Çözümsüzlükten beslenen çevrelerin ise Akil İnsanlar Heyeti'ni eleştirmesi sıradan bir durum. Çünkü marjinal ulusalcılar ve MHP ağzıyla konuşan aydınlara göre zaten çözüm isteyen herkes hain! Türkiye'de İslamcılardan sosyalistlere, Kürtlerden Ermenilere, AK Partililerden BDP'lilere kadar farklı özellikte kim varsa, demokrasiyi ve özgürlükleri kim istiyorsa onlara göre zaten 'Türkiye düşmanı'. Varlık gösterebildikleri bölge ve iller Türkiye'nin küçük bir bölümüne tekabül etse de 'Türkiye'yi böldürmeyiz' çığırtkanlığıyla asıl kendileri ayrışma ve kutuplaşmayı tetikliyorlar. Bu kesimin irrasyonel söylemlerini heyet konusunda da tekrarlamaları şaşırtıcı değil.

Şaşırtıcı olan demokrat ve hatta muhafazakar bilinen bazı kişilerin bilinç altındaki devletçi ve milliyetçi refleksi dışa vurmaları…

Bir de müzmin muhalifler var. Ulusalcı çizgiyle paralel düşmemeye çalışan ama kendilerine üzerinde yürüyecek bir çizgide de bulamayan bazı köşe yazarları kimliksizlik durumunu AK Parti karşıtlığıyla aşmaya çalışıyorlar. Kılıçdaroğlu'nun kendi siyasi varlığını geliştiremeyip Başbakan'ın sözleri üzerinden konum almaya ve kendisini var etmeye çalışması gibi bu yazarlar da AK Parti karşıtlığı üzerinden kendilerine bir düşünsel konum üretmeye çalışıyorlar.

AK Parti Akil İnsanlar Heyeti'yle müzakereci demokrasiyi halk katmanlarına yaymak isterken, Meclis'te önerdiği Araştırma Komisyonu ile de yasama ayağında partilerin katkılarını almaya çalışmaktadır.

Akil İnsanlar Heyeti'ndeki isimlere bakıldığında çok farklı fikir, değer ve siyaset dünyalarından insanlar olduğu görülecektir. İstişare ve diyalog bu insanların aynı fikre gelmesi, birbirini ikna etmesi anlamını taşımıyor.

Buradaki ortak hedef kanın durması, terör sorununun aşılmasıdır. Ne hükümet kendi düşüncesini bu heyete dikte etmektedir, ne de heyetteki farklı düşünceler hükümetin siyasi tasavvurunu değiştirmek durumundadır. Bu yüzden yandaşlık, uzantı, işbirlikçi gibi yakıştırmalar çok çiğ ve yakışıksızdır. Kanın durması için herkesin kendi referans çerçevesine ve kendi kavramsallaştırmasına göre söylem geliştirmesi doğal bir durumdur. Bu kişiler, topluma kendi aykırı veya fantastik düşüncelerini aşılamaya değil, toplumdaki farklı görüşleri tespit etmeye ve çözüm istikametinde olgunlaştırmaya çalışmalıdır.

Asıl mesele bu polemiklerin arkasında nasıl bir anlayışın yattığıdır. Dün 'demokratik açılım'a, bugün 'çözüm süreci'ne karşı çıkanlar acaba demokrasiyi kabullenmekte, demokratik değerleri benimsemekte midir?

Sorun daha derinlerdedir, daha yapısaldır. Bu süreçlere karşı çıkanlar bugüne kadar yapılan demokratik reformlara da karşı çıkmışlar, hak ve özgürlük bağlamında tartışılan her konuda statükocu refleksler göstermişlerdir.

Bu yüzden demokrasiye bakışı sorunlu olan bir zihniyetin bunun türevi olan her konuda ayak diremesi de normaldir.