Hoş tesadüflerle dolu bir haziran ayı bu.

Her şey CHP-AKP arasındaki ani Kürt sorunu balayıyla başladı. Başbakan’ın en fena Uludere açıklamalarını yaparken bile İmralı’yla görüşmekten, PKK’yı dağdan indirmekten bahsetmeye başlaması da aynı zamana denk geldi.

Faili hâlâ meçhul bir kasetle değiştirildiğinden beri yenisinin eskisinden en büyük farkının Kürt meselesinde ortaya çıktığı görünen CHP’nin yaşadığı bu hayırlı ani aydınlanma ve aldığı inisiyatif, AKP’nin uzun süredir yok muamelesi yaptığı CHP’ye birden kucak açmasını fazla kurgusal ve çalışılmış bulmak için kötü niyetli bir komplocu olmaya gerek yok.

Tam bu günlerde Avni Özgürel de Kandil’e gidip Karayılan’la görüşmüş. Daha sonra da Ankara’ya gidip bazı görüşmeler yapmış. Bu çok ciddi gazetecilik başarısının (Ankara’ya gitmek değil tabii) ürünü olan röportajı henüz okuyamadık. Ama anladığımız kadarıyla Karayılan gazeteci Özgürel’e “silahlı mücadelenin devri bitti” mesajı vermiş.

Bu, Ankara’nın kasım ayından beri PKK’dan duymak istediği tek cümle. Geçen temmuzda Öcalan’la anlaşılmasına rağmen devirdiği masaya yeniden oturmak isteyen PKK’ya Ankara, silah bırakmasını değil, silahlı mücadeleye son verdiği açıklamasını şart koşuyordu. Sadece Ankara değil başta Erbil olmak üzere bütün dünya bekliyor PKK’dan bunu. Belki Esed hariç bütün dünya.

Hatırlayın Barzani, Kürt Konferansı’nı PKK silahlı mücadeleyi bitirdiğini ilan etmediği için iki kez erteledi, bunu diyene kadar da toplamayacak.

Neçirvan Barzani’nin her ay Türkiye’ye gelmesi, Suriyeli muhaliflerin başına PKK-Esed aşkına yönelik bir hamle olarak muhalif bir Kürt’ün getirilmesini de tesadüfler zincirine ekleyelim.

Tesadüf bu ya geçen hafta ABD Kongresi’ne de ilginç bir tasarı sunuldu. Tasarıyı sunan John McCain ve Lieberman birkaç ay önce Türkiye’de uzun uzun temaslar yapmıştı. Eğer tasarı Kongre’de kabul edilirse ABD, PKK'ya “silah bırakma, şiddeti terk etme ve Türk hükümetiyle barışçıl diyaloga girme” çağrısında bulunacak. Daha doğrusu kapalı kapılar ardından aylardır yaptığı bu çağrıyı ilk kez resmen ve aleni olarak yapacak.

Haziran ayında yaşanan hoş tesadüfler bununla da bitmiyor. Talabani, dün sözcüsü aracılığıyla PKK’yı ateşkese ikna etmeye çalıştığını açıkladı. Resmen. Talabani daha önce de defalarca arabuluculuk için nabız yoklamıştı. Ama ilk kez resmî bir açıklamayla bu rolünü deklere etti.

Bölgemizdeki haziran tesadüfleri ise bununla da sınırlı değil. Maliki’yi devirme planı yürürlükte. Toplanan imzalar son anda İran’ın Güneş Motel hamlesiyle yetersiz kaldı. Ama Maliki’nin koltuğu fena hâlde sallanıyor. O düşerse Esed’in üzerine düşecek. Tam tersi de geçerli Esed düşerse, Maliki’nin üzerine düşecek.

Tesadüflerin ardı arkası gelmiyor. Hafta sonu şu âna kadar “Esed giderse İslamcılar gelir” endişeli modern pozisyonunu koruyan İsrail’den hem de Peres, Netanyahu ve Mofaz gibi üç büyüklerden net “Esed gitmeli” mesajı gelmesin mi...

Sanki gizli bir el haziran ayında dünyanın en çok kanayan bu bölgesindeki soğuk savaş kalıntılarını temizlemek için harekete geçti.

Eğer bir aksilik çıkmazsa PKK silahlı mücadeleyi bitirme kararını açıklayabilir. Türkiye Kürtçe anadilde eğitim için ciddi bir adım atabilir.

Ama bir aksilik çıkmazsa...

PKK ile devlet arasındaki üç büyük barış görüşmesi devlet ya da PKK içindeki yapıların provokasyonları sayesinde çöktü çünkü.

1990’ların ilk kuşak PKK-Devlet görüşmeleri MGK’dan şimdi bile hayal edilemeyen bir af yasası çıkmasından bir gün sonra PKK’nın 33 eri öldürmesiyle bitmişti.

2009 yılında PKK’nın ateşkes ilan etmesinden birkaç gün sonra ilk KCK operasyonunun düğmesine basıldı. Yine 2009’da Erdoğan- Ahmet Türk zirvesini iptal ettiren mayın saldırısının arkasından askerler çıktı. 2011’de Öcalan’ın Barış Konseyi’nden bahsetmesinden günler sonra PKK Silvan’da saldırdı, sabahında Aysel Tuğluk Diyarbakır’da daha sonra fos çıkacak demokratik özerkliği ilan etti.

O yüzden Kılıçdaroğlu-Erdoğan arasındaki tarihî Kürt sorunu zirvesinden birkaç gün sonra Van’daki KCK operasyonu sürpriz değil.

En tehlikelisi bu savaşın 30 yıldır bitmemesine neden olan Kürt meselesinde ustalaşmış istihbarat oyuncularının hoş olmayan sürprizleri olacaktır.

1990’lı yılların başında devlet-PKK temaslarının gazeteci-arabulucu arası aktörü iken birden ortadan kaybolan İsmet İmset yazmıştı bir yazı dizisinde.

1992 yılının ağustos ayında Jandarma’da görevli dört üst düzey subay peşmerge kıyafetleriyle Irak Kürdistan’ına geçip, bir dizi görüşme yapmış.. Aylar sonra Ankara’da hükümetin önüne istihbarattan bir rapor gelmiş.. Raporda Talabani’nin üçü Kırmançi lehçesiyle konuşan dört PKK lideriyle yaptığı gizli bir toplantıdan bahsedilmekte ve “Sakın Talabani’ye güvenmeyin” denmekteymiş.

İstihbaratın dört PKK’lı lider diye Ankara’ya raporladıklarının Jandarma’da görevli subaylar olduğunu altyazı geçmeye gerek yok herhalde.

Neyse ki Kürt meselesinde inisiyatif artık sadece Ankara ve PKK’nın elinde değil.

Tesadüflerin sürmesi dileğiyle...

yildirayogur@gmail.com