Malum gece Meclis bombalanırken HDP’liler oradaydı. Demokrasiyi savunan bildiride HDP’nin de imzası vardı.

Malum gece Güneydoğu’nun birçok merkezinde Kürtler de demokrasiyi savunmak için sokağa çıktılar.

HDP birçok miting yaparak, demokrasiyi savunduklarını, diğer partilerle işbirliğine hazır olduklarını tekrarladı. Bir de barış sürecine tekrar dönülmesi için çağrı yaptı.

15 Temmuz’a rağmen, Erdoğan HDP’yi demokrasi cephesine almıyor. Gerekçe olarak da “şehitler ve gaziler” dedi.

Türkiye yeniden inşa edilirken, Kürtler de temsilcileriyle birlikte bu inşanın içinde yer almak zorundadır.

Bu zaman aralığında, barış sürecine dönülmesinin bütün toplumu etkileyecek sonuçlarını tartışmak bile abestir.

Halen Türkiye Kürtlerini temsil eden siyasi parti HDP’dir ve yakın dönemde de HDP olacaktır.

Bugünkü kısır döngüden çıkmak için Erdoğan’ın tavır değiştirmesini bekleyerek ve sürekli karşılıksız çağrılar yaparak zaman kaybetmenin kimseye bir faydası da yoktur.

Kürtler, şu andaki temsilcileriyle ve sivil toplumdaki bütün temsilcileriyle bir “barış girişimi” başlatırlarsa “müesses nizam”ın kuşatmasını da kırabilirler.

Yeni barış sürecini Kürt siyaseti ve Kürtlerin bütün temsilcilerini başlatabilirler. Etkili siyasi hamlelere İmralı’dan da destek gelecektir.

PKK’nın acilen eylemsizlik kararı vermesi ve bunu bozacak hiçbir provokasyona gelinmeyeceğini ilan etmesi için Kandil’e gitmek gerekiyorsa Kandil’e gidilsin.

Erbil’de geniş katılımlı bir konferans düzenlemek gerekiyorsa, yapılsın.

Kürtlerin güvendiği siyasetçi ve aydınları harekete geçirmek gerekiyorsa, bunun için en samimi çabalar harcansın.

İlk hedef PKK’nın eylemsizlik kararı almasıdır. Buna rağmen Ankara kılını kıpırdatmazsa ne olacak, diye şimdiden sormak yerine bunu gerçekleştirmek esastır.

“15 Temmuz’dan sonra hiç bir şey eskisi gibi olmayacak” derken Güneydoğu’nun eskisi gibi kalması demek aslında işin yarısının bile yapılmaması demektir.

Kürt siyasetinin alacağı inisiyatifler de “yeniden inşa”ya en kuvvetli şekilde katılmaları demektir.