47 yıllık gazetecilik hayatım boyunca Kemalist ulusalcılardan o kadar çok arkadaşım oldu ki sayısız; halen de düzineler ile arkadaşım var. Birçoğu ile omuz omuza yıllarca haber yaptım, gazetelerinin temsilcisi oldum, köşe yazarlığı yaptım. Birçok konuda dost, arkadaş, gönül birlikteliğim oldu. Ama bir konuda hep mesafeli durdular, ben de karşı tavır aldım.

Söz konusu “Kürd” kimliğim ve “Kürd sorunu” gündeme gelince yüz hatları değişir, farklı bir kulvara girerler. Ama ben yine de “iyi Kürdüm.” Tabii ben de bu duruşa karşı gardımı alır, tavrımı gösterir, mesafemi korurdum. 1968 İstanbul Üniversitesi meydanında, 1969 Amerikan filosuna karşı onlar ile yürür ama yine de tedirginlerdiler, mesafeliydiler.

Niçin mi bunları yazdım? Bu yılın Şubat ayında Cumhuriyet gazetesi Genel Yayın Yönetmenliğine getirilen Can Dündar’ı uzun yıllardır tanırım. Düşünceleri, tavrı, kalemi, duruşu ve dürüstlüğünü çoğu zaman takdir ettiğim bir gazeteci. Ama Kemalist Ulusalcılar kritik an ve zamanlarda bilerek ya da bilmeyerek öylesine hatalar yapıyorlar ki, kendilerinin bile karşı oldukları rakiplerinin değirmenine su taşıyorlar.

Örneğin HDP eş Genel Başkanı Selahattin Demirtaş ile yaptığı söyleşide söylem anında sarf edilmemiş “HDP parlamentoda AKP’yi dışardan destekleyecek” manşeti gibi. Demirtaş’ın dediği gibi Dündar’ın kötü niyetle yazmadığına ben de inanmıyorum. Ama o başlık tam bu süreçte bir çuval inciri berbat etti. Bu Cumhuriyet’e de, Dündar’a da yakışmadı.

Can Dündar’ın küçük bir yanlış anlaması kararsızların ve HDP’ye oy verecek olan bazı CHP’liler ile diğer seçmenlerin kafasında soru işaretine yol açtı. Nitekim bu etkiyi az da olsa azaltmak için Demirtaş 2 sefer açıklama ve meydanlarda doğru olmadığını söylemek zorunda kaldı. Demirtaş net konuştu “Bizim politikamızda böyle bir şey yok” dedi.

İnsanların kafasında AKP’nin seçmeni kandırma olgusu canlı dururken “HDP bizi kandıracak mı?” şüphesini art düşünceli kalemlerin manşeti “özerklik” karşılığı diye işleyerek ortalığı karıştırdılar. Zaten diyanet tartışmasını Cumhurbaşkanı, AKP ve HDP karşıtları vurun abalıya misali iftira kampanyası ve söylemi çarpıtması ortalıkta dururken bu da tuz biber oldu.

“Destek” manşeti ve “diyanet” meselesi Erdoğan’ın HDP’nin yükselişinden duyduğu rahatsızlık için bir can simidi oldu. HDP’yi yüzde 10 barajı altında bırakmak Erdoğan, Davutoğlu’ndan başka kimseyi memnun etmeyeceği bile bile CHP’nin yüzde 30 ve üstünde oy alır hayalleri birilerini fena halde yanılttıklarını da yazmadan edemeyeceğim.

Aslında HDP’nin parti olarak seçime katılacağı açıklamasını Erdoğan ve AKP nerede ise davul zurna ile karşıladı. Ancak “seni başkan yaptırmayacağız” çıkışı ile iyimser hava ters dönünce bölgede tüm sandalyeleri çantada keklik sayan AKP, Demirtaş’ın yükselen performansı karşısında kontrpiyede kaldı. Bu yüzden yakaladığı her yalana büyük bir istekle sarılmakta ve HDP’yi oy verenler karşısında olumsuz gösterme iftiralarına başladılar.

Bu gelişmeler sonucu Cumhuriyet’in manşeti batıda az da olsa kafaları bulandırdı. Yine diyanet meselesi özellikle AKP’ye oy veren Kürd seçmenin zihnini karıştırdı. Ama hiç şüphesiz seçime daha on günler var. Demirtaş söylemleri ile bilinçli ya da bilinçsiz kurulan tuzakları boşa çıkartacak performansı göstererek hasarı azaltacağından AKP karşıtları emin.

Konya’dan Ankara, Denizli’den Antalya’ya; Diyarbakır’da Batmana bir aya yakın binlerce kilometre kat ettim. Bire bir konuştuğum, eski bir anketör olarak araştırdığıma göre anket yapan araştırma şirketlerinin aksine HDP’nin barajın üzerinde yer alacağı intibası var.

Demirtaş’ın AKP’nin azınlık hükümetine destek olmayacağına; Erdoğan ve AKP’nin rahatsızlığı eklenince benim tespitlerimi doğrular nitelikte.  HDP’ye oy verecek olan seçmen en azından şimdilik oylarını sorgulamadığına da şahit oldum.

Dini kullanan, siyasi çıkarlarına alet edenlere karşı Demirtaş’ın beyanı halka ve Kürd seçmene daha gerçekçi ve samimi gelmektedir. Bana sorarsanız kimse boş hayale kapılmasın. 7 Haziran günü sürpriz yapacak; Türkiye’nin kaderini değiştirecek olan HDP’dir. Diyarbakırlı okuma yazması olmayan köylünün “hege dizi ne be (eğer hırsızlık olmazsa)” dediği gibi.