Korkmuyorlar da!

Ki, nerde kaldı utanmak!

Son derece pervasız, son derece gözü dönmüş bir ekiple karşı karşıyayız.

Ben ekip diyorum, siz artık ne isterseniz öyle anlayın.

Bu tavır, battı balık yan gider cüretkârlığından başka bir şey değildir.

Size düşman birini, hiç başka yerde aramayın.

Kırk akıllının kuyudan çıkaramayacağı sosyopolitik bir yozlaşmayı, gözünüzün içine baka baka inşa ediyorlar.

Ne anayasanın önemi var onların gözünde, ne diğer yasaların, ne devlet teamüllerinin, ne de yargı kararlarının.

Bunlar sizin için mesele, onlar için değil.

Böyle şeylere zerre kadar ihtiyaçları yok, kafalarına göre takılıyorlar.

Anayasa Uzlaşma Komisyonu’na her partiden eşit sayıda üyeyle katılımın bile demokratlıktan değil, toplumu oyalamak için numaradan yapıldığı şimdi daha iyi anlaşılıyor.

Neyle karşı karşıya olduğumuzu bilelim ki, herkes hesabını ona göre yapsın.

Bu zihniyet iktidardan düşürülmedikçe, gün yüzü haramdır bize.

Gelecek daha da karanlıktır.

Ülkemizin sayısız problemine rağmen “ana sorunumuz” budur.

Omuzlarımıza yükledikleri akıl almaz külfetler, her gün üst üste binmekte ve birikmektedir.

Suriye’nin iç harbini kızıştırarak, komşu ülke halkının binlercesinin ölümüne sebep oldukları yetmezmiş gibi, yurdumuzdaki iki milyon sığınmacıya vatandaşlık vermenin yollarını aramaları da; hem o ülke halkını bölme, hem de Türkiye’yi Araplaştırma politikalarının bir parçasıdır.

En sonki herzeleri, biliyorsunuz, görgüsüzlüklerine cuk oturan “saray”larıydı.

Dünyada prestijin saraylarla değil uzayda dolaşan uydularla sağlandığı bir çağda, bizi bu sığ ve yoz kültürün yönetmesi, başımızı öne eğmeye yetecek kadar utandırıcıdır.

Gene dün öğrendik ki, Polis’i de tıpkı ordu gibi ağır silahlarla teçhiz edeceklermiş.

Demek polisin de piyadesi, topçusu, tankçısı, istihkâmı olursa şaşmayacağız.

Aslında gerçekleştirmek istedikleri, gerektiğinde orduya karşı koyabilecek “paralel” bir savaş gücü yaratmaktır.

İç güvenlik teşkilatı olan polisin TSK gibi ağır silahlarla donatılması, hukuk devletinde olacak bir şey değildir.

Bu yolla, hem tam olarak ele geçiremedikleri orduya karşı kendi alternatif silahlı gücünü oluşturmaktadırlar; hem de halkına karşı “suçlu”larla değil, “düşman”larla savaşacak şekilde tertiplenmektedirler.

O yüzden, Bağdat’ın, Şam, Halep, Kahire’nin, Gazze ve Kudüs’ün bizi çağırdığı yöne gitmeliyiz diyerek felâketimizi hazırlayan bu yecüc mecüclerden kurtulmak, mutlak bir zorunluluk hâline gelmiştir.

Ne ki, bunun olabilmesi için ilkin muhalif unsurların aklını başına toplaması lâzımdır.

Zira en büyük grubu oluşturan Kemalistler bile, bütün bunların, son zamanlarda ideolojilerini boşladıkları için başlarına geldiğine ve çarenin de yeniden 1920 ruhuyla toparlanmak olduğuna inanmaktadırlar.

Taktik bir suskunluk evresi geçiren militarist güçler ise, darbe davalarının beraatla sonuçlanmasını beklemektedirler.

Aklanmayı müteakip birdenbire canlanacak militarist birKemalizm, kendi polis gücüne yaslanan iktidardaki dinci faşizmle kozlarını o çerçevede paylaşmak isteyebilecektir.

PKK da bu kaostan yararlanmaya kalkabilecektir.

Sonunda herkesin önündeki ıstakayı birbirinin kafasına geçireceği bu ilkel “okey”e dördüncü olarak Türk milliyetçileri de katılınca; iç savaşını henüz yaşamamış ama Ortadoğululaşmış bir devlet olarak, varın siz düşünün artık olacakları.

Bu nedenledir ki, başta STK’lar olmak üzere tüm demokratlar, diğer sorunları nispeten erteleyerek, hükümet dışı siyasal parti ve grupların önümüzdeki seçimlerde nasıl bir işbirliği içinde olmaları gerektiğine, yumurta kapıya gelmeden kafa yormalıdırlar.

Eğer AKP yeniden iktidar olursa; Erdoğan’ın eline kalacak Türkiye’yi düşünmek bile istemiyorum.

cinarnamik@hotmail.com

twitter@cinarnamik