- 10.05.2015 00:00
“Ne tuhaf bir ‘dilemma’; ‘yaş’ büyüdükçe, sahibi azaliyordu.
Şairler, daha iyi anlatıyorlar ‘yok olma’ duygusunu.
Örneğin, işte Cahit Sıtkı’nın
‘Ölümden sonra’ şiiri:
Öldük, ölümden bir şeyler umarak;
Bir büyük boşlukta bozuldu büyü.
Nasıl hatırlamazsın o türküyü,
Gök parçası, dal demeti, kuş tüyü,
Alıştığımız bir şeydi yaşamak.
Şimdi o dünyadan hiçbir haber yok,
Yok bizi arayan, soran kimsemiz.
Öylesine karanlık ki gecemiz,
Ha olmuş ha olmamış penceremiz;
Akarsuda aksimizden eser yok.
***
Neler yaşadığını, pek de bilip anlamadan, geçip gidiyorsun.
***
Her yaş günü bir istasyon:
- Ha şuradan da geçtik, ha buradan da geçtik, derkeeeen...
Bir de bakıyorsun ki, yaşamakta olanların geçmekte olduğu istasyonlar, senin çoktan gecmiş olduğun istasyonlar.”
***
Bunlar dedemin 87 yaş yazısından... Çetin Altan’ın satırlarından...
Dün 43 yaşımı bitirdim...
Her yeni yaş bitirdiğimde dedemi düşünürüm, gülümserim kendi kendime, o muzip gülümsemesiyle hayat ve zaman hakkında söylediklerini hatırlarım.
“Mutluluk, zamanı unutmaktır,” deyişi gözümün önüne gelir. Geçen yıllarda, zamanı unuttuğum anları anımsamaya çalışırım.
***
İşte ben de, ha şuradan da geçtik ha buradan da geçtik derkennnn; 43 istasyonu geride bıraktım...
Her yeni gelen yaştan memnun oldukça, arkada Bıraktığım bir iki sevdiğim yaşı baştan yaşamak istiyorum ben, yeni öğrendiğim duygularla...
Bu fikri eğlenceli buluyorum.
Otuzlarımı, kırkların “sakinliğinde” yaşamak hayati nasıl değiştirirdi merak ediyorum.
***
Hayat, Tanrı’nın bana sunduğu en büyük oyuncak...
Her yanına evirip çevirip bakmaya bayılıyorum...
Gençliğimde önümde açılıp kapanan kapıların hangilerinden nasıl geçseydim neler olurdu diye dönüp bakmayı oyunun en eğlenceli yanı olarak görüyorum.
Hayat yaşlandıkça zevki artan bir oyun insan bunu yas aldıkça anlıyor...
***
Artık kırklarımın ortasına doğru yürüyorum.
Hayatın, baştan sonra akılla yürünecek bir yol olmadığını yapılan her hatanın da bir tecrübe olarak senin varlığına katılıp “akıllanmana” yardım ettiğini biliyorum artık.
Yolun buraya kadar olan kısmında yaşananlar, bundan sonra yaşayacaklarıma da pusula olacak.
O pusulayı iyi kullanmak sanırım önemli olan.
***
O pusulayı nasıl kullanacağımı bana öğretmek icin çok uğraşan annemin ve bütün annelerin de ‘anneler gününü’ kutlarım.
İnsan yaşlandıkça, onların haklarının odenmeyecegini de daha iyi kavrıyor.
Yorum Yap