Milli Güvenlik Siyaset Belgesi. Bir diğer adıyla “devletin gizli anayasası”. 28 Şubat sürecinde toplumun hemen hemen tamamı tarafından öğrenilen belge.

Refah Partisi özelinde dindar kesimin üzerinden paletlerin geçtiği günlerdi. Sahnede Refah Partisi vardı ama MGK’da tüm cemaatler ve dindar kesim üzerinde planlar yapılıyordu.

En uzun MGK’da siyaset belgesine “bölücü ve irticai faaliyetler eşit ve birinci derecede önceliklidir” notu düşülmüştü.

Bu belgenin ardından “cadı avı” başlatılmış, kamuda ve özel sektörde fişlemelerin ardından tasfiye sürecine hız verilmişti. “Bin yıl sürecek” bir dönemin taşları da döşenmeye başlanmıştı.

Aradan çok uzun zaman geçmedi. MHP iktidara gelmiş, bu kez “milliyetçi” gruplar, Milli Güvenlik Siyaset Belgesi’ne “düşman” olarak girmişti. Bu kez ordudan ve kamu kurumlarından “milliyetçi” isimler tasfiye edilmeye başlandı. Topyekûn bir “temizlik” yapılıyordu.

AK Parti’nin iktidara gelmesi, Avrupa Birliği kriterleri, sonrasında yaşanan süreçler, askerin ve dolayısıyla Milli Güvenlik Siyaset Belgesi’nin önemini her geçen gün azalttı. 2010 referandumu ve sonrasında yaşananların ardından ise bugünün iktidarı ve temsilcisi Recep Tayyip Erdoğan kamuoyunun önüne çıkmış, 2010 yılında TRT’de katıldığı bir programda Milli Güvenlik Siyaset Belgesi’nin değiştirileceğini açıklamıştı;

“Siyaset Belgesi’yle ilgili eksiklikler üzerinde çalıştık. Demokratik sürecin gereğini yapacağız. Bundan sonra asla iç tehdit olmayacak. Vatandaşı iç tehdit olarak gören zihniyeti reddediyor ve değiştiriyoruz.”

Dönemin Başbakanı Erdoğan’ın açıklamalarının anlamı ise şuydu. İrticai faaliyetler kapsamında her yıl Milli Güvenlik Siyaset Belgesi’nin eklerine giren “Nurculuk, Süleymancılık, Fethullah Gülen Hareketi ve diğer cemaatler” iç tehdit kapsamından çıkarılacaktı.

Başbakanın bu açıklaması hem kendi medyasında hem de cemaatlerin gazete ve televizyonlarında geniş yer bulmuş, “siviller yönetime el koydu” değerlendirmesine tabi tutulmuştu. MGK’nın ve Siyaset Belgesi’nin anti-demokratik olduğu, AB yolundaki Türkiye’de bu tür muğlak tehditlerin yer almasının kabul edilemeyeceği gibi bir dizi açıklamanın yanında MGK’nın lağvedilmesi de gündeme getirilmişti.

İktidar kanadı ve Başbakan da MGK’nın kaldırılabileceğini söyledi.

Dönemin Başbakanı Erdoğan’ın bu sözlerinin üzerinden çok geçmeden Türkiye’de ilginç ve kamuoyunun anlayamadığı gelişmeler yaşandı. Türkiye, Avrupa Birliği yolunda frene bastı. Frene basmakla kalmayıp aracın kontağını uzun süre kapattı. Yeni anayasa beklentisiyle seçim kazanan iktidar ayak diretmeye, masadan kaçmaya başladı.

MGK ve Siyaset Belgesi’nde tehdit olarak görülen PKK’yla müzakere ve ortaklık yoluna gidildi. Sıfır sorunlu ülke parolasıyla dış siyasetini şekillendiren iktidar, çevresinde dost ülke bulamaz hâle geldi.

Görünmeyen bir el, iktidarı ele geçirmişe benziyordu. Köprünün altından çok su geçmeden bu kez hükümet- Fethullah Gülen mücadelesi gündeme geldi. MİT kriziyle başlayan tartışma, dershanelerin kapatılmasıyla devam etti. Cumhuriyet tarihinin en büyük yolsuzluk soruşturması, 17-25 Aralık soruşturulmasıyla da ipler tamamen koptu.

2010’da “Bundan sonra asla iç tehdit olmayacak, vatandaşı tehdit olarak gören zihniyeti reddediyoruz” diyen Erdoğan, bu kez tıpkı 28 Şubattaki askerler gibi Cemaat’i ve cemaatleri iç tehdit olarak MGK gündemine taşıdı. Yandaş medya ise askerin bunu kabul edip etmeyeceğiyle günlerce meşgul oldu. İçler acısı, acınılacak ve gülünecek bir tabloyla karşı karşıyaydık.

Çözüm sürecinde dört yıldır yazdıklarıma burun kıvıranlar, bugün haklı olduğumu söylüyor. Bu MGK’da da Gülen Cemaati değil tüm cemaatler hedefe kondu. 28 Şubat’ta dindar kesim “irtica” adı altında hedefe konmuştu, bu kez Erdoğan’ın “tarihin en uzun MGK’sı” olarak kayıtlara geçen toplantısında “paralel” safsatasıyla tüm cemaatler hedefe kondu.

“Legal görünümlü illegal paralel cemaatler...” Ölmez, sağ kalırsak üç- dört yıl sonra görüşmek üzere...

mbaransu@gmail.com