlerle çatışmayı an meselesi kılabilecek Ak Parti-MHP koalisyonundan uzak durmak olur. Aynı minvalde yapılacak ikinci bir şey de Suriye Kürtlerinin hayrına olan gelişmelerden rahatsız olmamayı öğrenmek, içselleştirmek olur. Rojava’ya müdahale fikrinin yakınından bile geçmemeyi ise hiç saymıyorum. 

Öte yandan, atmosfer temizliğine dair bütün bu söylediklerimin Türkiyeli ve Suriyeli Kürtlerle barış içinde yaşanmak isteniyorsa bir anlamı var. Kobanê katliamında Türkiye’den birilerinin parmağı yoksa, ya da parmağı olanlar barışın, ülkenin düşmanı olarak görülüyorsa bir anlamı var söylediklerimin.  Yoksa, Türk, Kürt hep beraber kaderimize yürüyoruz demektir.(BasHaber Gazetesi)