Başbakan Binali Yıldırım, CHP’ye seslendi: “Beraberiz dediniz, yan çizmek yok...”

Doğrudur, darbe girişimine karşı ve girişimin ardından alınan tedbirlerle ilgili olarak bütün siyasetler hükümetle birlikte olmuştur. Kimse yan çizmemiş, hükümete yapılması gereken uyarılar da en küçük seslerle yapılmıştır.

Bunun ardından hükümetin her icraatını muhalefetin kabul etmesini beklemek, aslında siyaset yapılmamasını istemektir.

Hükümet ve bütün hükümetler rahat yönetmek için tabii ki muhalefet olmamasını, olsa da cılız olmasını ister.

Ama “muhalefet yapmayın, her icraatımızı destekleyin” demek gibi bir hakkı bulunmamaktadır.

Darbe girişimi ertesinde Kürtlerin her şeyden dışlanmaya devam edilmesini eleştirmek de gerçek bir uyarı görevidir ve bunun yapılması şarttır.

Bir yılı aşkın bir süredir, ülkenin Güneydoğusunu yakan savaşın durdurulmasının yollarını aramamak ve “son terörist öldürülene kadar” hattında ısrar etmenin sonuçları ortadadır.

15 Temmuz darbecilerinin bildirisinde, hükümetin terörle mücadelede yumuşak davranmakla suçlanması bile açılması gereken gözleri açmamıştır.

Ülkenin iç savaş sınırında yaşamasının sona ermesinin yolunu bulmak konusunda hükümet aceleci davranmıyorsa bunun için zorlamak görevi de muhalefetindir.

Ülkenin yumuşak karnı ve bayağı yumuşak karnı Güneydoğu’da devam eden ve yayılma eğilimi gösteren savaştır. Bu sayede yıkım politikaları elverişli alanlar bulmaktadır.

PKK savaş alanını genişleterek daha kuvvetli bir kopma ortamı yaratmak hattında faaliyet yapmaktadır. PKK’nın stratejisine su taşıyan hattın ucundaki “sonsuza kadar savaş” hali büyük bir çıkmaz ve tuzaktır.

Siyaset yapmak bütün vatandaşlar için hem haktır hem görevdir. Hükümet politikalarını desteklemek de siyaset yapmaktır, muhalefet etmek, başka politikalar önermek de siyaset yapmaktır.

Fiilen tek partili sisteme geçiş de kuşkusuz iktidar için büyük rahatlıktır, ama ülke için de demokrasi için de büyük sorundur.