Ne söylesek, boşuna!

Ne yazsak, işe yaramıyor.

“Sözün bittiği yerdeyiz” demenin de bittiği yerdeyiz.

“İster kabul edin, ister etmeyin! Türkiye’nin yönetim sistemi değişmiştir. Şimdi yapılması gereken, bu fiilî durumun hukuki çerçevesinin yeni bir anayasa ile netleştirilmesi ve kesinleştirilmesidir.”

Ülkenin rejimini getirdiği noktayı, hiçbir tartışmaya mahal bırakmayacak açıklıkta ifade eden Erdoğan, darbe yaptığını ilân ve tescil ederek “anayasayı tağyir, tebdil ve ilga suçu” işlemiş bulunmaktadır.

Ben gencecik bir teğmenken, 12 Mart darbesinin gadrine uğrayarak “anayasayı tağyir, tebdil ve ilga etmek” suçlamasıyla ordudan atılmış ve mahkemelerde süründürülmek suretiyle ömrü ziyan edilmiş bir adamım.

Bu yüzden, bana hak etmediğim bir hayat yaşatan bu mesele, bireysel tarihim ve kendime olan saygım nedeniyle beni doğrudan ilgilendiriyor.

O sebepledir ki, bana ‘hain’ demesini dahi göze alıp ömrüm boyunca şu bizim darbeci orduya karşı çıkmış biri olarak, şimdi de yolumu kesip darbeciliğini ilân eden Tayyip Erdoğan’ın bu yaptıklarına mı seyirci kalacağım?

Ve eğer bekliyorlarsa da, “boşuna ararlar yüzümde, çakır gözlerimde görmek için bir korkuyu!”

Şimdiden söyleyeyim.

Erdoğan meşruiyetini hukuktan değil, kendi fiilî tasarruflarından aldığını resmen ilân etmiştir.

Oysa mutlak ve yegâne güç kaynağı zannettiği “seçim”, demokrasilerde sadece bir “şekil şartı”dır.

Bütün seçilmişlerin egemenlik kullanabilmesindeki “esas temel şart”, kesin ve tartışmasız olarak yalnızca “hukuk”tur.

Demek ki, Türkiye Erdoğan darbesiyle artık bir hukuk devleti olmaktan çıkmıştır.

Ne ki, en az bu gelişme kadar vahim olan bir başka mesele de, başta yargı erki olmak üzere, siyasetin, anayasal organların ve sivil toplumun, demokratik bir tepki göstermediği gerçeğinin bütün kahrediciliğiyle bir kez daha su yüzüne çıkmış olmasıdır.

Bu kadar darbeler yaşamış ve acılar çekmiş bir ülkenin, bu ölçüdeki kaltabanlığı inanılır gibi değildir.

Meydanı boş bulmuş, herkesi haraca berece kesiyor; yok mudur bu ülkenin adam gibi yargıçları, savcıları?

Anayasayı tanımadığını haykırıyor, ama biyolojik ölümü gerçekleşmiş olmalı ki, devletin refleksinde kılını kıpırdatacak mecal kalmamış.

Kurumların zerre kadar şahsiyeti yok; çıtları çıkmıyor.

Anayasanın güvencesi Anayasa Mahkemesi değil mi de, üyelerin ağzını bıçak açmıyor?

Hiç mi utanması kalmadı kimsenin?

“Ülkenin yönetim şeklini değiştirdim” diyor, hiçbiri oralı değil!

Prof. Dr. Mehmet Altan, aydın sorumluluğuyla “ülkeyi yakıp yıkarak başkan olunabilir mi” diye sorduğu bir yazı kaleme alıyor; fakat Erdoğan’ın kurduğu Sulh Ceza Mahkemeleri, onun kişilik haklarını ihlâl ediyor gerekçesiyle Altan’ın yazısına erişim yasağı getiriyorlar.

Yurtseverlere mi söküyor sizin kabadayılığınız?

Anayasayı tanımayan bir cumhurbaşkanına seyirci kalmak, suça iştirak değil de, ne?

Muhtarları bile herkesin gözü önünde halkı birbirine düşürecek şekilde fişleyen muhbirlere çeviriyor, hepiniz seyrediyorsunuz!

Siz neyin savcıları ve yargıçlarısınız?

Pabucumun mu?

O çıkıp suç işlemekten korkmayacak, ama bu ülkenin yüksek yargı kurumları, Meclis’i, hükümeti, göz göre göre susacak ve korkacak!

İstifa edin, terk edin o zaman o yerleri.

Bize geldi mi horozibiği gibi şişindiğiniz cübbelerinizi, atın sırtınızdan.

Bu kadar mı tefessüh etti, bu topraklar?

Siz ey “Kutsal Damacana” filmindeki gibi içine şeytan kaçmış o gülünç kıza benzeyen alay konusuAKP’liler, siz ne diyeceksiniz?

Susacak mısınız hep böyle?

Bu mudur, bu bahtsız ülkeye revanız?

Önceki iktidarlara karşı “yeter” dediğiniz haklı sebeplerinizi, silip götürmüyor mu bu manasız meftunluğunuz?

Size bile saygısı yok, görmüyor musunuz?

Daha ne kadar kullandıracaksınız kendinizi?

Ne yani; Türkiye’nin sosyopolitik dinamikleri hiçbir işe yaramıyor deyip, bütün umudumuzu zooloji ile jeolojiye mi bağlayalım?

Sonunda bizi kurtaracak olan, ya bir at tepmesine, ya bir kuş gagasına, yahut şöyle sıkı silkeleyen bir “deprem”e mi bakıyor yoksa?

cinarnamik@hotmail.com

twitter@cinarnamik