Biz artık aynı ülkede yaşıyorolamayız...

Aynı olaylara tanık oluyor olamayız... 

Aynı fotoğraflara, görüntülere bakıyor, aynı sesleri duyuyor olamayız... 

* * * 

Kesinlikle farklı ülkelerde yaşıyor olmalıyız... 

Yoksa, nasıl olur da, bu kadar farklı bir şekilde görüyor oluruz bütün bu olup bitenleri... 

* * * 

Onlar “istikrar” diyor, ben yakılıp yıkılan Kürt kentlerini, kasabalarını, sokaklarını görüyorum. 

Onlar Kürt sorununu çözmekten bahsederken ben duygusal olarak bu ülkeden kopan Kürtleri görüyorum... 

* * * 

Onlar “güvenlik” derken, ben Ankara katliamından sağ kurtulan gençlerin korkunç hikâyelerini duyuyorum; patlama sırasında üzerlerine yağan et parçalarını ne yapsalar temizleyemediklerini düşünüp, saçlarını kazıtıyorlarmış... 

* * * 

Onlar, demokrasiden, ifade hürriyetinden bahsederken ben bu ülkedeki en ağır suçun gazetecilik olduğunu görüyorum... 

Cumartesi günü Silivri’de ziyaret ettiğim, Can Dündar, Hidayet Karaca, Erdem Gül, Gültekin Avcı ve Mehmet Baransu’nun yanından omuzlarım düşmüş, üzerimdeki kasvet duygusu katlanmış bir şekilde ayrılıyorum... 

* * * 

Onlar adaletten söz ederken, ben artık herşeyin bir tek kişinin dudakları arasında olduğunu görüyorum; onun kolladığı hiç kimsenin cezaevine girmesi mümkün değilken, onun içeri göndermek istedikleri için girişi olan çıkışı olmayan cezaevleri olduğunu görüyorum... 

* * * 

Onlar teşebbüs hürriyetinden söz ederken, ben insanların mallarının müsadere edildiğini görüyorum... 

* * * 

Onlar düşürülen uçakta Rusya’ya kafan tutan bir lider görürken, ben zayıf düşen bir ülke görüyorum... 

* * * 

Biz kesinlikle aynı üllkede yaşıyor olamayız... 

Aynı olaylara tanık oluyor olamayız... 

Aynı havayı soluyor olamayız... 

* * * 

Galiba en büyük sorun da bu zaten; aynı topraklar üzerinde, aynı zaman diliminde yaşıyor, ama çok farklı bir ülke görüyoruz; çok farklı şeyler hissediyoruz... 

Aynı dili konuşuyoruz ama birbirimizin ne söylediğini anlamıyoruz... 

* * * 

Gönül köprülerimiz yıkılmış, aramızda görülmez korkunç kalın ve yüksek duvarlar örülmüş, birbirimize yabancı düşmüşüz... 

Biz artık farklı ülkelerin insanları olmuşuz...