Saray'ın siyaset oyunu zekâ ve incelikten yoksun bir kaba güç gösterisine dönüştü. Bu kadar kabalık, basit ve sathî bir bakışla çözümlenebilir.

Gerçeği kapalı kapılar, kalın duvarlar arkasında değil hemen önünüzde bulabilirsiniz.

Birincisi, Erdoğan iktidarı bir an olsun kaybetmeye tahammül edemeyecek kadar zor durumda. Yönetemiyor, ama yönetilmesine izin de vermiyor. Bu şartlar altında bir seçim hükümetine bile razı olmayacağı anlaşılıyor. Okullara baskın düzenlemeden, kamu yetkisi kullanan her türden müfettişi özel sektörün başına bela etmeden Saray'ın yıldızını burçlarda tutmak imkânsız.

İkinci olarak seçimi, karşılığı ne olursa olsun kazanmak zorunda. Bedelini ödeyecek olan bizleriz. Şu en basit ve kaba haliyle sorulacak soru, terör ile siyasî hesaplar arasındaki ilişkiyi açıklamak için yeterli: Akan kan, kimin heybesini dolduruyor?

Erdoğan'ın seçim kazanma hesabının yine çok basit ve sade bir matematiği var. 7 Haziran öncesi Saray'ın yürüttüğü seçim kampanyasında başat konuma gelen HDP figürü aynı rolünü sürdürecek. HDP'nin oylarının düşmesi sadece ve sadece PKK terörünün sürmesine bağlı. 7 Haziran'da HDP'nin uçurduğu barış güvercinlerini PKK tek tek tüfekle avlıyor. “Belki barış gelir” umuduyla HDP'ye oy verenlerin inancı kalmıyor. PKK terörü şu saatte dursa bile HDP'nin durumu toparlaması çok zor.

PKK'nın terör hesabı, HDP'nin oy hesabının üstünde seyrediyor; sadece terörü Batı'ya sıçratmayarak tatlısu oylarını muhafaza dikkati gösteriyor. Türkiye seçime PKK terörü ile Saray zorbalığı arasına sıkışmış olarak girerse 6 Haziran'a geri dönmek ve yine AK Parti'ye iktidarı tek parça olarak teslim etmek mümkün olabilir. HDP'yi barajın altına düşürecek oylar CHP'ye gitse bile sandıktan tek parti iktidarı ortaya çıkacaktır. Erdoğan'ın hesabı işte bu kadar basit.

Ancak bu basit hesabın içinde ekonominin tam tersi bir etkisi var. Ekonomi kırmızı alarm durumunda. Mevcut şartlarda tek parti iktidarı şartına bağlı umut pompalamanın bir karşılığı yok. Terör HDP oyunu düşürür, ama ekonomi de tek başına AK Parti oyunu düşürecektir. Ekonomik krizin faturası tek kişiye kesilecek. Ekonomi, Erdoğan'ın finans-kapital üzerinde oluşturduğu bireysel kontrol yüzünden çöküyor. Hatırlayalım, Davutoğlu hükümeti Saray'a karşı ilk rüşd ispatlama teşebbüsünü reel sektöre sahip çıkarak yapmıştı. O günden bugüne Erdoğan'ın müteahhitlik sektörünü kanatları arasına alarak sürdürdüğü hükümranlığı hiç değişmedi. Merkez Bankası Başkanı'nı “vatana ihanet”le suçlayan bir keyfiliğin ekonomiye güven sağlaması imkânsız. Erdoğan'ın kürsülerdeki vücut dilini Saddam ve Kaddafi'ye benzetenler çıkıyor; ancak unutmayalım o diktatörlere  ekonomik güç veren petrol ve doğalgazları vardı.

Erdoğan yönetemiyor, bu yüzden artık ekonomik yıkımı engelleyecek araçlar elinin altında değil. Yakın vadeden umudu kesip ekonomik çıkışı orta vadede arayanların tek çaresi Saray'ın saltanatına son vermek. Artık çok cesur ve riskli kararlar alan bir ekonomi yönetimi yerine keyfilikten uzak, kurallara bağlı ve güven veren bir gücün devreye girmesi gerekiyor. CHP fırsatı değerlendirip bu beklentiye karşılık verebilirse, seçimden bir CHP-MHP koalisyonu çıkabilir.

AK Parti yeniden tek başına iktidar olursa bu seçim sonucu onun başarısı değil, diğer partilerin hatalarının eseri olacaktır. Fakat hata potansiyeli sadece muhalefete özgü değil, Erdoğan'ın da şimdiden mahkum olduğu zaafları var. Erdoğan yine kendi bireysel kampanyasını yürütecek, çünkü aksi durumda partisi üzerindeki kontrolünü kaybedecek. Başta tarafsızlık olmak üzere bütün kuralları çiğneyen ve topluma nefes alacak alan bırakmayan bir cumhurbaşkanının baş oyunculuğunda seçim kazanmak için toplumun can korkusu ile zorbalığı talep etmesi gerekir. Tek çaresi cesaret gösterip, risk üstlenip cumhurbaşkanlığından istifa etmesi, eylül ayındaki kongrede partisinin başına geçmesi. Yapar mı dersiniz? Keşke yapsa! m.turkone@zaman.com.tr