Geçen gün ünlü polisiye yazarı Ahmet Ümit’in attığı bir tweet durumu fevkalade iyi bir şekilde özetliyordu. Ümit, “Memlekete gereken İç Güvenlik Paketi değil ruh sağlığı paketi” diye yazmıştı.

Sevgililerini arabayla ezenler; camına kartopu değdi diye adam bıçaklayanlar; Meclis’te milletvekili dövüp sonra olup biteni böbürlenerek anlatanlar ve onları sanki normal bir şey anlatıyormuş gibi dinleyenler; havada uçuşan fantastik suçlamalar...

Jose Saramago’nun Körlük isimli romanında bir salgın hastalık sonucu bütün bir ülkenin kör olması gibi, biz de sanki bütün bir ülke olarak kafayı yemiş gibi görünüyoruz...

Dün bu ülkede üç gazete aynı fantastik manşetlerle çıktı. İktidara yakın bu gazetelerin manşetlerine göre, Fuatavni ve CHP’li Umut OranTwitter üzerinden Cumhurbaşkanı’nın kızı Sümeyye Erdoğan’a suikasti müzakere ediyorlardı.

Eminim ileride Türkiye tarihini araştıranlar, bu gazete sayfalarını karıştırırken kütüphanenin sessizliğini kahkahalarla bozacak, öğle arası arkadaşlarıyla yemek yerken, “yahu bizim ülke çok eğlenceliymiş bir zamanlar” diyecekler...

Ama işin içindeyken durum hiç de eğlenceli gözükmüyor. Tarifi zor bir dejenerasyon bu...

İnandırıcı bile olmaya çalışmadan bu kadar fantastik iddiaların ortaya atılabilmesi içinde bulunduğumuz acıklı durumu bütün çıplaklığıyla ortaya koyuyor.

Gazetelere bu manşetleri attıranlar, bu kadar büyük suçlamaları böyle fantastik bir şekilde dile getiren bu gazeteler, hukukun hiçbir şekilde işlemeyeceğine, kendilerinden hiçbir şekilde hesap sorulmayacağına güveniyor olmalılar.

Ayrıca bu fantastik iddiaların hiçbir şekilde inandırıcı olma gayreti içinde olmadan ortaya atılması da bilinçli bir tercih gibi görünüyor. Birileri, bu ülkede muhalif herkese, “bu tımarhanede kuralları biz koyarız,
istediğimiz herkes hakkında istediğimiz her türlü iftirayı atarız”demek istiyor olmalı...

Bu ülke bir cinnet haline doğru gidiyor; demokrasi, hukukun üstünlüğü ve sağduyudan oluşan “ruh sağlığı” paketi de azgın sel sularına kapılmış, her geçen gün bizden uzaklaşıyor...