Sonunda bu da oldu. TBMM Genel Kurulu’nda anayasa değişiklik paketi görüşülürken, bir parlamenter, bir başka parlamenteri bacağından ısırdı! Hem de ne ısırma! Adeta et parçası koparmış. AK Parti Trabzon Milletvekili Muhammed Balta, hastaneye gidip rapor aldıktan sonra, kendisini kimin ısırdığını tam seçemediğini, kamera kayıtlarını istediklerini söyledi. Daha önce mecliste çok kavga görmüştük ama bu kadarını hiç görmemiştik. Herhalde CHP, anayasa değişikliğini normal yollardan engelleyemeyeceğini görüp AK Partili vekilleri fiziki olarak saf dışı bırakmaya çalışıyor. Böylece meclise gelip oy kullanamayacaklarını hesaplıyor.

CHP Antalya Milletvekili Niyazi Nefi Kara da, AK Parti’li Fatih Şahin’e arkadan gizilice yaklaşıp suratına yumruk atıp kaçtı. Şahin’in burnu kırılmış, ameliyat geçirmiş. Yumrukçu vekil Nefi Kara beyin ve sinir cerrahıymış. AB Uyum Komisyonu üyesi, Türkiye-AB Karma Parlamento Komisyonu Eş Başkan Yardımcısı, CHP Sağlık Komisyonu üyesi gibi sıfatları da var. Demek ki eğitim her derde deva değil.

CHP’li zombiler bunlarla yetinmediler. Önce kürsüyü kuşatıp işgal ederek konuşmaların yapılmasını engellediler, sonra da kürsünün kendisini parçaladılar. CHP’li vekil Özgür Özel twitterdan “Gecenin 3’ünde Meclis’in yetkilerini Saray’a devredenlere karşı milletin kürsüsünü savunduk. AKP kürsüyü söküp Saray’a götürmeye kalktı” diye pişkin pişkin yazdı. Akıl akıl, gel cebime takıl (Kendisi eczacı. Manisa Eczacılar Odası Başkanı. TEB Genel Sekreteri. Bu eğitim sisteminin değişmesi şart).

Havada uçuşan saksılar, sandalyeler, çeşitli eşyalar, vekillerin boğazına sarılmalar filan da cabası. Ne demişti Kılıçdaroğlu: “Pazartesi’yi bekleyin. Mecliste nasıl direndiğimizi göreceksiniz”. Evet, görüyoruz.

                                                                         *  *  *

“Zombi” benzetmesini sadece ısırıktan yola çıkarak yapmadım. Aslında çoktan ölmüş ama canlı insanlar arasında dolaşmaya devam eden, insanlara zarar vermekten başka işe yaramayan, ‘doğaüstü’ varlıklar anlamında söylüyorum. 67 yıldır tek başına iktidara gelemeyen, girdiği bütün seçimleri kaybeden, seks kasetleriyle genel başkanını değiştiren, sabah söylediği sözün tam tersine öğleden sonra sıkı sıkıya sarılabilen CHP, bugün artık gerçekten de hayattan kopmuş bir parti izlenimi uyandırıyor. Topluma vaat edecek hiçbir şeyleri kalmamış durumda.

Ülke dört koldan terör saldırıları altında ama CHP bu saldırılardan sadece birini cımbızlayıp (Reina saldırısı), “yaşam tarzımıza saldırı” yaygarasıyla iktidara, İslam’a ve dindarlara yükleniyor. Terör saldırılarının “tek ilacı” laiklikmiş CHP’ye göre. Hâlbuki DAEŞ’ten 10 kat fazla terör saldırısı düzenleyen PKK yıllarca “Laikliğin güvencesi biziz” dedi.

15 Temmuz darbe girişimi bile CHP’yi kendine getiremedi. Nasıl getirsin ki? Pek çok yerde darbeyi “Atatürkçü askerler”in yaptığını sanıp alkışlayan grupların varlığını dinledik, bazılarının görüntülerini izledik. Hatta darbeciler kamu binalarını, sokaktaki halkı, meclisi bombalarken, onların da salaları susturmak için 60’tan fazla camiye saldırdıklarını öğrendik. Bugün bile Kılıçdaroğlu “Kontrollü darbe” diye bir kavram uyduruyor.

                                                                    *  *  *

Giderek saldırganlaşan CHP’nin izlediği bu yöntem sadece bir utanç tablosu oluşturmuyor. Aynı zamanda Türkiye’yi tehlikeli sulara doğru sürüklüyor. 15 Temmuz’a giden günlerde Kılıçdaroğlu’nun ağzından “kan, iç savaş” sözleri hiç düşmüyordu. “Kan dökülmeden başkanlığı getiremezsiniz” deyip duruyordu. 15 Temmuz’da o kan döküldü. Geride çok ağır bir de fatura bırakarak. Aynı Kılıçdaroğlu yine “kan” edebiyatına sarıldı. Şimdi de “%98’le de geçse yaptırmayız” diyor. Adeta yeni bir darbeyi çağırıyor.

Gerginliği sokağa taşırmaya çalışıyorlar. Bir yandan terör saldırıları, her gün patlayan bombalar, şehitler ve sıkışan ekonomi yüzünden iyice gerilen toplum, bir yandan da CHP’nin kışkırtmalarıyla huzursuz ediliyor. Kendi tabanlarını da “yaşam tarzı, laiklik” ezberi üzerinden sürekli teyakkuzda tutuyorlar.

Türk-Kürt, Alevi-Sünni, Müslim-Gayrimüslim çatışması hiç tutmadı, bundan sonra da tutması zor. Elde kalan laik-dindar çatışması, darbe mekaniğinin son mermisi olarak namluya sürülüyor. Eğer amaçları seküler ve dindar kitleleri birbirine karşı sokaklara dökmekse, kendilerine son çıkış yolu olarak bunu görüyorlarsa, evet, belki sonunda bunu başarabilirler. Ama bu işten en zararlı çıkacak olan da yine kendileri olur. Bunu anlamak için 15 Temmuz gecesi abdestini alıp tankların karşısına dikilenlerin kim olduğuna bakmak yeterli.

CHP bir an önce aklını başına toplayıp siyaseti normalleştirmeye emek harcamalı. “Kan, iç savaş, direniş” laflarını günde üç öğün tekrarlayıp, topluma sürekli korku ve panik pompalamakla kimsenin kazanacağı bir şey yok. Oysa birazcık huzura hepimizin ihtiyacı var.

SERBESTİYET