Haziran ayında yapılacak olan genel seçimler süreci siyasi ve toplumsal alanda kutuplaşma etkilerini artırarak sürdürüyor.

Bu seçimlerin diğer genel seçimlerden pek çok açıdan siyaseten farkları olacağı biliniyor.

Çünkü bu seçimlerin öncesindeki gündem ve sonrasındaki yapılacak olanlar Türkiye için her bakımdan yaşamsal öneme sahip bulunuyor.

Hukuk devleti sorunu her alanda karşımıza çıkan bir “adaletsizlik felaketi” olarak çözüm bekliyor.

Yasama, yürütme ve yargı tamamen tek adam talimatıyla çalışan kişisel yönetim araçları durumda bulunuyor.

Uluslararası ilişkiler ve özellikle ABD ve AB ilişkilerinde ortaya çıkan “stratejik ayrışma” ile Ortadoğu siyasetindeki sefalet yine bu seçimin ve seçim sonrasının oldukça önemli bir siyasi ayağını oluşturuyor.

Bir de HDP’nin seçimlere parti olarak girmek istemesi başlı başına bir siyasi gündem oluşturuyor.

Bence HDP bu kararı ile her bir tarafı sorumluluk altına sokmak istiyor.

Daha da önemlisi bu karar seçmeni sorumluluk baskısı altına alırken, siyasi rejimin de anti-demokratik yanını bir kez daha deşifre ediyor.

Bu karar ayrıca akla başka soruları da getiriyor; mesela bu alınan karar ile müzakere süreci arasında HDP’nin “Meclis’te ve müzakerede güçlü temsil edilmesi” dışında siyasi bir bağı olabilir mi?

Yani HDP’nin yüzde 10 olan seçim barajını aşamayacağı bütün araştırma ve gözlemlerin ortak noktasını oluşturduğu hâlde, buna rağmen, “seçilemezsek siz bilirsiniz” demek, Meclis’teki ve siyaset içindeki konumunun zayıflamasını sadece bununla açıklamak bana hiç inandırıcı gelmiyor.

O zaman şöyle düşünülüyor derim.

HDP seçim barajını aşamazsa 30’dan fazla milletvekili AKP’ye gider ve Meclis’te anayasa yapacak çoğunluğu Tayyip Erdoğan elde eder. Sonra nasıl istiyorsa kendine öyle bir otoriter düzen kurar.

İstenen bu mudur?

HDP Meclis’te ve müzakere sürecinde siyaseten etkili olmalı, onun için seçimleri bu duruma göre değerlendirmeli, aksini düşünmek dahi istemiyorum.

Şimdi gelelim şu manifesto meselesine…

Yunanistan seçimlerinden sonra seçimi kazanan SYRİZA ve onun lideri Tsipras, üzerinde çok tartışılan bir “manifesto” açıkladılar.

Yunanistan’ı içine düştüğü sosyo-ekonomik iflastan kurtaracağına inanılan bu manifestonun başarı şansı ne olur bilemem ama en azından bir manifestonun olmasını önemli buluyorum.

Bizde de bu seçimlerden sonra seçilecek hükümetin de bir manifestosu olmalı diye düşünüyorum.

Benim manifestom da şöyle olurdu.

1. Evrensel hukuk, AB müktesebatı ve dünyadaki iyi örnek anayasalarla uyumlu yeni bir anayasa yapılması.
2. Kürt sorununun çözümü için müzakerelerden yapıcı ve hızlı çözüm elde etmek.
3. AB tam üyelik sürecinde (Kıbrıs sorunu dâhil) yapıcı çabaları göstermek ve üzerime düşen sorumlulukları tam olarak yerine getirerek müzakere sürecini ilerletmek.
4. Ermeni sorunuyla yüzleşmek için gerekli olan adımları cidden atmak ve Ermenistan sınırını açmak.
5. İşsizliğin yüzde 5’lere düşürülmesi, vergi adaleti için kayıtdışı ekonomiyle mücadele ve doğrudan vergi gelirlerinin yükseltilmesi ile enflasyonun yüzde 3’lere düşürülmesi ve ekonomik parametrelerle uyumlu faiz politikası, sağlık ve eğitim sisteminin kalitesinin artırılması ve tamamen ücretsiz olarak verilmesi.
6. Ortadoğu’da mezhep eksenli bölge politikasından, karşılıklı çıkarlar ve iyi komşuluk ilişkilerinin güçlendirilmesi politikasına geçilmesi ve IŞİD gibi terör örgütlerine karşı tavizsiz mücadele edilmesi.
7. Aleviler ve tüm dinsel inançlar ve toplumsal farklılıklarla devlet arasında sorunların çözümü için karşılıklı değişim ve uzlaşmanın sağlanacağı adımların atılması…

Bu çerçevede bir “normalleşme”yi çok önemli buluyorum.

mustafapacal34@gmail.com