80 milyonu aşkın ve birbirine benzemeyen insanları bir arada tutan tek şey herhalde aynı devletin vatandaşı olmak değildir. İki kişi bir araya gelip dünü ve bugünü tartıştıkları zaman, onları ayıran değil birleştiren öğelerin daha çok olduğunu hemen görürler. Siyasi görüş farklarını bu ortak yanlar geride bırakır.

İttifaklar sonrasında
Aslında bu uzlaşma kültürünün en fazla ihtiyaç duyulduğu alan siyasettir.
Ama nedense siyaset dünyamız bizi birbirimizden ayıran ve hatta birbirimize düşman kılan özelliklerimizi ön planda tutmakta. Seçim dönemlerindeki zorunlu ittifakların etkinliği biter bitmez, dünün ortakları birbirleriyle kavgaya başlıyorlar.

Kavga konusu üretimi
Toplumun derin katlarına da inen bu kavganın devam etmesi için, belirli odaklar sürekli kavga konuları üretmekteler.
Örneğin Atatürk'e karşı hissedilenlerin farklı olması üzerinden sürdürülen kavga, bitmek tükenmek bitmeden yıllardır sürdürülüyor. Etnik kökenlerin farklılığını zenginlik değil de kavga konusu olarak değerlendirenler de, siyasette etkililer...

Erdoğan ve Bahçeli
Dün Cumhurbaşkanı Erdoğan'la MHP Genel Başkanı Bahçeli'nin buluşmaları öncesinde yorum yapanlara dikkat ettim. Onlar da, Erdoğan ile Bahçeli'nin ve AK Parti ile MHP'nin görüş ayrılılarının somutlaştığı noktaları vurgulamaktaydılar. Öğrenci andı bu arada sık sık hatırlatılmaktaydı.

Ortak yanlar
Oysa dün Erdoğan ile Bahçeli'yi bir araya getirenler, onların ortak görüşte birleştikleri noktalardı.
HDP'nin CHP ile birleşip Kandil'in ufkunu Batı kentlerine de yayması ya da FETÖ'nün etkisindeki siyasetçilerin yeni 15 Temmuzlara çanak tutmaları gibi konular Erdoğan ile Bahçeli'yi birleştiriyordu... Zaten onlar da ortak görüşte oldukları konuları ön plana alarak Cumhur İttifakı'nı devam ettireceklerdi.
Uzlaşma kültürünün sade siyasette değil toplum katlarında da etkin olması, ruh sağlığımızı güçlendirecektir.
Nefret ve öfke, gündemden çıkartılmalıdır.