Almanya’da parlamento soykırım kararını tanıdı ya; Türkiye’de ırkçılık nerelere, hangi derinliklere nüfuz etmişse oralardan taştı.

İktidarın nimetlerine geç, hem de çok geç ulaşanlar kalabalığı, siyasi pozisyonlarını, gazete köşelerindeki yerlerini, TV yorumculuklarını kullanarak Almanya hakkında, tasarıyı meclise sunanlar hakkında, sunanlar arasında yer alan Türkler hakkında söylemediklerini bırakmadılar.

İktidara ya da köşe yazarlığına yürürken “Ermeni soykırımı vardır” diyenler, şimdi iktidarın bir parçası hâline gelmişken, sorunu en iyi ihtimalle tarihçilere bırakmak gerektiğini söyleyebiliyor. Erdoğan, kan testi ister hâle geldi, bu köşe yazarları, Erdoğan kan testi ister hâle geldiğinde bu lafı emir telakki edip kan testi laboratuvarı kurmaya girişecek kadar kendilerini kaybetmiş durumdalar.

Bu insanların birdenbire geçmişleriyle övündüklerini de keşfettiğimiz, alabildiğince yerli ve milli günlerden geçiyoruz. Bu nedenle, Bekir Bozdağ, “bizim geçmişimizde insanları diri diri yakmak yoktur” dediğinde, bugün yerli ve milli bir tarih anlatısıyla geçmişi sahiplenme çabasının, tarihi yeni baştan ve yalanlar üzerinden yeniden kaleme alarak yapıldığının da kanıtı oluyor. Bu olabilir. Devlet, yeni bir tarih yorumuyla Türkiye Cumhuriyeti tarihini, devletin şefkatli elleriyle vatandaşlarını pamuklara sardığı  apak bir tarih olarak yeniden yorumlayabilir. Fakat dünün darbelere karşı yürüyüşlere katılan mağdurları, bugün tarihin yeniden yazımının baş aktörlerine dönüşünce komik oluyor. Bu darbe karşıtı yürüyüşlerde, “Ermeni katliamı! Bir daha asla!”, “6-7 Eylül! Bir daha asla!”, “Dersim katliamı! Bir daha asla!”, “Rum sürgünü! Bira daha asla”, “27 Mayıs! Bir daha asla!”, 12 Mart, 12 Eylül! Bir daha asla!”, “Diyarbakır cezaevi! Bir daha asla!” sloganlarını hep beraber atmıştık.

Alman parlamentosuna, orada alınan Ermeni soykırımıyla ilgili karara kızmayın!

Kendinize kızın! Diyarbakır zindanlarında 12 Eylül darbesinin ardından o işkenceleri yapan devlet, bu terbiyesini nereden alıyor? Cizre’de bodrumlarda yakılan Kürtlere böylesi bir vahşeti uygulama cesaretini nereden buluyor?

Sadece cesaret değil! İnkârcılık da tarihsel köklere sahip devlette. Ermeni soykırımını inkâr etmek öyle bir yetenek kazandırmış ki, insan öldürüp “ben yapmadım” demek, insan yakıp “bizim geçmişimizde insan yakmak yoktur” demek hızlıca söylenip halledilebiliyor. Geçmişin kanlı mirasından kopmak, bugün kanlı bir miras biriktirmeye de engel olabilir.

İttihat ve Terakki’nin soykırımını sahiplenmeniz gerekmiyor. Sahiplenmediğiniz bir an olabilmişti. O anı hatırlamaya çalışın. Biraz utanabilirsiniz belki ama olsun, çabalayın yine de.

Yıldız Önen

yildizonen@gmail.com

(Sosyalist İşçi)