İktidarın, Suriye politikasını yeniden yazması ülke çıkarları için elzem. Zira, Türkiye’nin, diktatör Esad’ın gidiciliği üzerine kurduğu seçeneksiz Suriye politikasının sürdürülebilir olmadığı, ülke güvenliğine artan tehdit oluşturduğu ortada.

Ankara’nın, bir yandan çok başarılı bir hamleyle özerklik arayışındaki Suriyeli Kürtleri yanına çekerken diğer yandan aynı ülkenin diğer muhalif gruplarına sonsuz destek verip Esad rejimine süreklilik arzeden bir nefret söylemi ile yaklaşıyor olması akılcı bir politika değil.

Mısır’daki darbecilerin katliamına dünyanın sessizliği Suriye rejimini de güçlendiriyor.Ve zaten Esad rejimi, bırakın gidiciliğini muhalefete karşı konumunu güçlendiriyor.

Ankara ise Suriye’den sonra Mısır politikalarında da yalnız kaldı ama özellikle bu Kuzey Afrika ülkesindeki darbe girişimi konusundaki tavrıyla ilkeli bir politika izledi. Ne var ki uluslararası ilişkiler biraz daha itidal ve akılcı politikalar gerektiriyor, köprüleri tamamen atmamak lazım.

Nitekim, deneyimli diplomat, AK Parti’nin Dışişleri eski Bakanı Yaşar Yakış, 29 temmuzda Tarafgazetesine verdiği demeçte aklın yolunu şu sözlerle özetliyordu;

“Biz doğru yerde, halkın yanında yer aldık ama onun ötesine gidip Esad’la bütün köprüleri atmamıza gerek yoktu. Suriye’de muhalefeti destekleyip rejimle ilişkilerini normal çerçevede sürdüren birçok devlet var. Yakınlığı nedeniyle daha fazla gerekliydi Türkiye için bu.”

Yakış, “dış politikada herkes ulusal çıkarlarına göre hareket eder” şeklindeki evrensel bir kuralı da hatırlatıyor aynı söyleşide.

Ankara’nın, topraklarını muhalif gruba silah sevkiyatı için kullandırması gibi açık desteği, Türkiye’yi Esad rejiminin açık hedefi hâline getirdi. Suriye çıkışlı bombalı saldırılar 50’den fazla Türk vatandaşının ölümüyle sonuçlandı, F-4 jetimiz düşürüldü, iki pilot öldü.

Suriye’den sonra Mısır’daki darbe olayında da yalnızlaşan Türkiye’nin başbakanı Erdoğan’ın, bir an gelip, “Yeter artık, Suriyeli muhaliflere desteği azaltıyorum, mültecilerin geri dönüşü için bir takvim hazırlıyorum” diyerek bu komşu ülkeyle ilgili önemli bir politika değişikliğine gitmesi olasılığı zayıf da olsa bulunuyor. Erdoğan, alenen söylemese de Esad ile el altından görüşmeler yapmaya bile yanaşabilir ülke çıkarları gerektirdiği için.

Suriye’den gerçek bir tehdit algılamasından ziyade müttefiklerin Türkiye’nin yanında olduğu mesajı ön plana çıkan NATO Patriot’larının, bir senelik görev süresini, bu yıl sonuna doğru Ankara uzatmazsa bu tasarruf da Suriye politikasındaki olası U dönüşünün habercisi olabilir.

DARBESEVERLERE DERS OLSUN

Büyük hukukçu edasıyla darbe teşebbüsü davalarındaki delilleri sorgularken verilen hükümleri sert dille eleştirip, yargıyı hedef alanlar, güvenilirliği tartışmalı kanıtlar gerekçe gösterilerek AK Parti’yi kapatmak için açılan dava sırasında zil takıp oynuyorlardı.

AK Parti şimdi çok isabetli bir hamleyle kapatma davasının yeniden görülmesi için Anayasa Mahkemesi’ne gitmeye hazırlanıyor, çok da iyi ediyor.

Erdoğan, dünkü konuşmasında darbeseverlere ders olacak şu konuşmayı yapıyordu:

“2007 yılında AK Parti'ye açılan kapatma davasını inceleyin. O davalarda silah, şiddet, demokrasi dışı hiçbir hareket bulamazsınız. Bunlara rağmen, siyaset yapma haklarımıza rağmen nice haklarımızın elimizden gasp edildiğine şahit olduk.”

Meclis Başkanı Cemil Çiçek, önceki gün Habertürk’e, “AK Parti kapatma davası yargının siyasallaştığının en tipik örneğidir” diyordu.

Öyleyse, iktidara da düşen, devlete karşı işlendiği öne sürülen siyasi nitelikli suçlar kavramında köklü değişikliğe gitmek, vatandaşı kollamaktır.

loglu@superonline.com