Onca şey yaşanmasına rağmen bir türlü ders almamasına çok şaşıyorum, bu ülkenin.

Çoğu entelektüelin, güzel bir retorik tutturdu diye Demirtaş’a bu denli kolay meftun olmalarına pes doğrusu!

Her şey öylesine köksüz ki; ne olaylardaki arka plânın önemi var, ne de amaçların büyük resimdeki yerlerinin.

Şimdi Allah’ı var; Erdoğan’ın hak hukuk tanımaz tavırlarından çekinerek bedbinliğe kapılmış ne kadar kafası karışık romantik varsa hepsini etkileyecek kertede şeyler söylemedi de denemez yani.

Ama ne önemi var ki bunların?

Burası Şark!

Burada herkes her şeyi çok rahat söylemez mi?

Söylenenlere değil, söylenmeyenlere bakacaksınız asıl siz.

Türkiye’nin son kırk yıllık siyasetine haklı eleştiriler yağdırırken, aynı süreçteki PKK ve Öcalanpolitikalarına, hiç değilse kıyısından köşesinden bi’parça olsun değinebildi mi?

Gerçekten evrensel değerlerin peşinde koşsaydı, Erdoğan maceracılığının bir başka çizgidekiKürt versiyonu olan Öcalan’ı ve onun ham hayallerini yansıtan “KCK Yapılanması”nı da topa tutması gerekmez miydi?

Yaptı mı peki?

Neden yapsın; kendisi de o modelin bir parçası değil mi?

Hâlen yürürlükteki “Kürdistan Demokratik Toplum Konfederalizmi”nin kurucusu ve önderi olan Öcalan’ın kaleminden çıkan “KCK Sistemi” ne idi, bir hatırlayalım bakalım:

“Üçüncü Dünya Savaşı’nı yaşayan Ortadoğu için çözüm; etnik, dini ve sınıfsal farklılıkları gözeten demokratik konfederalist bir sistemdir.”

Demek ki, bir kere bütün coğrafya ırk, etnisite, din ve mezhep temelinde ayrışacaktır.

“Türkiye, İran, Irak ve Suriye’ye dağılmış ve yayılmış Kürdistan toprakları ve Kürt halkı bakımından çözüm ise, başlangıçta ulusların kendi kaderini tayin hakkı ilkesini harekete geçirmek yerine Demokratik Konfederatif sistemi kurmaktır. Amaç hemen bağımsız devlet olmak değil, mevcut siyasi sınırları mesele yapmadan fakat o sınırları esas da almadan ilkin kendi demokrasisini tesis etmek ve dört ülkenin Kürtlerini bir araya getirerek kendi federasyonlarını, daha sonra birleşerek de üst konfederalizmi oluşturmaktır.

Bu da, tarih boyunca devletlerin merkezileşme boyunduruğuna girmek istememiş Kürt boylarının klân ve aşiret ölçeğindeki demokratik komünal yapılarına dayanacaktır.

Üç hukuk geçerlidir: AB hukuku, üniter devletin hukuku ve Kürtlerin kendi demokratik federal hukuku.

Kürtlerin federal hukuku tanındıkça, Kürt halkı da onların hukukunu tanıyacak ve uzlaşıya gidilecektir.

Bu sözleşme, Öcalan’ın 1973’ten beri gerçekleştirdiği devrimin birikimleri olup, onun önderliği altında yürütülecektir.

O, Kürdistan Demokratik Toplum Konfederalizmi’nin kurucusu ve önderidir. Bu modelin felsefik, teorik ve stratejik kuramcısıdır. Her alanda bütün Kürt halkını temsil eden önderlik kurumudur ve en son karar merciidir.

Öcalan’ın demokrasi anlayışı, Batı’daki gibi bireyi değil topluluk demokrasisini esas alır.

Onun demokrasisi, Atina demokrasisi ya da Magna Carta belgesine değil, insanlığın başlangıcındaki komünal yani klân ve aşiret değerlerine yaslanmaktadır.”

Ben, demokrasiyle yakından uzaktan ilgisi olmayan bu gibi Ortadoğu zırvalarının ifade edilmesine asla karşı değilim.

Tam tersine, bölünme ve ayrılma seçenekleri de dâhil bütün siyasal görüşler açıkça ortaya konabilmelidir.

Ama Demirtaş gibi sempatik bir gence özgü belagat becerisinin arkasına saklanarak gerçeğe uymayan propagandalar yaptırmak, yahut KCK sisteminin içten içe oluşturulmasına ses çıkarılmadığı takdirde silaha sarılmaya gerek görmeyen taktik safhayı “Çözüm Süreci” diye yutturmak, bana sadece aldatılmışlık duygusu veriyor.

İster Erdoğan’a isterse Demirtaş’a oy vermek, Öcalan’ın feodal programına destek olmak demektir.

Oysa ben çağdışı masallara kurban edilmesine gönlü razı gelmeyecek kadar seviyorum, Kürthalkını.

cinarnamik@hotmail.com

twitter@cinarnamik