Kamuoyuna “17 Aralık yüzyılın yolsuzluk soruşturması” olarak yansıyan dosyasını okuyorum. Hani şu içinde Rıza Sarraf’ın, Zafer Çağlayan, Muammer Güler ve sevgili oğullarının, Egemen Bağış ve Halk Bankası Genel Müdürü Süleyman Aslan’ın olduğu dosya.

Ayakkabı kutularından milyon dolarların fışkırdığı soruşturma.

Yatak odalarından pijamaların yerine dolarların, TL’lerin, euroların, çelik kasaların, para sayma makinelerinin çıktığı dosya.

Biliyorsunuz hakkında kınama cezası bulanan bir savcıya bu dosya verildi ve geçen hafta o savcı, Cumhuriyet Savcısı Ekrem Aydıner bu soruşturmayı kapattı.

İşte okuduğum dosya Aydıner’in soruşturmayı nasıl kapattığıyla ilgili karar metni. Toplam 63 sayfada “yüzyılın yolsuzluk soruşturması nasıl kapatılır” dersini vermiş savcı.

Okuyunca hukuk adına utanacağımız 63 sayfalık bir metin var elimizde. İleride hukuk fakültelerinde ders olarak okutulacak satırlar.

Rüşvetin adı “hediye” olmuş. Dinleme ve para alışverişlerinin görüntülerinin delil sayılmaması için Savcı Bey bayağı bir yorum yapmış kendince. Kararda yüzlerce skandal olduğu için hangi birini yazacağımı inanın bilemiyorum.

Öncelikle Savcı Bey’in dosyada “kuvvetli şüphe yok. Bu yüzden telefon dinlemeleri delil olamaz” iddiasıyla başlayayım. Rıza Sarraf hakkında MİT, MASAK ve eski ortağının ihbar mektupları savcıya göre “kuvvetli şüphe” değil. Bir de isimsiz ihbar mektubu kısmı var ki tam evlere şenlik. İhbarcının kim olduğu dosyada açıkça yazılmasına ve Bugün gazetesi muhabiri kendisinden belge bilgi almasına rağmen, Savcı Bey dosyada kendisini bulamamış. Ya da bulmak istememiş. Neyse...

Savcı Bey’in “ihbar mektubunda Rıza dâhil hepsinin cep telefonları yazılmış ancak ihbarcı kendi ismini yazmamış, delil olmaz” bölümü var ki onu da geçiyorum.

“İhbar mektubunda anlatılanlar Muammer Güler, Zafer Çağlayan ve diğer hükümet üyelerine hemen sorulmalı, belge bilgi istenmeli sonra telefon dinlenmesine başlanmalıydı” savunmasını da Türk hukukçularına havale ediyorum. Sevgili hukuk fakültesi öğretim üyeleri ve hocaları soracaktır, bu nu gerçekten yazmış mı diye. 63 sayfalık metin orta yerde duruyor. Tepe tepe tez konusu olarak kullanabilirsiniz.

Savcı Bey’e göre bir paranın rüşvet olabilmesi için muhatapların kamu görevlisi olması, menfaat temininde somut bir eylemin gerçekleşmesi, bu işin de kamu görevlisinin görev alanına girmesi gerekiyormuş. Bir de anlaşma yapılmalıymış.

Bu açıdan Ekonomi Bakanı Zafer Çağlayan’dan istenen yardımlar Gümrük Bakanlığı’nın ilgi alanına girdiği için Çağlayan’ın Rıza Sarraf’ın işlerini hâlletmek için açtığı telefonlar, ve karşılığında aldığı iddia edilen saat ve paralar “rüşvet” olarak değil olsa olsa “hediye” olarak kabul edilebilirmiş. Savcı Bey’in cümlesiyle “Bir iş karşılığı olmaksızın verilen hediye veya para vermek rüşvet suçu olarak nitelendirilemez”.

Dağılabiliriz arkadaşlar... Sözün bittiği yerdeyiz.

Ortada zaten yazılı bir anlaşma da olmadığı için, paralar rüşvet olarak değerlendirilemezmiş Savcı Bey’e göre.

Savcı Bey aynı cümleleri Muammer Güler- Egemen Bağış için de dosyaya yazmış. Egemen Bağış Avrupa Birliği Bakanı olduğu için Rıza’nın ondan istekleri başka bakanlık konusuna giriyormuş, bakanın görev alanıyla ilgili değilmiş, bu yüzden ayakkabı kutusu içinde aldığı para olsa olsa hediye olabilirmiş. Rıza’nın işlerinde sadece “kolaylık sağlamış”.

Süleyman Aslan’ın evindeki paralar da imam- hatip için toplanan yardımlarmış Savcı Bey’e göre. Parayı polisler koydu, Hakan Şükür koydu noktasından başa dönülmüş tekrar.

Savcı Bey unutmuş olmalı, o imam- hatip yönetimiyle görüşmüş ve okul için ihale açıldığını, Rıza ya da herhangi birinden yardım talep edilmediğini, o paraların kendilerine ait olmadığını yetkililerin ağzından yazmıştım. İhale belgesini de yayımlamıştım.

Her sayfasında onlarca skandalın bulunduğu yolsuzluk soruşturmasını kapatma kararını okuyun derim. Yerim kalmadı “hediyelerin” hangi birini yazayım.

Bu arada hediye kabul edilir, soruşturmamı Savcı Ekrem Aydıner yapsın. Kısa sürede multi milyarder olmam garanti.

mbaransu@gmail.com