Can Dündar ve Erdem Gül’ün tutuklanması şokunun üstüne en kötüsü oldu, Tahir Elçi vuruldu, gitti… 

“Söylenecek sözler tükendi, daha ne diyelim” diyecek gibi oluyoruz, ama istenen tam da bu! Umudumuzu kaybetmemiz, haklar ve özgürlükler adına ses vermekten usanmamızı, dostlarımız, hak ve özgürlük mücadelesi verenlerin ardından yeise kapılıp, hayata küsmemizi istiyorlar. Bunu yapmayacağız, yapmayalım! Hak ve özgürlükler mücadelesi bazen katlanılmaz hale gelebilir, katlanacağız! Ülkemizi karanlıklar diyarı yapmalarına sessiz kalmayacağız. Can ve Erdem her şeye rağmen yollarına devam edeceklerini haykırdılar, Tahir’i yüz binler uğurladı. Sesimiz kısılmadı, aksine daha çok yükseldi. Burası hepimizin ülkesi, ülkemizden vazgeçmeyeceğiz, hiçbir yere gitmeyeceğiz, yılmayacağız, kaldığımız yerden devam edeceğiz. Korkuya yenik düşersek, sesimizi kısarsak hepimiz ölmüş oluruz, yaşarken mezarımıza gömmüş olurlar hepimizi. 
İstedikleri olmayacak, özgürlükler illa gelecek, barış illa gelecek, yeter ki inancımızı kaybetmeyelim. İnsan “eşref mahluk”tur, insanlığın şerefinden vazgeçemeyiz, geçmeyeceğiz. Bir kişiyi öldüren insanlığı öldürmüş gibidir, vebali boyunlarına. Ama, başaramayacaklar, insanlık ölmeyecek, yeter ki inancımızı yitirmeyelim!