Ortada anormal ama bir o kadar da gerçek bir durum var. O da, kafa kesecek kadar zalimleşen ve dibimizde işgal ettiği topraklarda hilafete dayalı çakma bir devlet ilan eden terör örgütü IŞİD’e, bazı iktidar milletvekillerinin özellikle PKK aleyhtarlığı adına gösterdikleri hoşgörü.

Daha düne kadar başbakan yardımcılığı yapan AKP’li vekil Emrullah İşler, bunlardan biri. İşler, geçenlerde attığı bir tweet mesajında, Türkiye’nin,  Suriye Kobane’de Kürtlerin IŞİD ile savaşına seyirci kalmasına karşı düzenlenen ülke çapındaki protesto gösterilerine atıfta bulunarak, “Kafası taşla ezilerek öldürülen gencin suçu neydi? Bunu yapanların eline IŞİD su dökemez. IŞİD öldürüyor ama işkence yapmıyor.” diyecek kadar bu terör örgütünün vahşetini savunabiliyordu. Daha böyle birkaç vekil var attıkları tweet’lerle IŞİD’i neredeyse öven ama aslında Kürtlere nefret duygularını gün yüzüne çıkartan.

Cumhurbaşkanı Erdoğan, Kürt sorununa silahsız çözüm amacıyla kendisine bağlı MİT’in PKK’nin lideri Abdullah Öcalan ile görüşmekte olduğu gerçeğine ve bu süreci sonlandırma pahasına artan biçimde Türk Kürtlerini ve PKK’yı hedef almış durumda. İktidarın çoğunluk oyları ve MHP’nin desteğiyle geçen tezkerede dahi, IŞİD, Türkiye’ye doğrudan bir tehdit olarak vurgulanmazken PKK hedef tahtasına oturtuluyor.

Erdoğan’ın, 2015 seçimlerini partisine kazandırmak için, Kürt sorununa çözüme karşı çıkan aşırı milliyetçi oylara göz diktiği, dolayısıyla PKK’ya yüklenmekte olduğu, MHP’nin de durumun farkında olarak bu oyları AKP’ye kaptırmama kararlılığında olduğu biliniyor.  

Ne var ki, Erdoğan, kısa vadeli kazanımlar adına iyi bir taktisyen olabilir ama iyi bir stratejist değil. Neden derseniz, Kobane Kürtlerinin IŞİD karşısında yenik düşmelerine seyirci kalarak Türk Kürtlerini, çözüm için daha az ödün vererek masaya oturtabileceği gibi kısa vadeli bir hesap yapıyor olabilir.  Ancak uzun vadede, Ankara, IŞİD karşısında Suriyeli Kürtlerin yenik düşmesine seyirci kalarak, tüm bölge Kürtlerinin bağımsızlık arayışlarını körüklüyor.

Keza, Ankara, Batı nezdinde de, yönelimleri konusunda artık artan biçimde sorgulanıyor.

Türkiye, Kürt vatandaşların akrabaları Suriye Kürtlerine, Kobane’de IŞİD karşısında yardım elini uzatmazken ABD öncülüğündeki Batı ve Arap güçlerinin, Kürtlere destek için bu kentte terör örgütüne hava akınları düzenliyor olmaları nasıl izah edilebilir?

Türkiye bir yandan 1,5 milyonu bulan Suriyeli mültecilere ev sahipliği yaparken diğer yandan Kobane’de Kürtlerin öldürülmelerine göz yumuyor imajı ile paradoksal biçimde aslında dünyada, hiç de insanî olmayan bir ülke imajını yaratmış durumda.

Artık Türkiye, özellikle Sovyetler Birliği’nin çöküşünden sonra Batı’nın demokrasi değerlerine uymayı, sonradan bünyesine kattığı ülkelere şart koşan NATO’nun ne ölçüde, zor günlerinde de yanında olacağı konusunda soru işaretlerini artıran bir ülke haline geldi.

NATO Patriotları, Suriye’ye karşı Türkiye’nin savunması için ülke topraklarında nöbet tutarken, Ankara’nın, aslında kendi güvenliğine doğrudan tehdit oluşturan IŞİD’e karşı, Batı ve Arap koalisyonu içinde savaşan bir güç olarak yer almıyor olması, ittifak ile hep sorunlu olan ilişkilerini, artan biçimde sorgulatır hale geldi.

Ankara aslında, Suriye ile savaş ilanı anlamına geldiğini bildiği halde IŞİD’e karşı koalisyonda aktif biçimde yer alma karşılığında bu ülke içinde güvenlikli bölge ve uçuşa yasak bölge ilan edilmesi gibi şartlar koşarak, zorlu ve riskli görevlerden kaçtığını göstermiyor mu? l.kemal@zaman.com.tr