Türkiye yangın yerine döndü. Şehit haberleri, patlayan bombalar, sokağa çıkma yasağı, Cizre, kısmi OHAL, toplumda kabaran öfke, Kürtlere yönelik linç girişimi, ev ve işyerlerinin yakılması, Maraş, Çorum, Madımak olaylarının bir benzerinin hayata geçirilmesi…

1990’lara döndük derken, son 10 günde yaşanan olaylar sonrası, 1980 öncesine doğru hızla yol alıyoruz.

Herkes şu soruların cevabını merak ediyor. 7 Haziran sonrası ne değişti de “analar ağlamasın” diyenler, “savaş” tamtamları çalmaya başladı? 7 Haziran sonrası şehit haberleri ülkenin dört bir yanını sardı. PKK ve AKP iktidarı ne oldu da “savaş” söyleminde buluştu?

Herkes gibi ben de bu soruların cevabını bir vatandaş, bir gazeteci olarak merak ediyorum.

Kamuoyunun büyük bir çoğunluğunun, bu sorulara verdiği cevaplara katılmakla birlikte, başka nedenleri olabileceği soruları da zihnimi meşgul etmiyor değil.

Biliyorsunuz; iktidarın son dört yılda yaptığı yanlışları, korkusuzca, yüksek sesle yazdığım için, uyduruk bir gerekçeyle hapse atıldım. Önce Metris ardından Silivri’de bir hücreye kondum.

Silivri’de Türkiye’nin son 20 yılına tanıklık eden polislerle tanışma fırsatı buldum. (Kamuoyu buradaki tüm polisleri daha önce tanıdığımı düşünüyor. Kullanışlı aptalın tanıştırdığı bir polis hariç hiçbirini tanımıyordum.) İyi ki de tanımışım. PKK’yla ortaklık kuran vatan hainlerini ortaya çıkaran, hırsızları yakalayan bu kişileri tanımak, aradığım bazı sorulara cevap bulmama neden oldu.

Bu polislerin kimi istihbaratçı, kimisi terör uzmanı. Türkiye’nin son aylarda yaşadığı olayları, nasıl değerlendirdiklerini merak ediyordum. Terör ve istihbarat uzmanıydılar, Oslo süreci dâhil yaşananları en iyi bilenlerdi.

Onların bazılarıyla kapı aralığından, bazılarıyla havalandırmada bağırarak da olsa konuşma fırsatı buldum. Yaşadıklarımız kendileri açısından sürpriz olmamış. “Oslo’da ne söz verildiyse şuan onlar hayata geçiriliyor” cümlesi beni fazlasıyla tedirgin etti.

Şehitler, bombalamalar da Oslo’da mı kararlaştırıldı diye sorduğumda, “evet” yanıtını aldım. Anlattıkları korkunçtu. Hiçbir yorum katmadan, açıklamalarını sizlerle paylaşıyorum…

“Sürecin sıkışması halinde, Oslo’da bir yol haritası belirlenmişti. Şuan o uygulanıyor. Süreç sıkışırsa tekrar kontrollü çatışma başlatılacaktı. Bazı yerlerde olaylar devletin kontrolünden çıkarılacaktı. Tekrar şehit haberleri gelecek, halkta bir çaresizlik algısı oluşturulacaktı. Şehitler gelmesin, olaylar batı illerine sıçramasın diye kamuoyu bazı şartlara “evet” demeye zorlanacaktı.

Sonra Öcalan kurtarıcı olarak devreye sokulacak, bunun karşılığında da kendisine önce ev hapsi, 2017 ortasında da “özgürlük” verilecekti. Başkanlık karşılığı, federatif yapıya imkân sağlanacaktı.

Bu plan aşama aşama hayata geçiriliyor. Daha büyük olaylar ve çatışmalar çıkarılacak. Kamuoyu Oslo’da atılan imzalara, vaatlere mecburen “evet” demek zorunda bırakılacaktı.

