İşbölümündeki görevlerinden biri de, her gün erketeye yatıp medyadaki hükümet muhaliflerini bir zamanların derin devleti gibi fişlemek olan, gazete kisvesi altındaki bu paçavra, “Asker eskisi Namık Çınar, İslâm Devleti’ne olan tahammülsüzlüğünü yine gösterdi” diye yazarak, belli ki beni tetikçilerine hedef göstermiş.

Sanki “din devleti” önermek, bu ülkede olması gereken, normal, demokratik bir şeymiş de, benim yaptığım yanlışmış; duygusu vererek, hem de.

Bu edepsizlikleri ilk de değil üstelik.

Birkaç ay önce de, “çınar kökünden yıkılır” diyerek tehdit etmişlerdi.

Ne ki kulak asmamış, “it ürür, kervan yürür”diye düşünerek pek oralı olmamıştım.

Ama artık tadını kaçırdılar.

Yaptıkları eleştiri olsa gam yemeyeceğim, doğal karşılayacağım.

Amaçlarının bu olmadığı çok açık; hakaret de ediyorlar.

“Cibilliyetsiz” diyerek sövüyorlar.

Bizim memlekette “cinsine...cibilliyetine” diye saydırmak, bir kimseye “soyu sopu belirsiz, huyu suyu bozuk” diye küfretmenin en bilinen yoludur.

Bu sözcüklerden birini dahi kullansanız, devamını getirmeseniz bile, lâfın nereye gittiğini herkes anlar.

Ben onlardan farklı olarak, bu ülkenin, soy sop kütüğüne, cinse cibilliyete, dine imana dayalı yurttaşlık tasniflerini artık çok gerilerde bırakmış bulunan “Batı Uygarlığı Dünyası”na dâhil olarak yaşaması gerektiğine inananlardanım.

Toplumsal barış ve mutluluk için, “insan” olmayı yeterli görüp tek ölçüt sayan bir nizamdan yanayım.

Bu yüzden de, Mısır’daki “İhvan”, Filistin’deki “Hamas”, Irak’taki “İslâm Birliği”, Suriye’deki “Tevhid Örgütü” ne ise, Türkiye’de de AKP’yi her geçen gün o hâle getiren Erdoğan’ın inşasına çalıştığı “din devleti”ne elbet de sonuna kadar karşı çıkacağım.

Sıraladığım bu ülkelere bakıp da, içine düştükleri felâketin ortak paydasının “siyasal din” olduğunu göremeyip, burasını da öyle bir yer yapmaya özenmenin ne denli büyük bir gaflet olduğunu haykırmayı korkusuzca sürdüreceğim.

Benim ne “paralel”lerle, ne de sizin gibi “yamuk”larla işim olur.

Kim dini siyasallaştırırsa, karşısında beni bulur.

Fakat sırf edepsizliklerini ortaya koymak için, onların değer yargılarından gider de, anlayacakları dilden konuşursam...

Bakın baylar!

Ben bu devletin kendi çizgisi bakımından tıpkı sizler gibi bağnazlığının en dorukta olduğu bir döneminde, yedi ceddime kadar didiklenerek, araştırması yapılarak askerî okullara alınmış, subay olmuş birisiyim.

Yani sizin “cins ve cibilliyet”e dair değer yargılarınızın sınavlarını fazlasıyla vermiş bir adamım.

Ama aranızdan kimler, çok meraklısı olduğunuz, bana göre bu yoz taraklardan geçmiştir, acaba?

Acaba kaçınız ne idüğü belirsiz çıkar, kendi testinize girseniz örneğin?

Dedim ya, ben “insan”ı esas alırım.

Kimsenin soyu sopu, dini imanı beni ilgilendirmez.

Benimkine de başkaları karışamaz.

“İnsan”, böyle özelliklerden yola çıkarak değerlendirilemez.

Hoş, siz de andırıyorsunuz insanı.

Kulaklarınız insanınkine benziyor.

Ama insan gibi duymuyorsunuz!

Gözleriniz aynı insan.

Ama bakmıyor insan gibi.

Önüne gelene pislik attığınız bu vicdansızlığınızla nasıl yaşıyorsunuz?

Sizden dindar da olmaz.

Siz Allah’ın yüzkaraları olmalısınız.

Ya da imalât hataları.

Size bakıp, tanrı bile yeriniyordur; bana kalsa.

Ahlâkın bulunduğu yer, sizin eşindiğiniz yer değildir.

Ahlâk, meselâ gazeteciysen, siyasal iktidarın yalakası değil, halkın yanında olmaktır.

Muktedirlerin beslemesi değil, yoksulların sesi olmanın savaşını vermektir.

Ahlâk, gizlenmeye çalışılana ışık tutmak; madalyonun öteki yüzünü göstermeye kalkmaktır.

Boğazından geçecek iki lokmayı, ona buna iftira etmeden, kara çalmaya kalkmadan, namusunla kazanmak; hattâ çoğu zaman kazanamamaktır.

Sizin gibi olmamaktır, ahlâk.

cinarnamik@hotmail.com

twitter@cinarnamik