Şimdi, Türkiye biraz güçlenir güçlenmez, hemen Suriye’de bugün Rojava’yı kana bulayan olaylar zincirini de tetikleyen, benzer “stratejik zavallılık maceralarına” girişiyor.

Üstelik, konunun detaylarına, Türkiye’deki büyük medya kuruluşlarından değil, ABD’nin dünya olaylarını analiz eden Foreign Policy dergisi gibi kaynaklardaki satır aralarından, vâkıf olmak çok da trajik.

Dergide, Harald Doornbos ve Jenan Moussa’nın “Mavi Gözlü Cihadçılar” (Blue-Eyed Jihad) makalesinde, Avrupa’dan Suriye’ye, El Kaide uzantısı örgütlerin savaşçısı olarak gidenlerin hikâyeleri anlatılıyor. Görüşülen cihatçılardan Ebu Salman, Avrupa’dan Türkiye’ye giriş yaptığını ve oradan Suriye’ye geçtiğini söylüyor. Ve ekliyor; “Herkes böyle yapıyor zaten”.

Türkiye’de bu tarz “hareketlilikten” devletin haberinin olmaması mümkün mü?

Yıllarca, Amerika’nın devletin giriştiği çıkar oyunlarıyla vatandaşlarının sırtına yüklediği vicdani yük; şimdi de, Türkiye’de bizlerinkine yükleniyor.

Suriye’de Kürtlerin, ülke dışından gelen “savaşçıların” hedefi olması, içimi fena acıtıyor.

“Başörtüsü meselesinin çözülmesini istiyor muyuz?”

Reha Ruhavioğlu’nun, HürBakış internet sitesinde, önceki gün “Başörtüsü meselesinin çözülmesini istiyor muyuz?” başlıklı bir yazısı vardı. Bu yazı, “Başörtüsü meselesi neden çözülmüyor?” yazısının devamıydı.

Ruhavioğlu’nun ilk yazısını, Twitter’da paylaştığında gördüm. Onun “Neden çözülmüyor” sorusuna karşılık, Ruhavioğlu’na, birkaç Twitter mesajı yazdım.

Ve şöyle dedim; “Bu soruyu ben de çok sordum kendime; geldiğim nokta temelde bir kadın, kadınların sorunu olduğu için... Başörtülü/ başörtüsüz bir kadın lideri, müdürü, ‘üstü’ isteyen kaç erkek var her türlü görüşten? Yasaklar kalksa, kadınların önü açılacak...”

İki kıştır, Bilkent’te Siyaset Bilimi Bölümü’ndeki çeşitli derslerdeki tartışmalarımızda bu konu aklıma sık sık takıldı, derslerde de bu soruyu (aklımda bir cevap olmadan) çeşitli kereler ortaya attım. Özellikle son iki yıldır; çünkü daha öncesinde, kolaylıkla verilebilecek cevap benim de doğruluğuna hiç sorgulamadan inandığım şey askerî vesayetin getirdiği engeldi.

Son seçimlerden sonra, bu engel söz konusu değil... Ama, Taraf’ta, Hüseyin Özkaya’nın haberlerinden, değil meselenin çözülmesi, yeniden üretildiği anlaşılıyor. Başörtüsü meselesinin çözülmesi, siyasetten bürokrasiye, iş dünyasına, kadınların önünü açacağı için öteleniyor.

Ruhavioğlu’nun kendisi bir erkek olarak, önceki günkü yazısında benimle paralel görüşleri dile getirmiş ve şöyle sorgulamış; “Siyasetçi, işveren, bürokrat, amir, erkek olarak cevabını vicdanımıza vereceğimiz soruyu kendimize soralım: Başörtüsü meselesinin çözülmesini gerçekten istiyor muyuz?”.

Ya tüm kadınların önü açılırsa...

Sivil toplumun işi iyice zor

Acaba, hükümette üst düzeydeki hemen tüm isimlerin, ülke genelindeki ‘devlet yakını’ medyanın büyük bir hevesle ve hiç tereddütsüz, sürekli tekrarladıkları komplo teorileri, Türkiye’de bağımsız sivil toplum üzerinde nasıl bir tahribat yaptı?

Türkiye’de, toplumsal bir sorunu dert edinen bir dernek, birey olarak, ne zaman iyi niyetle bir şey yapmaya kalksanız, sizi, muhakkak akıllara seza bir komplo teorisiyle damgalayacak birileri çıkar.

Son zamanlarda, Başbakan ve bakanlar, milletvekilleri düzeyinde yaygınca dile getirilen tarzda komplo teorileri, Türkiye’de sivil toplumda çalışanlara çok aşinadır.

Çoğu zaman çok kıt imkânlarla, bir sorunu çözecek “iyi şeyler” yapmaya çalışan gruplar, insanlar bu tip teorilerin hedefi olur, ruhen yıpratılırlar.

Artık, işleri, komplo teorilerinin “resmî tez” hâline getirilmesi nedeniyle iyice zor.

oneysezin@hotmail.com