“Hırsız mısın ki, her şeyi paralele bağlıyorsun?” diye dostça ikaz etmişti yanındakini. Hararetle döviz kurundaki hızlı yükselişi Erdoğan’ın muhaliflerine bağlayan nispeten yaşlı olana, metrobüste yanında oturan daha genç olanın verdiği karşılık buydu. Belli ki politikayla pek ilgileri yoktu, etrafta dolaşan laflarla duruma genel açıklama, daha çok da eleştiri getiriyorlardı.

Profesyonellerde de durumun pek farklı olduğunu sanmayın. Çıkar peşinde olanlar iktidar sofrasına oturmak için yön bulmaya, koku almaya çalışırlar. Hangi renkteki bayrağın altında toplanacaksınız? Bağlılığınızı, nereye saldırarak ispatlayacaksınız? Güç sahiplerine, kime karşı destek vaat edeceksiniz? Dostları tanımak, hizip çatışmalarında, kişisel çekişmelerde baltayı taşa vurmamak için dikkatli olmak lâzım; ancak düşman basbayağı ortada. Arkada kocaman iktidarın desteği. Kim tutacak iktidardan pay kapmaya çalışanı?

Birbiriyle kesişmeyen iki çizgiye “paralel” diyoruz. Çizgilerden biri belli. Devletin sonradan görme kiracıları, ellerindeki gücü ölçüsüz ve hesapsız kullanarak saraylarda saltanat sürüyor. Öbür çizgi, kendilerine rakip veya alternatif olabilecek herkesi uzakta tutmaya yarıyor. Davutoğlu, “Üç muhalefet partisi ve arkalarında Pensilvanya Türkiye’yi kaos ortamına sürüklemek istiyor.” dedi, son grup toplantısında. Sonra da ekledi: “Paralel yapı, AK Parti’ye yönelik bir tehdit değil, Türkiye’nin bütünlüğüne yönelik bir tehdit.” Dikkat edin birinin değil üçünün de arkasında tek bir “yapı” var. Bu yapı AK Parti’nin değil, Türkiye’nin başının belası; otomatik olarak diğer üç parti de.

Serbest seçimlerin olduğu demokratik bir toplumda, sandık her şeyi değiştirebilir. CHP veya MHP tek başlarına veya ortaklaşa Meclis çoğunluğunu ele geçirebilir. Peki iktidar olabilirler mi? Hayır. Çünkü onlar, bugünün iktidarına paralel giden çizginin arka tarafındalar. Seçime giren iktidar partisinin tek rakibi var: “Paralel yapı”. Mesele iktidar olunca, geri kalan herkes teferruat haline geliyor. Nasıl olsa üç muhalefet partisinin de arkasında tek bir güç var ve bu tek gücün tek amacı da “Türkiye’yi kaos ortamına sürüklemek”. Demek ki seçim, birbiriyle kesişmeyen ve paralel olduğu için de kesişmesi mümkün olmayan bu iki çizgi arasında geçecek. Nasıl olsa grup toplantıları yapan, sözcüsü olan, aday müracaatları kabul eden, seçim vaatlerinde bulunan bir “paralel yapı” ortalığa hiçbir zaman çıkmayacak. Dolayısıyla AK Parti, dikensiz bir gül bahçesinde ipi göğüslemiş olacak. Ne kadar sağlam bir kampanya stratejisi, öyle değil mi? Davutoğlu’nun çok nadir kullandığı “paralel”i sıklıkla öne sürmesi boşuna mı?

“Paralel yapı” tabiri 17-25 Aralık’ta yolsuzluğu ortaya dökülen zavallı ve üstelik çaresiz iktidarın karşısındaki “şer cephesi” olarak icat edildi. “Ne güzel gül gibi geçinip gidiyorduk, nerden çıktı şimdi bu yolsuzluklar” diyen siyasete uzak geniş kitlelere pazarlanan bu algı, alternatifi olmadığı için satın alındı. İktidarın elindeki medya gücü kamu kaynaklarından beslendiğine göre, bu algı pazarlamasının bedelini de halk kendi cebinden ödemiş oldu. Bugün aynı malzeme seçimlerde AK Parti’yi pazarlamak için kullanılıyor. Tecrübe edilmiş ve işe yaradığı güya kanıtlanmış bu algı kalıbı, seçim kampanyasının temel aksını oluşturacak.

“Paralel”in gerçekler dünyasındaki değerini, şu sorunun cevabında bulabilirsiniz: Erdoğan bugün siyasetten elini eteğini çekse “paralel” lafı eden tek bir kişi kalır mı? Erdoğan olduğu sürece, ülkemizi bölmeye niyetli bir “paralel” yapı mutlaka olacak. İktidara itiraz eden herkes, bu ihanete ortaklık edecek. Önümüz seçim, her şeyin ölçüsü sandık. 12 yıl başbakanlık yapmış bir siyasetçinin bir yıl boyunca tekrarlaya tekrarlaya siyasete yerleştirdiği, onca emek verilmiş bir sermaye boşa harcanır mı?

Bu yolla parti rekabetini anlamsız hale getirmek mümkün görünüyor. Rakip paralel yapı olunca CHP ve MHP sahnede yer bulamayacak. Geride tek sorun kalıyor: 17-25 Aralık’tan önce “paralel”in lafı bile mevcut olmadığına göre, o vatandaşın baştaki sorusuna bir cevap lâzım. m.turkone@zaman.com.tr