1978'de Taksim'de katledilen işçileri anmak için de bir yüz sene mi bekleyecek bu memleket?

Her büyük toplantının kendilerine karşı bir ayaklanmaya dönüşeceğinden korkan bir iktidar var Türkiye’de... 

*** 

Bir taraftan sonsuz bir kışkırtma özgürlüğü istiyorlar; Berkin Elvan’ın acılı annesini kalabalıklara yuhalatacak kadar, toplumu birbirini tanıyamaz hale getirmekte bir beis görmüyorlar... 
Ama sonra da, sürekli olarak körükledikleri bu öfkenin sokaklara taşmasından ölümüne korkuyorlar... 

*** 

Sonsuz bir kısır döngünün içine hapsediyorlar ülkeyi. Sürekli körükledikleri öfkeyle göz göze gelmemek için, daha fazla kışkırtmaya kalkıyorlar insanları... 

*** 

1 Mayısta yasak konulmadığında Taksim’de bir bayram havası yaşandığını da, yasakladığında ortalığın savaş alanına döndüğünü de biliyorlar... 

Mesela 2008’de, yasakladıklarında, yine bugün sayıp döktükleri bütün gerekçeleri o gün de tekrarlamışlar... “Kamu düzeni” demişler; “ihbar aldıklarını, provokasyon olacağını” söylemişler; “alternatif toplantı mekanları” gösterdik demişler... Sonra da Taksim Meydanı’na gelenlere meydan dayağı atmışlar... 

*** 

DİSK ve KESK’in başvurusu üzerine Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi 2008 Taksim’ini masaya yatırmış. AİHM bütün olayların polisin müdahalesi üzerine başladığını tespit etmiş ve Türkiyeyi mahkûm etmiş. 

*** 

Yani müdahale etmediğinizde hiç bir kayda değer olayın çıkmayacağı bir anma ve kutlamayı, büyük bir arbedeye dönüştürdüğünüz uluslararası bir yargı organı tarafından tescil edilmiş. 

*** 

Daha dün, 1915’de bu topraklarda hayatlarını kaybeden Ermeniler için bir taziye mesajı yayımladınız. 1978’de Taksim’de katledilen işçileri anmak için de bir yüz sene mi bekleyecek bu memleket? 

*** 

Binaların üzerlerinden tepelerine kurşun yağdırılan; panzerler altında ezilen; birbirlerini çiğnemeleri için daracık bir sokağa sürülerek katledilen insanlar, bu insanlık dışı işler nerede gerçekleşmişse orada anılacaktır. Birazcık demokrasiye inanan, bu katliamcı gelenekle arasına mesafe koymuş bir devletin görevi de, o anmanın ve 1 Mayıs kutlamalarının orada barış içinde yapılmasını sağlamaktır. 

*** 
Ama artık, meydanları dolduran insanlardan korkuyorlar... Meydanlardan korkuyorlar... O yüzden de, bir katliamı anmaya gelen insanların güvenliğini sağlamak yerine, yasaklara, gerginliğe ve huzursuzluğa kapı aralıyorlar...