Duyardık inanmazdık, gözleyerek öğrendik.

Kalem iktidarın emrine girip özgürlüğünü kaybedince, peşi sıra insicamını, mantığını, kalitesini de kaybediyormuş. Çözümü zor bir paradoks: Fikir bu kadar aşağılara düşünce iktidara da faydası değil zararı dokunuyor. Onca para, onca iktidar desteği ve onca medya imkânı; peki sonuç? Seçim mağlubiyetinin sebepleri arasında Yandaş Medya'daki kalem ve söz sahiplerinin iticiliğinin, pespayeliğinin payını teslim edenler iktidar cenahında da çıktığına göre demek ki Üsküdar'da sabah olmaya başlamış. Kimsenin şahsî suçu değil, despotizmin parlak ve orijinal beyinlere, ince dokunmuş fikirlere ihtiyacı yoktur. En yalınkat, en kaba ve düşük düzey, zorbalığın hüküm sürmesi için mecburiyettir. Oryantal despotizmin ülkeyi nasıl kopkoyu bir karanlığa sürüklediğini sadece kalem ehline bakarak çıkartabilirsiniz. Ülke geriye gitti. Hakikat, iktidar hırsının oyuncağı oldu.

Kalem dediğin bir tehditi, bir hakareti mermi gibi namluya sürecek ve sonra gelen “ateş” emrine göre tetiğe basacak. Keskin nişancı gibi mangaldaki külü üflemelerine bakmayın, despot hedefin tutturulmasını değil, çıkan sesi önemser. Sesi çoğaltan ise, kalem değil despotun kiraladığı kaleme sağladığı barut, yani medya vasatıdır. İşte bu yolun sonuna gelindi. Havuz medyasındaki dağılmanın, hedefsizliğin sebebi de bu.

Dikkatinizi çekmiş olmalı. Yandaş medyada çıkan hedefe ayarlı tehdit ve hakaret içeren yazıların tamamı aslında bir cümleden ibaretti. Muhtemelen aldıkları emir cümlesi bir adresi verip “çak!” Demekten ibaret. Bu tek cümleyi çoğaltıp bir köşe yazısı boyutuna çıkartmak zor. Bu yüzden kırılmış plak gibi aynı nakaratı tekrarlayanlara medyada, ancak İstihbarat'ın “haber elemanları” ve yaptığı işle hiçbir ahlâkî bağlantısı olmayan tetikçilerde rastlanıyor. Araya sıkıştırdıkları “biz böyle istiyoruz” lâfı, kalemin ve fikrin pespayeliğini saklayan bir zırha dönüşürken, “siz kimsiniz?” diye soracağınız en basit soru, sadece o kalemden çıkan cerahatin kaynağını gösteriyor. Neyse ki sandığa tosladılar, merak etmeyin sayıları azalacak ve konumlarını kaybedecekler. Fikir fukaralığı demokrasi ile ters orantılıdır, özgürlükler gelişir ve iktidar denetlenirse bu tür sesler kesilir. Sivil örgütler ayağı ile resmi tamamlayabiliriz.

Önceki gün Cumhurbaşkanı'nın katıldığı TÜRGEV'deki iftar bize, hem olanların hem de olacakların eksik kalan siyah-beyaz resmini veriyor. Erdoğan inanç ve tarihî değerlerden, manevî olgunluktan dem vuruyor ve himayesindeki bu vakfa, gençlere “manevî olgunluk” kazandırma görevi tevdi ediyor. Geçmişte yüreğinize sığmayan ateşli fikirlerin peşinden koşarken, maddî imkansızlıklardan yakınanlar; şimdi kamu rantı ile besledikleri çok zengin vakıflara sahipler, ama iktidar siyasetinin dar labirentlerinde ateşli yüreklerini soğuttular, fikirleri de üç kelimeden bir cümle çıkartamayan profesyonel tetikçilere emanet ettiler. İtibarını beş paralık ettikleri alimlerden, ideologlardan artık “manevî olgunluk dersi”ni kimse dinlemez.  “Görgüsüzüm ama param var”dan öte, söylediklerinden çıkacak bir anlam yok. Erdoğan TÜRGEV'in hizmetlerine karşı çıkanları “akıl, vicdan ve insaf sahibi olmamakla” itham ediyor. Kimsenin memlekete çok pahalıya patlasa da bu hizmetlere karşı çıktığı yok. Hepimizin bu hizmetlerin nasıl finanse edildiğini sorun yapıyoruz. Vakıf dediğimiz, bu hizmetleri veren kurumlar adı üzerinde Hükümet Dışı Kuruluş (Non Governmental Organisation). “Hükümet dışı” olması, varlığını belirleyen en temel kriter iken siz kamu kaynakları ve devlet rantı ile bir hayır işine girerseniz buna Hükümet Yönlendirmeli Hükümet Dışı Kuruluş (Government Oriented Non-Governmental Organisation) adı veriliyor ve bunlar sivil örgütler olarak kabul görmüyor. Sebep? Çünkü buralarda hizmet siyasetin çıkarlarına göre üretiliyor ve dağıtılıyor.

Türkiye'de medya ve sivil örgütler ile otokrasi arasında kurulan hiyerarşik ilişkinin yol açtığı kirlenme yüzünden çok ağır bedeller ödüyoruz. 17/25 Aralık işte bu medya ve sivil örgüt düzenini deşifre etti. Hukukun askıya alınmasının sebebi de bu düzeni sürdürebilmekti. Şimdi çöken doğrudan bu düzenin kendisi.