- 14.01.2014 00:00
Gene bir deyim çıktı, tuttu, herkesin ağzına sakız oldu: “mânidar” deniyor.
Hangi durumda “mânidar” demenin gerekli olduğu konusuna girmeden önce bu “kelime modaları” üstüne birkaç kelâm edeyim. Giyim kuşama ilişkin “moda”da olduğu gibi kullandığın kelimelerde de modaya uymak, senin dışında oluşmuş bir eğilime uymak anlamına gelir. Bu da, son analizde, bireysellik eksikliği demektir. Örneğin, bir zaman önce “hayret bir şey” deme modası çıkmıştı. Bunu da, “hayyretbişey” şeklinde telaffuz etmek gerekiyor. Söylediğinde ne oluyor? Yalnızca bir şeye hayret ettiğini söylemiş olmuyorsun; aynı zamanda, “Ben de ‘hayyretbişey’ diyen kişilerle aynı grup içinde yer alıyorum,” diyorsun. Yani bir “kulüb”e katılmış oluyorsun.
“Mânidar” henüz yeni. AKP kökenli. Yani onun da “aidiyet”i baştan belli. Ama biraz daha kullanılsın, çok daha geniş çevrelere de mal olur.
“Anlam” kelimesi “Yeni Türkçe”nin tutmuş kelimelerinden. Yadırganmıyor. Dolayısıyla “anlamlı” da denebilirdi. Pek fazla “mânâ” denemez olmuştuk. Ondan türetme “mânidar”ı daha da seyrek telaffuz ediyorduk. Genç nüfus içinde hiç duymamış olanlar da sanırım bayağı yekûn tutar.
Ama galiba tam da bu nedenlerle yeni kılığına girdi: biraz yabancı oluşuyla. Değindiği olaya da biraz esrarengiz bir hava veriyor.
Yolsuzluk iddialarıyla birlikte girdik “mânidar” modasına.
Efendim, yerel seçime bir şey kalmamış, onu da başka seçimler izleyecek. Tam da bu günlerde, ortaya böyle iddialar atılıyor. Hmm. Mânidar!
Hepimiz biliyoruz ki cemaatle AKP’nin arası, en son, dershanelerin kapatılması kararı nedeniyle açıldı (önceki bütün sürtüşmeleri bir yana bırakarak). Siz bunu yapacağınızı şimdi açıkladınız; tepki de şimdi geldi. Yani ortada “zamanlama” diye bir sorun varsa, bunu siz belirlediniz.
Bu, besbelli, bir mücadele, hem de sıkı bir mücadele. Siz zaten Mohaç muharebesine giden Osmanlı ordusu gibi bir havaya girmiş durumdasınız. Seferîsiniz, müsellahsınız. Karşınızdaki hasmınız da sizinkine benzer bir havaya girecektir, normaldir.
Yani, evet, bir “zamanlama” yapacaktır. Yaptığı zamanlamanın amacı da “mânidar” olmaktır.
Benim kişisel tahminim, cemaatin elinde epey kabarık sayıda dosyanın birikmiş olduğu. Böyleyse, belirli bir “zamanlama” içinde, daha büyük lokmaların sürecin daha ileri aşamalarına bırakılmış olması, mantık gereğidir.
Ayağına basılmış, canı yanmış (ve daha fazla canının yanacağını kestirmiş) bir topluluk var. Kendisine yapılana karşılık veriyor. Elbette ki bu karşılığının etkili olmasını istiyor. “Etkili” kılmanın önemli ögelerinden biri de “zamanlama”yı doğru yapmak.
Doğru mu yapıyor, yanlış mı, kim haklı... Bu sorularla hiç ilgim yok şu çerçevede. “Mücadele” nasıl bir şeydir, onu anlatmaya çalışıyorum.
“Mânidar” deyip mânidar mânidar bakmak, sorunu çözmüyor. Sorun, iddianın zamanlamasının “mânidar” olup olmadığı değil; sorun, iddianın doğru olup olmadığı.
Rüşvet alınmışsa, yolsuzluk yapılmışsa, bunun ne zaman yapıldığı o kadar önemli değil. Ne zaman açıklandığı hiç önemli değil.
Bakıyoruz, olayların seyrine. “Mânidar” cephesi harıl harıl faaliyette. Ne yapıyorlar? Polisleri, savcıları görevden alıyor, HSYK yasasını değiştirmeye çalışıyorlar. Yani, ortaya atılan iddialar doğru mu, yanlış mı, bunu araştıracak, soruşturacak ve sonucu çıkaracak olanları kendileri tayin etmek üzere kolları sıvamışlar, büyük bir enerji ve sinir gerginliği içinde bunu gerçekleştirmeye çalışıyorlar.
Doğrusu çok mânidar.
Yorum Yap