Hani Sally Field’in oynadığı, dilimize de “Kızım olmadan asla” diye çevrilmiş bir Amerikan filmi vardır; bilmem izlediniz mi? Amerikalı Betty Mahmudi’nin özgürlükler içinde gül gibi yaşarlarken, Şark’a dair kaygılarına rağmen ailesini görme isteğini kırmayıp hep birlikte gittikleriİran’da aniden Ortadoğulu ayarlarına geri dönerek fanatikleşen Fars kökenli kocasından kızını ve kendisini kurtarması öyküsünü hatırlayınca, hemen aklıma bizim Maliye Bakanı Mehmet Şimşek geliverdi.

Biliyorsunuz; o da ilkin İngiltere, ardından da Amerika’da yetişmiş; Batı uygarlığının ahlak ve değerlerini bizzat kaynağında özümsemiş biri varsayımıyla, AKP’nin keşfettiği bir prens olarak memlekete avdet etmişti.

Toplumsal erdem böyle birinden ne bekler?

Gelsin de, üzerimizden bir türlü atamadığımız Doğu’ya has kimi alışkanlıklardan bizi arındırmanın yoluna baksın; değil mi?

Ne ki, o da tıpkı filmdeki İranlı gibi, yurduna döner dönmez yeniden eski ayarlarına geri dönmüşe benziyor.

Ben de sizler gibi Taraf’tan okuyarak öğreniyorum.

Kendi siyasetlerinin borazanlığını yapan yandaş gazetelere akıl almaz destekler verirken, tuttuğu ticari kayıt ve evrakları onlarla eşdeğer olan bizim gazeteye gelince, akıl almaz haksız cezalar yağdırıyor.

Ne için yapıyor bunu?

Bu gazete batsın, yok olsun istiyor.

Örneğin, ben bunları yazamayayım, istiyor.

Ülkeyi, diledikleri gibi at koşturacakları bir haraya çevirmek için yapıyor.

Peki, bunları yaparken hiç mi utanmıyor?

Sözüm ona, kâm aldığı o demokratik diyarlarda kim kalkar da bunu yapar?

Kim akıl eder, deli değilse, basını susturmayı?

Sıkı mı! Adamı o lâhza tefe korlar, oralarda.

İnsan içine çıkamaz hâle getirirler.

Bunları o bilmeyecek de kim bilecek?

Nasıl olsa buradaki kara kalabalıkları “ne yapsak yutuyorlar” diye hafife alarak bir tetikçi bulup rapor düzenleteceksiniz, ardından o rapora göre altından kalkılamayacak cezalar keserek bu gazeteyi yıkmaya çalışacaksınız; sonra da yaptıklarınızın yanınıza kâr kalması için dini ustalıkla kullandığınız iftar sofralarında melül melül bakınarak mazlumu oynarken işlediğiniz günahların tıpkı sıfırladığınız paralar gibi sıfırlanacağını umacaksınız... öyle mi?

Şimdi sıfırlama deyince aklıma geldi; silahların, örneğin bir tüfeğin, kişiye ve iklime göre değişen “sıfırlama” dediğimiz, yapılması zorunlu bir “kalibrasyon ayarı” vardır.

Herhangi bir tüfeği öyle kaptığınız gibi ateş edemezsiniz. Etseniz de vuramazsınız.

Baktığınız yerle attığınız yer aynı olmalıdır.

Eğer göz, gez, arpacıktan hedefi gördüğünüz “nişan hattı” ile, merminin namlu ağzını terk ederek kat ettiği “atış hattı”, tüfeğin tesirli mesafesi içinde bir noktada birleşmezlerse, yapacağınız her atış boşunadır.

İşte AKP’nin yola çıkarkenki vaatleriyle bugün itibariyle geldiği noktadaki dehşet verici farklılıklar da, aynen böyle bir kalibrasyon bozukluğuna işaret eder.

Demokrasi konusunda artık öylesine zıvanadan çıkmış bir konumdalar ki, siyasetteki isabetsizliklerini memleketin ağzına susturucu takarak örtebileceklerini sanmaktadırlar.

Yaptıkları bütün işler bilime, hukuka, ahlâka, hattâ tekellerinde olduğunu düşündükleri dine dahi aykırıdır.

Meselâ faiz, Merkez Bankası’na dayılanarak değil demokratikleşerek düşürülür.

Meselâ bütün kesimleri içine alarak tüm yurdu kaplayan derin bir yoksulluk, ortaçağın veba salgını gibi her geçen gün hızla yayılıyor, ama kimsenin ağzını bıçak da açmıyor.

Böyle sessizlikler vahimdir.

Belli ki bulutlar birden bire gürleyecek.

Ve korkarım ki boşanması, kulağınızın dibinde kesekâğıdı şişirerek yapılan eşek şakası gibi ucuza gelmiş, vartayı kolayından atlatabileceğiniz bir sosyal sağanak şeklinde olmayacak.

Sizin yalakalar söylemezler.

Gene benden fayda var.

cinarnamik@hotmail.com

twitter@cinarnamik