Dünkü bazı gazetelerde okumuşsunuzdur, beş çocuklu bir annenin, Gezi Parkı olaylarında bayrak satan eşinin tutuklanmasına gösterdiği isyanı. Başbakan Erdoğan ve yakın çevresi, Gezi protestolarını çok yanlış okudu, bu hareketin özünde bir demokratik duruş sergilendiğini görmek istemedi, her geniş çaplı gösteride marjinal grupların da bulunabileceğini hesaba katmayıp, herkesi aynı kefeye koyup cadı avı başlattı. 10 yılı aşan iktidarında Türkiye’de ezber bozan reformlarının önemini zayıflattı.Erdoğan, Gezi olaylarını kötü yönetmesi yüzünden güçlü yetkilerle donatılmış başkanlık sistemine dayalı bir anayasa ile seneye cumhurbaşkanlığı koltuğuna oturma planını da kendi elleriyle zayıflatmış oldu.

Her ne kadar Bilgesam’ın önceki gün yayımlanan anketinde, gerek AK Parti gerekse BDP tabanı, başkanlık sistemine destek vermiş olsa da “Parti içi demokrasinin zayıflığı ve tek adam kültürü, başkanlık sistemine geçilmesi durumunda Türkiye’yi otoriter bir yönetime götürür,” şeklindeki endişeli kesimin yüzde 85 olduğunu ortaya koyuyor. Zaten Gezi Parkı olayları, Erdoğan’ın otoriter eğilimler içine girdiği endişelerini de gün yüzüne çıkarttı.

Erdoğan’ın başkanlık sisteminde ısrar edeceği biliniyor. Bu sistemin gerçekleşmesi için AK Parti oyları yetmediği için ki CHP ve MHP’nin başkanlığa karşı çıktığı biliniyor BDP oylarına ihtiyaç bulunuyor. Erdoğan büyük bir cesaret örneği sergileyerek başlattığı Kürt sorununa çözüm sürecini sürdürecek. Bu süreci sürdürmesinin bir diğer motivasyonunun da BDP’den başkanlık sistemine gelebilecek desteğin yattığı Ankara kulislerinde konuşuluyor.

Belki çekilir

Ankara kulislerinde yeni yeni dillendirilmeye başlanan ve Erdoğan’ın yakın çevresinin de paylaştığıbazı senaryolar var ki ezber bozan nitelikte.

Bu senaryoları şöyle özetlemek mümkün:

• Erdoğan, başkanlık sistemi olmadan da cumhurbaşkanlığı makamını istiyor;

• Ancak Erdoğan’ın, başkanlık sistemi planını hayata geçiremeden cumhurbaşkanı olan Turgut Özalgibi yetkileri sınırlı bu makamda canı çok sıkılabilir;

• Bu canı sıkılma ruh hâlini gözönüne alarak, Erdoğan, aynen 2007’de yaptığı gibi, kendisi yerineGül’ün cumhurbaşkanlığına rıza gösterebilir. Bu Erdoğan’ın gerektiğinde ezber bozan kişiliğini ortaya koyuyor;

• Cumhurbaşkanlığı koltuğundan vazgeçebilecek bir Erdoğan, parti tüzüğünde sınırlı bir düzenlemenin önünü açıp, 2015 genel seçimlerinde dördüncü kez seçimlere gidip, yeniden başbakan olabilir;

• Ya da bir süre kenara çekilip, parti başkanlığını sürdürebilir. Bu süre zarfında gölge lider olmayı yeğler.

Her koşulda Gül denklemin içinde

Gül’ün, cumhurbaşkanlığı seçimlerinde Erdoğan’ın aday olması hâlinde bu yarıştan çekilme politikası sürüyor. Ancak Erdoğan, cumhurbaşkanlığından vazgeçerse Gül bu makam için yeniden aday olur. Erdoğan için şimdiki makamını bırakırsa 2015 genel seçimlerinde seçime girip, nihayetinde başbakan olmayı planlıyor. Gül, ara dönemde yani Erdoğan’ın cumhurbaşkanı seçilmesi senaryosu ile 2015 genel seçimleri arasında başbakanlığa emanetçi olarak gelmeyi ise hiç düşünmüyor.

Gül’ün, yeni bir parti kuracağı iddiaları son zamanlarda yeniden ısıtılıp sürüme sokuldu.Cumhurbaşkanlığı bu iddiaları yalanladı. Gül’ün yakın çevresine, “Kuruluşunda büyük emek verdiği AK Parti’den ayrı bir oluşuma girmeyi asla düşünmediği ve siyaset yapacaksa eğer bunu AK Parti’de yapacağını,” söylediği de biliniyor.

Ne var ki Gül’ün parti kuracağı iddialarının, “kuruluşuna büyük emek verdim,” dediği AK Parti’den sızdırıldığı şüphesi kuvvetli. Kimi “kullanılmaya elverişli gazetecileri,” ileride ters tepeceğini düşünmeksizin suni destekçi yapan iktidar partisinden çevreler, Gül’ün parti kuracağı iddialarını yayıyorlarsa eğer şaşırmam.

loglu@superonline.com