Geçen Kurban Bayramı’nda Brezilya’daydım. Orada karşılaştıklarım arasında beni en çok şaşırtan şeylerden biri “Kimse Yok mu?” Derneği’nin, halklar ve inançlar arasındaki kardeşlik ve dayanışmayı vurgulamak amacıyla ve yerel yönetimlerle işbirliği yaparak, Sao Paulo, Rio de Janeiro, Brasilia ve Arakaju kentleri yoksullarına Anadolu halkının bağışladığı kurban etinin dağıtımını yapmasıydı.

Sonradan öğrendiğime göre, dünyanın öbür ucunda sayılabilecek Brezilya, derneğin geçen yıl kurban eti dağıttığı 68 ülkeden sadece biriydi.

Genel Başkanı İsmail Cingöz’ün verdiği bilgilere göre, 2002 yılında kurulan “Kimse Yok mu?” bugüne kadar Türkiye’de 200 bin, 7 kıtaya yayılan 113 ülkede yüzbinlerce ihtiyaç sahibine çeşitli yardımlar ulaştırdı. Böylelikle Türkiye’nin “yumuşak gücüne” dünya halkları tarafından sempati ve saygıyla anılmasına katkıda bulundu. AKP hükümeti son olarak, 2008’de TBMM Üstün Hizmet Ödülü’nü kazanan kuruluşu hedef almış bulunuyor; kamu yararına çalışan dernek statüsüyle “izinsiz yardım toplama yetkisi”ni iptal ederek çalışamaz hale getirmek istiyor.

Bu, AKP hükümetinin “Cemaat” mensubu emniyet ve yargı mensuplarından oluşan “paralel yapı”nın 17 – 25 Aralık rüşvet ve yolsuzluk operasyonlarıyla “milli iradeye darbe” düzenlediği gibi, akla mantığa sığmaz bir iddiayla Hizmet Hareketi’ne karşı başlattığı kolektif cezalandırma hamlelerinin son halkası. Emniyet, yargı ve tüm bürokrasi cadı avına tabi tutuluyor. Binlerce işyeri “cemaat”le ilişkili olduğu için malî baskı altına alınıyor. Cumhurbaşkanı seçilen Tayyip Erdoğan, ilgili bütün yasaları çiğneyerek, bünyesi en sağlam bankalardan biri olan Bank Asya’yı “batık” ilan etti. Şimdi de sıra “Kimse Yok mu?”ya geldi.

Tüm veriler 17 – 25 Aralık büyük rüşvet ve yolsuzluk soruşturmalarının, kanunları uygulamaktan başka bir amacı olmayan, çok farklı kimliklerden emniyet ve yargı mensupları tarafından uygulandığını gösteriyor. O sıra başbakan olan Tayyip Erdoğan’ın, MİT tarafından 8 ay öncesinden çeşitli bakanların Rıza Sarraf ile hukuk dışı ilişkilerinden dolayı sıkıntıya düşüleceğine dair uyarıldığı biliniyor. Yolsuzluk soruşturması yüzünden dört bakanın istifa etmek zorunda kaldıkları, haklarındaki fezlekenin TBMM’de hâlâ görüşülmeyi beklediği de herkesçe bilinmekte.

Bütün bunları bir an için unutalım. Başkasının değil, Yargıtay eski Başkanı Prof. Dr. Sami Selçuk’un tekrar tekrar belirttiği üzere “paralel yapı” iddiasının yargı önünde kanıtlanmadığı sürece bir safsatadan ibaret olduğunu da bir an için bir kenara bırakalım. Farzedelim ki 17-25 Aralık operasyonları gerçekten “Cemaat”e mensup emniyet ve yargı mensupları tarafından hükümete darbe amacıyla düzenlenmiştir. Bu bile inanç temelli bir sivil toplum hareketini topluca mahkûm etmek ve topluca cezalandırmanın gerekçesi olabilir mi? Türkiye bir hukuk devleti olma iddiasında değil mi? Hukuk devletinin temel ilkelerinden biri suçun ve cezanın şahsiliği değil mi? Bu ilke, içlerinden bir veya birkaçının suç işlediği iddiasıyla, suçun ve cezanın bütün bir topluluğa mal edilemeyeceği anlamına gelmez mi? Kolektif cezalandırma uygarlık dışı bir uygulama değil midir?

Yargıtay eski Başkanı Prof. Dr. Sami Selçuk yolsuzlukların üzerine giden emniyet mensuplarının yargılanması için kurulan sulh ceza hâkimliklerinin, tıpkı 27 Mayıs darbesi sonrasında kurulan Yassıada mahkemeleri gibi, suç sonrasında oluşturulan, dolayısıyla hukuk devletinin doğal yargıç ilkesine tümüyle ters olduğunun altını çiziyor. Nereden baksanız AKP iktidarı “paralel yapı” safsatasıyla tüm iktidarı tek elde, tek kişide toplamakla yetinmiyor, hukuk devletini de yıkmakla meşgul. Selçuk uyarıyor: “Sonuna dek gitmez bu böyle. Gücü yetmez kimsenin buna. Tarih bunlara tanıktır. Bir yerde patlama olur. İktidar mensupları kaybeder.” (Aksiyon, 29.09.2014)