Bir dostum AKP Türkiye’sini anlayabilmek için Milan Kundera’nın romanlarını yeniden okumamız gerektiğini söylüyordu. 

Bülent Arınç’ın hükümete ve Erdoğan’a yönelik eleştirel sözlerinden sonra maruz kaldığı linç ve itibarsızlaştırma kampanyasını görünce, bu yaşananları en ustaca bir şekilde Kundera’nın anlattığını düşündüm. 

* * * 

Kundera, Gülüşün ve Unutuşun Kitabı isimli romanında tam da Arınç’ın içine düştüğü durumu anlatır. 

* * * 

Karlı bir kış gününde Komünist partisi lideri Gottwald bir sarayın balkonundan halka hitap etmektedir. O esnada etrafı yakın çalışma arkadaşları ve dostlarıyla çevrilidir. Bunlardan birisi olan Klementis, komünist liderin kafası üşümesin diye kürklü şapkasını çıkarıp onun başına koyar. Komünist parti, bu anı bir fotoğrafla ölümsüzleştirir. Fotoğraf yüz binlerce afiş, kitap kapağı, broşür olup ülkenin dört bir yanına dağılır. Herkesin hafızasına bir şekilde kazınır. 

Ama dört yıl sonra Klementis komünist partiyi eleştirince “hain” ilan edilir. İdam edilerek cezalandırılır. Komünist parti, onu bütün fotoğraflardan çıkarır. Sarayın balkonunda çekilen bu fotoğrafta, Klementis’in şapkası Gottwald’ın başında durmaya devam etmektedir. Ama fotoğrafın yeni kurgusunda Klementis’in bulunduğu yerde sadece boş bir duvar bulunmaktadır. 

* * * 

Bu totaliter dünyada ahde vefa diye bir şey yoktur. Sizin kim olduğunuzun, geçmişte ne gibi işler yaptığınızın, partiye ne gibi katkılarınızın olduğunun hiçbir önemi yoktur. Komünist partiyle ters düştüğünüz anda “hain” ilan edilirsiniz. 

Arınç’dan bir iki eleştirel laf duyunca hemen onu “Manisalı Lawrence” ilan etmişler, “siyasi ölü” olduğunu söylemişler. 

Abdullah Gül’ün AKP’nin başına geçme ihtimali söz konusu olunca nasıl lime lime edildiğini hatırlayın. 

On yıldır inanılmaz bir sadakatle Erdoğan’ın peşinden giden gazeteciler, iki kelime eleştiri getirecek olsalar, nasıl bir anda siyaseten cüzzamlı insanlara dönüşüyorlar... 

* * * 

Kundera’nın kara bir mizahla anlattığı hikayede, bir partiyle, onun ideolojisiyle ter düştüğünüz anda tarih sahnesinden siliniyordunuz. Türkiye’deki versiyonda ise, artık ortada bir parti bile yok. Bir kişinin iradesiyle ters düştüğünüz, o iradeye eleştiri yönelttiğiniz düşünüldüğü anda, iflah olmaz bir hayine dönüşüveriyorsunuz. 

* * * 

Türkiye’de insanların ağızlarından çıkan sözler, yaptıkları haberler nedeniyle cezaevine girmeleri rejimin gittiği yere ilişkin korkunç işaretler şüphesiz. Ama AKP’nin kurucu babalarının, partiye ve Erdoğan’a demokrasi ve temel hukuk kuralları üzerinden yaptıkları en basit eleştirilerden dolayı düşman ve hain ilan edilmeleri, artık hiçbir iyileşme umudunun kalmadığını, çürümenin son zerreye kadar devam edeceğini gösteriyor.