2012’de 878 işçi...

2013’te 1235 işçi...

2014’ün ilk üç ayında 276 işçi...

Tıpkı mayonezi çırparken kesilmesin diye yağı alıştıra alıştıra yedirmek gibi, günlere haftalara yayılarak azar azar öldüklerinde, sorun çıkmıyordu ne güzel.

Ama böyle birden bire hep beraber ölünce sıkıntı yaratıyorlar.

İşçileşmiş bu köylü köleleri, işin yoksa avutmakla uğraş bir de şimdi.

Allahtan bu dinci hükümetin eli altında, her zaman için netice alacağı, her derde deva olarak kullanacağı dinsel değerler var da, çoğu şeyi kolaylıkla atlatabiliyorlar.

Nitekim, o 301 kurbanı derhâl şehit statüsü kapsamına alacaklarını ilân ediverdiler.

Peki, bizim hukukumuzda “Şehitlik ve Gazilik”namı altında yasal anlamda resmiyet kesbetmiş unvanlar ve kurumlar var mı?

Silahlı çatışmalarda öldüklerinde, yaralandıklarında askerlere dahi şehit oldunuz, gazi oldunuz derlerken, mevzuat dili bakımından dürüstler mi?

Laik bir ülkenin hukukunda, dinsel kavram ve müesseselerden yola çıkarak bu tarz düzenlemeler yapılabilir mi?

Örneğin, Terörle Mücadele Yasası’nın 21. maddesiyle bu gibi kimselere, “kamu görevlilerinden, görevlerini ifa ederlerken... terör eylemlerine muhatap olarak yaralanan, engelli hâle gelen, ölen veya öldürülenler...”şeklinde bir tanımlamayla sadece özlük haklarını kaybetmemeleri için görev başında olup olmadıklarına matuf çözümler amaçlanmışken; nedir, bir yandan da bu aldatmacı dinsel popülizmler?

Bir de kalkmış ne diyorlar?

“Müşfik hükümetimiz bütün yaraları saracaktır.”

Siz bizi sersem mi bellediniz kuzum, neyin nesidir şimdi bu lütufmuş gibi vaatler?

Zaten zorunlu değil misiniz yeterince, bütün o söylediklerinizi yapmaya, kömür küfesiyle suçlarınız yüzünden?

Gelin, Borçlar Kanunu’ndan okuyalım:

Tehlike Sorumluluğu.

Madde 71.

“Önemli ölçüde tehlike arz eden bir işletmenin faaliyetinden zarar doğduğu takdirde, bu zarardan işletme sahibi ve varsa işleten, müteselsilen sorumludur.

Önemli ölçüde tehlike arz eden bir işletmenin bu tür faaliyetine hukuk düzenince izin verilmiş olsa bile, zarar görenler, bu işletmenin faaliyetinin sebep olduğu zararların...”elbet de karşılanmasını isteyeceklerdir.

Tehlike sorumluluğu, her türlü özen gösterilmiş olsa bile önlenemeyecek olan zararlardan dolayı “ağırlaştırılmış bir kusursuz sorumluluk” yüklenme hâlidir.

Kaldı ki, kusura hiç yer vermeyen böylesi bir sorumluluğa rağmen, sizin kusurlarınız dillere destan.

Tehlike sorumluluğunda, sorumlu olan işletme sahibi ile işletendir.

İşletme sahibi olmak için, işletmenin tamamının bile değil, bir kısmının dahi maliki olmak yeterlidir.

İşleten ise, işletmeyi “kira veya yönetici sözleşmesi” gibi bir akde bağlı olarak işletendir.

Bu ülkede bütün maden ocaklarının maliki, aynı zamanda işletme sahipliği tekelini elinde bulunduran “devlet”tir.

Soma’daki ocağı işleten de, devletin kiracısı ya da taşeronu konumundaki “Soma Holding”tir.

Bunlar birlikte sorumludurlar ve bu sorumluluklarını hizmet veya vekâlet sözleşmesine dayanarak istihdam ettikleri yönetici yahut müdür gibi kimselerin üzerlerine de atamazlar.

Üstelik bu örnek olsun diye anlattıklarım, sadece tek bir Özel Hukuk maddesinden yararlanarak sağladığım çıkarımlardır.

Daha onları, teraziyle değil koca bir kantarla, zebella gibi bir Ceza Hukuku ile

İdare Hukuku beklemektedir.

Ve ben bundan sonrasını...

Açlığını ancak yufkanın arasına haşlanmış nohut ve maydanoz koyabildiği dürümlerle bastırabilen...

Günü geldi mi savaş alanlarında...

Ama daha çok, bir avuç arsızı zengin etmek için tarlalarda; tersane, fabrika ve maden ocaklarında, köleler ve köpekler gibi çalıştırılarak...

Dünyaya yoksul gelmenin bedelini canlarıyla, kanlarıyla ve terleriyle ödeyen bu mazlum köylü çocuklarını...

Din bezirgânlıklarıyla kandırma gayretindeki çirkin politikacılara kök söktürecek, bu yurdun dürüst, cesur ve bilgili hukukçularına havale ediyorum.

Umarım oradadırlar da çığlığımı duyarlar.

cinarnamik@hotmail.com

twitter@cinarnamik