Türkiye 1 Kasım'da tekrar sandığa gidiyor. 7 Haziran seçim sonuçlarının beğenilmeme nedeni, AK Parti'yi tek başına iktidardan indirmesi.

Bütün ekonomik ve sosyal maliyetine rağmen AK Parti ve Cumhurbaşkanı Recep T. Erdoğan ‘Ya tutarsa' diye ülkeyi seçime götürdü. Sonucun Erdoğan'ın istediği yönde değişmesini sağlayacak yeni bir durum ortada gözükmüyor. Tablonun korunması ya da aksi önde oluşmasını sağlayacak gerekçeler daha fazla.

    AK Parti Dimyata pirince giderken evdeki bulgurdan olabilir. Ekonomi en hassas dönemlerden birini yaşıyor, tam bıçak sırtı tanımına uygun bir hal. 7 Haziran'dan sonra patlak veren terör, toplumsal ve siyasal dengeleri sarsıyor. Böyle bir ortamda ülke en az altı ay ‘topal ördek' durumundaki hükümetle yönetilecek. Beklemeye tahammülü olmayan pek çok mesele seçim sonrasına ertelenecek. Siyasi fatura doğuracak icraatlar bekletilecek. Bürokrasi de riskli işleri ağırdan alacak. Kısacası devlet rölantiye alınacak. Daha doğrusu 7 Haziran seçimlerinden dolayı zaten yavaşlayan bürokrasi devir yükseltmek için yeni parlamento ve yeni hükümeti bekleyecek.

    Peki, AK Parti, seçimde hangi stratejiler üzerinden yürüyecek? 7 Haziran'da ‘istikrar ve başkanlık' temalı bir kampanya yürüttü. Hedef parti olarak HDP'yi seçti. Onu baraj altına itemezse iktidarı kaybedeceğini biliyordu. Yeni seçimde de istikrar vurgusu ön planda olacak. Yine Cumhurbaşkanı rol çalıp başkanlık arzusunu partiye dayatacak. Pek çok siyasi analizcinin, “halk başkanlığa ‘hayır' dedi” yorumlarına rağmen Erdoğan ısrarından vazgeçmeyecek. “Türkiye'nin yönetim sistemi bu anlamda değişilmiştir. Şimdi yapılması gereken, bu fiili durumun anayasal olarak kesinleştirilmesidir.” sözleriyle durduğu yeri belli etti. Erdoğan partisinin bu konudaki isteksizliğinin farkında; “Başkanlık sistemi ile ilgili tartışmaları beklediğimiz gibi meydanlarda pek bulmadık. Ağırlıklı olarak ben daha çok gündeme getirdim. Gündeme farklı bir şekilde oturmalıydı.” cümleleriyle buna işaret etmişti. Fakat dediğim dedik tavrından taviz vermeyecek.

    Genel Başkan Ahmet Davutoğlu, başkanlığa kerhen destek verse de ‘istikrar' kavramını tek parti iktidarı çerçevesinde fazlasıyla kullanacak. Artan terör olayları ‘istikrarsızlık' göstergesi olarak sunulacak. Böylece sandığa gitmeyerek AKP'ye ders veren merkezdeki seçmeni kazanma planı yapılıyor. Aynı taşla milliyetçi oyların da vurulacağı beklentisi var. HDP'yi barajın altına yuvarlamanın zorluğu iyice netleşiyor. Oradan oy koparmak mümkün görünmüyor, tam tersine bir kemikleşme gözleniyor. O halde mecburi istikamet MHP. Terör konusunda daha fazla şahinleşerek MHP'den oy almak düz mantığa uygun geliyor. Ancak ‘PKK yığınak yaparken ve her tarafı bomba doldururken sizin tek başına iktidarınız yok muydu?' sorusuna tatmin edici cevap veremiyor, AK Partililer.

    Erdoğan ve Davutoğlu'nun MHP'ye karşı ikinci silahı partinin içini karıştırmak. Sadece Tuğrul Türkeş'in kabineye alınması değil, reddedeceğini bile bile aynı teklifi Meral Akşener'e yapmak da böyle değerlendirilmeli. Akşener'in ön plana çıkmasını sorun yapan Devlet Bahçeli'nin hassas noktasına basılmak istendi. Bahçeli, bu ataklara cevap verebilmek adına çok agresif ve yıpratıcı bir kampanya yürütecek. Artan terörü çözüm sürecindeki hata ve göz yummalara bağlayarak, mevcudu korumak ve hatta AKP'de kalmış milliyetçi oyları çekmek isteyecek. ‘AKP, kendisi kurmayarak ve başkasının kurmasına da imkân tanımayarak koalisyon seçeneğini bitirdi ve HDP'yi iktidar yaptı' cümlesini MHP'lilerden sıkça duyacağız.

    Devlet Bey ilk adım olarak kilitlenen RTÜK Başkanlığı seçiminde düğümü çözüp AK Partili başkan dönemine son verebilir. Bu, hem AKP kalesine gol, hem de seçimin eşit şartlarda yapılmasına giden yol olarak avantaj sağlar.