1963’teki girişimin ardından albay Talat Aydemir ile yüzbaşı Fethi Gürcan suçlamaları kabul etmişti. İkisi de idam edildi.

9 Mart 1971 girişiminin başına ve içinde olanların savunma yöntemi tümüyle inkar oldu. Aynı yöntemi Ergenekon sanıkları da Balyoz sanıkları da uyguladı. Hükümet-devletin fikir değiştirmesiyle kurtuldular.

İspanya ve Portekiz’deki son darbe girişimlerine kalkışanlar inkar etmemişler, darbeye kalkıştıklarını kabul etmişler, ağır hapis cezaları almışlardı. Sonra affa uğradılar, 5-10 yıl içinde çıktılar.

15 Temmuz kalkışmasının zanlılarının ifadelerinden birkaçı ortaya çıktı. Adı en çok edilen generaller girişime katıldıklarını inkar ettikleri gibi, tam tersine bastırılması için çalıştıklarını söylüyorlar.

Bunların doğru olup olmadığını yargı çözmeye çalışacak. Ama öyle anlaşılıyor ki 15 Temmuzcular da büyük ölçüde aynı yöntemi kullanacaklar.

Kendilerine Cemaat-Fetö tarafından komplo kurulduğunu iddia edenlerin sayısını görünce de kimse şaşırmasın.

Sivillere gelince, şu andaki operasyonlarda esas olarak Cemaat mensubu oldukları bilinenlere gözaltı uygulamaları devam ediyor.

Bunların ne kadarının, hangilerinin darbe girişiminden haberdar oldukları belli değil. Ama kıstas olarak “darbe başarılı olsaydı görev alırlardı” mantığı alınırsa, çok yüksek, bayağı yüksek sayılara ulaşacağımız açıktır. 12 Mart, 12 Eylül ve 28 Şubat’ta kuvvetlinin yanına koşanların sayısını ve kimliklerini öğrenenler bugün hayrete ve dehşete düşebilir.

Soruşturmanın “gazeteciler” kısmında ise birçok belirsizlik var. Cemaatin yayın organlarında çalışmak, yazı yazmak suç değil ve olamaz. Şahin Alpay, Nazlı Ilıcak, Ali Bulaç, Hilmi Yavuz gibi isimlerin darbe girişimine bırakın katılmayı, haberdar olduklarına bile inanmak mümkün değil.

15 Temmuz’un yargı süreci bayağı zorlu olacak. Cemaatin en iyi örgütlendiği alanlardan biri yargıdır ve yargı şu anda da cumhuriyet tarihinin en büyük sarsıntısını yaşamaktadır. Yine de bekleyeceğimiz adaletin tecelli etmesinden başka bir şey değildir.