CHP’nin 2015 genel seçimleri öncesi mevcut durumuna ve ruh hâline baktığımızda öncelikle gerçekçi tespitlerle başlamalıyız. Parti örgütü, 2014 yerel seçimleri ve ardından yapılan cumhurbaşkanlığı seçimlerinden moralsiz çıkmıştır.

Aslında yerel seçimler, ileriye dönük olumlu mesajlar da barındırıyordu CHP açısından. CHP örgütü seçimlere çok büyük beklentilerle girdiği için, ardından yaşanan kırıklık da sert oldu. Fakat bu seçimlerde parti örgütünün öncekilere göre çok daha gayretli olduğu ve partinin doğal tabanının büyük ölçüde harekete geçirilebildiği unutulmamalıdır. Parti en temel meselelerinden birisi olan, kendi doğal tabanının dışına açılma konusunda da hafife alınmaması gereken başarılar elde etti.

Hem CHP örgütü hem de partinin doğal tabanı, cumhurbaşkanlığı seçimlerine çok moralsiz gitti. Burada da dürüst davranalım: Adayın belirlenme tarzı ve adayın kimliği yaygın kabul görmedi. Mansur Yavaş’a gösterilen teveccühün İhsanoğlu’na gösterilmemesinin değişik nedenleri var elbette. Bunlardan birisi seçmenlerin adayı “yeterince kuvvetli” algılamamalarıdır.

Hemen ardından yapılan kurultayın da Kılıçdaroğlu ve izlemeyi tasarladığı politikalar açısından çok net mesajlar vermediği söylenebilir. Mesajlar net değildir çünkü örgütün de bazı meselelerde kafası karışıktır. Buna rağmen örgütün önemli bir gövdesinin Kılıçdaroğlu’nun kişisel özelliklerinden ve partiyi eski alışkanlıklarından kurtarma gayretlerinden memnun olduğu teslim edilmelidir.

Fakat asıl mesele de burada başlamaktadır: Kılıçdaroğlu’nu destekleyenlerin, eğer Genel Başkan yaklaşan seçimlere önemli riskler alarak giderse aynı desteği gösterip göstermeyecekleri belli değildir. Buradaki psikolojik eşik, seçimlerde yeni bir başarısızlık yaşanabileceği algısının yerleşmesidir.

Buraya kadar Kılıçdaroğlu’nun siyaseten risk almasını zorlaştıran unsurları özetledim. Buna rağmen risk almaya devam etmeli ve gerekirse genel başkanlığı bırakmaya hazır olduğunu da açıklıkla vurgulamalıdır.

Burada da ilginç bir ikilem ortaya çıkıyor: Kılıçdaroğlu’nun ihtiyatlı ve düşük profilli bir seçim söylemi tutturması, yani yüzde 25’e razı olması da bundan sonra başarısızlık olarak algılanacaktır. Bir bakıma risk almaktan başka çıkış yolu yoktur. Yerel seçimlerde yaptığı gibi, hatta ondan daha büyük riskler alarak bu seçimlere girmeli ve net bir başarısızlık sonucunda görevi bırakmaktan çekinmemelidir.

Mesele risk almaktan ziyade, riski mümkün olduğu kadar örgütle beraber almak ve paylaşmaya çalışmaktadır. Bu durumda atılması gereken adımlardan birisi, milletvekili adaylarının belirlenmesinde örgüte her zamankinden daha fazla alan açılacağının vurgulanmasıdır. Örgüt, yapılan tercihlerin ortağı olduğunda, yaşanan hatalarda kendi sorumluluğunu görmeye daha yatkın olur.

Genel Merkez’in de iktidar adayı bir parti olarak kendi kontenjanı olabilir. Bu da anlaşılır bir durumdur. Yeter ki bu kontenjan iktidar adayı bir parti algısıyla yapılsın, kayırmalara gidilmesin.

CHP bu muhtemel krizi önceleyerek adayların belirlenme yöntemini şimdiden ilan edebilir. Yerel seçimlerde aday belirleme sürecinin gecikmesi ve net bir yöntemle hareket edilememesi ciddi bir küskünler ordusu yaratmıştı. Seçim süreçlerinde küskünler olması doğaldır ama eğer meşru bir eleme yönteminiz varsa, bu sayıyı minimuma indirebilirsiniz.

Kılıçdaroğlu ve ekibi CHP’yi sosyal demokrat kimliğe oturtmak anlamında önemli adımlar attılar. Örgüt, kendisini güçlendiren lider ve ekipleri destekleme olgunluğuna sahiptir.

ytaskin@marmara.edu.tr