7 Şubat MİT krizi denen olayda, hükümetin paniklemesinin nedeni, “gizli” kalacaklarını düşündükleri Oslo Planı’nın deşifre olması. Planın altında imzası olanlar “vatan hainliğiyle” yargılanabilirler. Onlara emir verenler de.

PKK şu an Oslo’da atılan imzaların gereğini yapıyor. Uluslararası arenada da çok rahatlar. Çünkü; imzalı metinlerin bir nüshası hakem devlet İngiltere’nin elinde. Oslo Planı kamuoyuna açıklanmalı. Açıklandığı gün yüzlerce insan aynı gece Türkiye’den kaçar.”

Tüylerimi diken diken eden bu açıklamalar üzerine, Oslo Planı’ndan detaylar öğrenmek istedim. Polisler “mahkemede konuşup, tüm gerçekleri milletimizle paylaşacağız” diyerek ayrıntı vermediler. Eğer duyduklarım doğruysa, bu ülkenin bekası için Oslo Planı kamuoyuyla paylaşılmalı. En büyük görev de muhalefete düşüyor.

Kim vatansever, kim vatan haini bunu öğrenmek hakkımız. Oslo’da kim, ne adına, nelere imza attı?

KOCA BİR YALAN…

Terör tekrar artınca, durumdan vazife çıkaranlar, koca bir yalana sarıldılar. Neymiş efendim, Ergenekon ve Balyoz davalarıyla TSK yerle bir edilmiş ve terörün azmasının, şehit haberlerinin gelmesinin nedeni buymuş.

Yeni ve eski bazı milletvekilleri “puslu havadan” istifade ederek, psikolojik harp yalanına insanları ikna etme derdindeler. Herkesi kendileri gibi “zeki” zannediyorlar.

Söyledikleri neden mi koca bir yalan…

Ergenekon operasyonu 2008 yılında yapıldı. 2009’un sonuna kadar da tek bir muvazzaf subay soruşturmada yoktu. Balyoz 2010 yılında yaşandı. Kaldı ki bu operasyonlarda ismi geçenlerin yüzde 90’ı yıllar önce TSK’dan emekli olmuş isimlerdi.

Bu operasyonlar olmadan önce, yani TSK en güçlü olduğu, “lağvedilmediği” dönemde, PKK hangi baskınları yaptı dersiniz…

2007 Dağlıca 12 şehit 8 asker kaçırma; 2008 Hantepe, Gediktepe, Aktütün baskınları… 50’nin üzerinde şehit. Silvan ve diğer baskınlarda 100’e yakın şehit.

Aktütün, Gediktepe ve Hantepe baskını canlı olarak Genelkurmay’da izlenmesine rağmen hiçbir şey yapılmadı. Bir de faciadan döndüğümüz “Güneş Operasyonu” var. Kış vakti sınırı geçip, yüzlerce şehit verdiğimiz operasyon.

Ergenekon ve Balyoz öncesi kısa sürede 300’ün üzerinde şehit verdik. Davalar yüzünden bugün şehit veriyoruz diye yalan söylemeden önce yüzünüz kızarsın. TSK, siyasetle uğraşmaktan, AKP’yi kapatma planları yapmaktan, 27 Nisan muhtırası hazırlamaktan kafasını kaldıramadığı için bu baskınlar olmuştu. Meydanı boş bulup, yalanlarınıza ortak aramak yerine daha ciddi analizler yapın. Tüm o baskınlar gözümüzün önünde oldu ve hepiniz de oradaydınız.

2007’de ki Dağlıca baskını bir hafta önce İstihbarat raporuyla biliniyordu. Buna rağmen 12 şehit oldu. “Lağvedilmemiş, güçlü ordumuz” bu rapora rağmen şehitlerin elinden el bombasını almış, onları bombasız nöbete göndermişti.

Dün, Ergenekon ve Balyoz’la Deniz Kuvvetleri lağvedildi diyordunuz. Bugün o yalandan vazgeçip Kara Kuvvetleri lağvedildi demeye başladınız. Yalan da olsa insan biraz tutarlılık bekliyor.

Hapisteyiz diye yalanlarınızı sindirecek değiliz…

mbaransu@gmail.com