- 22.12.2014 00:00
Bir katliamı inkar etmek onu sürdürmektir.
Bir katliamı inkar etmek, katliam mağdurlarına yapılmış yeni bir saldırıdır.
Bir katliamı inkar etmek, o katliamın bıraktığı laneti üzerinde taşımaktır.
İnkarcılık, o katliamın meydana geldiği ülkenin iyileşme umudunun yok edilmesidir.
* * *
Maraş Valiliği AKP hükümetinin talimatıyla Maraş katliamının anılmasını yasaklamış. Şehrin dört bir tarafına askerler yığılmış. Katliamda ölen canlarını anmak için şehre gelen Aleviler’e suçlu muamelesi yapılıyor.
* * *
Aynı Maraş’ta, katliamcıların mirasçıları şehrin dört bir yanına pankartlar asmışlar, “19 Aralık’ta yürüyoruz, Türk ırkı sağ olsun, 19 Aralık’ın yıl dönümünü Yörük Selim Mahallesi’nde yürüyerek kutluyoruz” diyorlar.
* * *
İlk ve son kez, Maraş katliamının anılmasına izin verildiği 2010 yılında da, bir “karşı gösteri” yapılmış ve göstericiler, katliamcıların 1978’de attıkları “Burası Maraş buradan çıkış yok” sloganlarını tekrar etmişlerdi.
* * *
Bugün de Yörük Selim Mahallesi’ne yürüyelim diyorlar. Yani, 1978’de Aleviler’e yönelik en vahşi, en alçakça, en insanlık dışı saldırıların yapıldığı bu mahalleyi işaret ediyorlar.
* * *
Zannetmeyin ki, 19-26 Aralık’ta Maraş’ta, kundaktaki bebeklerin, kötürüm yaşlıların öldürüldüğü, insanların diri diri yakıldığı, kadınların tecavüze uğradığı, kesilen memelerinin ağaçlara çivilendiği, akıl durdurucu bir barbarlığın yaşandığı bu katliamısadece AKP ve katliamcıların mirasçıları inkar ediyor.
* * *
Bu katliamı, “Sağ-sol çatışmasıydı” diyerek sulandıranlar da inkar ediyor...
Katliamcıların dini ve milliyetçi aidiyetlerini görmezden gelip, bütün suçu “derin devlete” yıkanlar da inkar ediyor...
Bu dehşet verici katliamın anılmasının yasaklanmasına göz yuman herkes inkar ediyor...
* * *
Bu ülke, 19-26 Aralık’ta, Maraş’ta, tıpkı Ruanda’da, Yugoslavya’da ve dünyanın değişik yerlerinde olduğu gibi, silahsız masum insanlara, kadın çocuk demeden yapılan ve üç gün süren katliamı ve bunun bir insanlık suçu olduğunu inkar ediyor...
* * *
Türkiye Maraş 1978’le aradan geçen bunca yıla rağmen yüzleşemiyor.
Maraş’ta 1978 yılında hayatlarını kaybeden kurbanların önünde saygıyla eğiliyor; bir gün bu ülkenin, bu korkunç katliamı inkar etmeye son vereceğini umut ediyorum.
Yorum Yap