Türkiye’de sermaye artık başka ülkelere kaçamaya başladı. Daha doğrusu bu ülkede oturanlar artık kendi ülkelerine yatırım yapmıyorlar. Sermayelerini başka ülkelere götürüyorlar.

Peki, niye böyle oluyor?

Çünkü, son dönemde çıkan müsadere yasaları, konusu ve yükümlüsü belli olmayan vergi düzenlemeleri, keyfî vergi denetimleri, keyfî idari kararlar, devletin özel sektör üzerindeki baskıcı tavrı yatırımcıları korkuttu. İşte bu nedenle artık Türkiye’de oturanlar yatırımlarını diğer ülkelere yapıyorlar.

Gelelim niçin böyle bir tespit yaptığımıza…

Böyle bir tespit yapıyoruz, çünkü, 2014’ün ocak- kasım döneminde Türkiye’den yurtdışına yapılan doğrudan yatırım tutarı 6 milyar 328 milyon dolara yükseldi. Dolayısıyla bu sermaye çıkışı tespitimizi doğrulayan gözlem oluyor. Ve böyle büyük tutarlı doğrudan sermaye çıkışı Türkiye’de hiç görülmedi.

Şimdi bazıları ne güzel işte Türkiye’de oturanlar yabancı şirketleri satın alıyor, küresel varlık ediniyorlar diyebilir. Bu yorum doğru bir yorum değil.

Niye değil? Çünkü, Türkiye sermaye kıtlığı çeken bir ülke. Türkiye’den giden her bir dolar gittiği ülke ekonomisine büyüme ve istihdam sağlıyor. Bu arada Türkiye’de işsizliğin yüzde 10,4 oranında olduğunu, ekonominin 2014’ün ilk dokuz ayında yüzde 2,7 oranında yani çok az büyüdüğünü hatırlatalım.

Kısaca bir ülke kendisinde bol olan kaynağı ihraç eder. Kıt olan kaynağı ithal eder. O hâlde biz tam aksini yapıyoruz. Türkiye’de sermaye kıt olduğuna göre giden sermayeyi kaybedilmiş bir yatırım olarak değerlendirmek doğru olur.

İKTİDAR FAİZ LOBİSİNE ÇALIŞIYOR

Gelelim bütün bunları niye anlattığımıza…

Türkiye’de faaliyet gösteren Bank Asya isimli bankanın yönetimine önceki gün el konulduğu açıklandı. Ve bu el konulma kararının Bankalar Kanunu’nun 18. maddesine göre alındığı belirtildi. Oysa sözkonusu 18. Madde artık geçerliliğini yitirmiş bir madde.

Niye yitirmiş bu madde geçerliliğini? Çünkü, devlet bankanın ortaklarının kimlik numaralarını biliyor. Bu arada BDDK’nın açıklamasından anlaşılan yabancı ortak yok. Dolayısıyla devlet, bana ortakların bilgileri zamanında gelmedi diyemez. Çünkü ortakların kimlik numarasından ikametgâhları, diplomaları, adli sicil kayıtları, mal varlıkları devletin elinin altındaki hemen ulaşabileceği bilgiler oluyor.

O hâlde 2005’te yazılan bu kanun maddesine dayanıp yönetime el koymak haklı bir gerekçe olmuyor. Peki, Bankalar Kanunu’nun 18. maddesine dayanarak yönetime el koyma ne oluyor o hâlde?Kişilerin mal varlığı üzerinde usulsüz tasarruf oluyor.

Anlayacağınız iktidar kredi derecelendirme kuruluşlarını yani notçuları haklı çıkartmak için elinden ne gelirse yapıyor. Böylece Türkiye’nin daha yüksek faizle para kullanmasına neden oluyor. Yani iktidar faiz lobisine çalışıyor.

suleymanyasar26@gmail.com