Türk ordusunun, ABD’nin binlerce TIR dolusu silah verip, Suriye’yi bölerek, orada kendi kontrolünde parçalı bir siyasi yapı kurmak üzere terör örgütü PKK/PYD ile Türkiye’ye, Irak’a, İran’a dönük parçalama tehdidine karşı harekete geçmesi kimleri rahatsız etmiştir? Başta ABD olmak üzere Batı sisteminin irili ufaklı bütün unsurlarının bundan rahatsız olduklarını açıkça seslendirdikleri zaten ortada olduğu için soru onlarla ilgili değildir; içeride kimlerin rahatsız olduklarıyla ilgilidir.

“PKK/PYD çizgisinde siyaset yaptığı bilinenlerin, rahatsız oldukları açıktır. Onların, uzun yıllardır bir ‘iç savaş’ çıkarmak için uğraşan terör yapılanmasının taleplerini seslendirmeye içeride ve dışarıda kamuoyu oluşturmaya çalıştığı bilindiğine göre, bu operasyondan rahatsız olmaları işin tabiatının gereğidir. İlginç olan, yıllardır emperyalizme karşı oldukları iddiasıyla ortalıkta dolaşanların, sosyal medya başta olmak üzere buldukları her zeminde, hatta bildiri yayımlayarak ABD projesini savunup, bu operasyona karşı çıkmalarıdır. Peki, onlar ABD’nin Ortadoğu’yu parçalı siyasi yapılara ayırarak ülkelerin bağımsızlığını yok etmeye dönük emperyalist politikasının peşine nasıl takılmışlardır?”

Temeldeki çatlak

Onların bazılarını basın yayın organlarından, siyasi faaliyetleriyle ilgili medya haberlerinden tanıyor, bazılarını ise ilk defa duyuyor olabilirsiniz. Ortak özellikleri yıllardır kendilerini ‘emperyalizme karşı olmakla’ tanımlamaya çalışmalarıdır. Özellikle ABD emperyalizmi hakkında bazılarının açıkça bazılarının ise kendi çapında bir şeyler söyleyip eleştirdikleri, en azından, bir dönemden bahsetmek mümkündür fakat bu iddiayı destekleyecek ya da bu iddiayla tutarlı bir tavır alma konusunda yeterli bir davranış sergilediklerini söylemek imkânsızdır. Onların emperyalizme karşı oldukları iddiası boştur; daha doğrusu bir yanılsamadır.

“Hatırlamakta fayda var: Türkiye yoksul, anti demokratik Batı sistemine bağımlı bir ülkeyken, konjonktürün değişmesiyle çok partili demokratik düzene geçmek durumunda kaldıktan sonra da bu bağımlılık ilişkisi devam etmiştir. Bu süreçte iktidara gelen DP’nin, dönemin şartları içinde Sovyetler’le münasebetlerini geliştirmek isteyince ‘NATO’cu cunta’ tarafından 27 Mayıs olayı ile nasıl cezalandırıldığı seçilmiş Başbakan’ının nasıl katledildiği henüz unutulmamıştır. Yukarda bahsedilen gruplar o günlerde ortaya çıkıp ‘devrimci ordunun’ ‘gerici iktidarı’ devirdiğini söyleyip, ‘emperyalizme karşı ordu-gençlik el ele’ sloganını atmaktaydılar.”

Hastalıklı davranış

Sonra Demirel’in AP’si yıllarca aynı gruplar tarafından ABD emperyalizminin işbirlikçisi ilan edilmiş, henüz çocukluk çağını yaşayan ülkenin zayıf demokrasisine karşı, provokatif eylemler yaparak sokaklarda bombalar patlatıp, terör eylemleriyle ‘demokrasi karşıtı bir tavrı anti-emperyalizm’ diye yutturmaya kalkmışlardır.

Aynı dönemde, Batı sisteminin vermediği teknolojileri, onlardan alamadıkları kredileri Sovyetler’den alarak demokrasi içinde ülkeyi kalkındırmaya çalışan, ABD’nin haşhaş ekimini yasaklatamadığı AP hükümetini deviren ‘cuntanın darbe yapmasına uygun zemini hazırlamak’için ellerinden geleni yapmışlardır.

“Kısaca, ülkenin her kalkınma hamlesinin karşısında olmaktan, demokrasiyi ileriye götürecek demokratikleşme reformlarına karşı çıkmaktan başka bir vasfı olmayan bu grubun yaşadığı sosyal şizofreninin kaynağı nedir?” Bu davranış biçimi sınıfsal mıdır, yoksa işin içinde başka bir şey mi vardır? Bu durumun açıklanmasında üzerinde durulması gereken ilginç husus, bu hastalıklı zihniyetin kültürel bir temelinin olması ve bu kültürün ise ‘sosyal şizofrenik bir sınıf davranışı’ yaratmış olmasıdır. Dün emperyalizme karşı oldukları yanılsaması içinde olan, bugün emperyalizme asker yazılmaya hazır bu hastalıklı zihniyeti incelemek gerekmez mi?